Πανεθνικό ΟΧΙ στον Ερντογάν

Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος να στείλει ηχηρό μήνυμα στον Σουλτάνο

-«Πόντιος Πιλάτος» το ΝΑΤΟ – Σφυρίζουν αδιάφορα Ευρώπη και Αμερική
-Τετελεσμένα θέλει να δημιουργήσει στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο

Πανστρατιά πρέπει να επιδιώξει η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, με ενότητα στο εσωτερικό και κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας, προκειμένου να μπει –όσο είναι καιρός– φραγμός στα ηγεμονικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν, που πλέον δεν αρκείται σε «δίκαιη», όπως τη χαρακτήριζε, μοιρασιά των εδαφών και των φυσικών πόρων των άλλων χωρών, αλλά επιχειρεί να μετατρέψει σε υποτελή τα γειτονικά κράτη.

Η απειλή πλέον δεν είναι η υφαρπαγή ενός μέρους της υφαλοκρηπίδας και η προβολή των ανιστόρητων ισχυρισμών περί «γκρίζων ζωνών», αλλά η εκμετάλλευση των συγκυριών, ώστε να δορυφοριοποιήσει και φινλανδοποιήσει τις γειτονικές χώρες και να αναδειχθεί η Τουρκία στον απόλυτο περιφερειακό ηγέτη, με επιρροή σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο.

Η κίνηση του κ. Ερ­ντογάν να συνάψει συμφωνία με την υπό κατάρρευση κυβέρνησης της Τρίπολης δεν αποσκοπούσε μόνο στο να δημιουργήσει τετελεσμένα στην Ανατολική Μεσόγειο, εις βάρος κυρίως της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου.

Ο κ. Ερντογάν θέλει να αναδειχθεί σε σημαντικό παίκτη και στη Βόρεια Αφρική, αφού στηρίζοντας την κυβέρνηση Σαράζ ε­μπλέκεται ενεργά στον εμφύλιο της Λιβύης. Συγκεκριμένα, στηρίζει δυνάμεις που πρόσκεινται στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο σφήνα στο καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο, με το οποίο έχει εχθρικές σχέσεις.

Συγχρόνως ελπίζει ότι διασώζοντας την κυβέρνηση Σαράζ θα εξασφαλίσει νέα συμβόλαια –ή θα διατηρήσει παλιά– τόσο για την τουρκική εταιρεία πετρελαίων (ΤΡΑΟ), όσο και για κατασκευαστικές εταιρείες. Το πιο σημαντικό όμως για τον ίδιο είναι ότι ο κ. Σαράζ είναι πρόθυμος, έστω και αν αυτή θα είναι μία από τις τελευταίες πράξεις της κυβέρνησής του, να προσδώσει νομιμότητα στη συμφωνία που υπέγραψε με τον τούρκο ηγέτη για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.

Ο κ. Ερντογάν θέλει να επιβάλει καθεστώς ειδικών συνθήκων στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου το Δίκαιο της Θάλασσας δεν μπορεί να εφαρμοσθεί πλήρως, και η κυβέρνηση της Τρίπολης του δίνει αυτήν την ευκαιρία, καθώς δίπλα στις τρεις συμφωνίες οριοθέτησης που έχει υπογράψει η Κύπρος με Αίγυπτο, Ισραήλ, Λίβανο, οι οποίες στηρίζονται και υιοθετούν όλες τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας, θα υπάρχει και μια συμφωνία η οποία θα εισάγει εξαιρέσεις και επιλεκτικές ερμηνείες του Δικαίου της Θάλασσας.

Ό,τι μπαίνει στην υφαλοκρηπίδα το βουλιάζουμε!
Η κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί άμεσα και αποτελεσματικά

Πρέπει να διαμηνύσει ότι δεν θα επιτρέψει, ούτε θα αποδεχθεί οποιαδήποτε έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας μεταξύ Κύπρου και του τόξου Καστελλόριζο – Ρόδος – Κάρπαθος – Κρήτη.

Ήδη ο ΑΓΕΝ, αντιναύαρχος Νικόλαος Τσούνης έστειλε το δικό του μήνυμα. Σε ερώτηση για το ποια θα είναι η ελληνική αντίδραση σε περίπτωση που τουρκικό πλοίο μπει στα χωρικά μας ύδατα είπε χαρακτηριστικά:

«Ό,τι ισχύει για τις βραχονησίδες, το ίδιο ισχύει και για την υφαλοκρηπίδα. Δεν μπορούμε να δεχθούμε παραβίαση της υφαλοκρηπίδας». Παράλληλα έκανε λόγο για σταθερή παρουσία του Πολεμικού μας Ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο. Ανάλογη ήταν η τοποθέτηση που είχε κάνει ως Αρχηγός του Ναυτικού ο Ευάγγελος Αποστολάκης, καθώς είχε πει ότι αν ανέβει εχθρική δύναμη σε ελληνική βραχονησίδα, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα προτιμήσουν να την ισοπεδώσουν, από το να την παραδώσουν. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία και ο Ερντογάν προτιμούν να απειλούν και να εκβιάζουν εκ του ασφαλούς. Όταν γνωρίζουν ή πιστεύουν ότι δεν θα έχουν κόστος. Διαφορετικά δεν ρισκάρουν για ένα εγχείρημα που μπορεί να γυρίσει ανάποδα και να υπάρξουν σοβαρές απώλειες. Και γνωρίζουν επίσης ότι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ακόμη ισχυρή δύναμη πυρός.

