Να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να μιλήσουν με ειλικρίνεια

Του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΤΑΚΟΥ

Γράφαμε την περασμένη εβδομάδα ότι μοναδική λύση για να βρεθεί μια λύση στο αρρωστημένο τοπίο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι να βάλουν FIFA/UEFA τους Μαρινάκη και Σαββίδη στο ίδιο τραπέζι και να μην τους αφήσουν να σηκωθούν αν δεν καταλήξουν σε συμφωνία.

Λίγες ημέρες μετά ο Βαγγέλης Μαρινάκης είπε στη λίγκα ότι είναι ανοιχτός στο να γίνει μια συνάντηση των «πραγματικών ιδιοκτητών των ομάδων», εννοώντας τον ίδιο, τον Σαββίδη και τον Μελισσανίδη, προκειμένου να δοθεί λύση στα φλέγοντα ζητήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα σημαντικό βήμα. Όμως ακόμα και αν φιξαριστεί αυτό το ραντεβού και γίνει πραγματικότητα, κάτι που δεν μπόρεσε να πετύχει κανένας υπουργός και καμία κυβέρνηση, αυτό που έχει σημασία είναι οι τρεις τους να τα πουν με ειλικρίνεια και να βγει ένα αποτέλεσμα. Και αν δεν υπάρξει, τουλάχιστον να είναι ξεκάθαροι στις τοποθετήσεις τους. Και αυτό από μόνο του θα είναι πρόοδος.

Αν είναι, όμως, αυτό το ραντεβού να γίνει μόνο για τα μάτια του κόσμου και μετά ο ένας να συνεχίσει τον πόλεμο εναντίον του άλλου, τότε καλύτερα να… λείπει το βύσσινο. Αρκετά έχει υποφέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο από την προσπάθεια επίδειξης δύναμης των δυνατών.

Και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό. Σε αυτήν την ιστορική συνάντηση θα πρέπει να παραστεί και ο Γιάννης Αλαφούζο. Όσο κι αν ο Παναθηναϊκός δείχνει συρρικνωμένος αυτήν την εποχή, το όνομά του είναι τεράστιο.

Και αξίζει σεβασμός στην ιστορία του, όσο κι αν δεν μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.