Εγκλωβισμένοι σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης
Η Αθήνα πρέπει να καταδείξει σε εταίρους και συμμάχους τον παραλογισμό των ισχυρισμών της Τουρκίας και έτσι να αποφευχθεί ο έτερος εναλλακτικός στόχος του Ερντογάν, που είναι ο εγκλωβισμός της Ελλάδας σε έναν διάλογο εφ’ όλης της ύλης, όχι πια στην «απλή» διαφορά της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, αλλά σε όλο το πακέτο με το οποίο φορτώνει την ατζέντα. Όπου πλέον η συζήτηση, όπως τη θέλει η Τουρκία, δεν θα είναι για το πόση υφαλοκρηπίδα ανήκει στην Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά πόση θα επιτρέψει να διεκδικήσει η Ελλάδα μόνο και αποκλειστικά στο… μισό Αιγαίο.

Εγκληματική ολιγωρία
Από τη στιγμή που, έστω με παράνομο και εντελώς παράλογο τρόπο, ο Ερντογάν έφθασε στην αυλή μας και επιχειρεί με έωλες συμφωνίες, που όμως πολιτικά δημιουργούν προηγούμενο, να ακυρώσει όλη την ελληνική υφαλοκρηπίδα, η Ελλάδα πρέπει να ανταποδώσει.

Αποτελεί εγκληματική ολιγωρία το γεγονός ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει σπεύσει να ανακηρύξει ΑΟΖ, αλλά δεν έχει κάνει το αυτονόητο: Αντί να τρέχει να παρακαλεί Ιταλούς, να εκβιάζεται από Αλβανούς και να υφίσταται την κοροϊδία των Αιγυπτίων, να καταθέσει στον ΟΗΕ τις συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και να προχωρήσει σε οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας με την Κυπριακή Δημοκρατία. Κάτι που είχε προτείνει ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, αλλά από τότε, σχεδόν 15 χρόνια πριν, σκο­ντάφτει στα φοβικά σύνδρομα των ελληνικών κυβερνήσεων τόσο του Κώστα Σημίτη, όσο και του Κώστα Καραμανλή αμέσως μετά. Και δυστυχώς η εξαγγελία για ανακήρυξη ΑΟΖ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία είχε προαναγγελθεί, ουδέποτε έγινε πράξη και αυτό ήταν ακόμη χειρότερο, καθώς πιστώθηκε η προηγουμένη κυβέρνηση τη μομφή ότι υποχώρησε λόγω των τουρκικών πιέσεων.

Η Κύπρος έχει δείξει τον δρόμο
Η Τουρκία δεν πρόκειται να συμμορφωθεί ούτε με μηνύματα και αυστηρές προειδοποιήσεις των ελλήνων πολιτικών παραγόντων στη διάρκεια παρελάσεων και εθνικών εορτών ούτε με την επίκληση του διεθνούς δικαίου.

Η Τουρκία αντιμετωπίζεται μόνο με την τακτική που η ίδια χρησιμοποίει. Τη δημιουργία τετελεσμένων.
Η μικρή και αδύναμη Κύπρος, που κόντρα σε απειλές και σε επιθετικές κινήσεις κατόρθωσε και προχώρησε ένα ισχυρό ενεργειακό πρόγραμμα και σύντομα θα εξάγει το πρώτο της φυσικό αέριο από το κοίτασμα «Αφροδίτη», αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα.

Αρκεί να υπάρξει πολιτική ηγεσία να το σχεδιάσει και να το υλοποιήσει και κοινή γνώμη να το στηρίξει.
Η κρίση με την Τουρκία, με αφορμή την προσπάθεια του κ. Ερντογάν να ηγεμονεύσει στην περιοχή, δεν είναι ενός επεισοδίου και ούτε πρόκειται να τελειώσει σύ­ντομα. Στον αγώνα αυτόν η Ελλάδα πρέπει να δείξει αντοχή και κυρίως τόλμη, ώστε να αντιμετωπισθεί η τουρκική απειλή, που για πρώτη φορά ύστερα από αρκετές δεκαετίες είναι τόσο ξεκάθαρη και αποφασιστική.