Κάθε σύμπτωση έχει ψυχή
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο του Fabio Stassi, Κάθε σύμπτωση έχει ψυχή,
σε μετάφραση της Δήμητρας Δότση.
Ο Fabio Stassi, συγγραφέας του βιβλίου Η χαμένη αναγνώστρια, που αγαπήθηκε πολύ
από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, επανέρχεται με τη δεύτερη ιστορία
του βιβλιοθεραπευτή Βίντσε Κόρσο.
Στις απολαυστικές σελίδες του, ο συγγραφέας αναμειγνύει τη νουάρ αφήγηση με την υψηλή λογοτεχνία, προσφέροντας στους αναγνώστες τη γοητεία να ανακαλύψουν ένα μυθιστόρημα
που λειτουργεί ως ένας πολύτιμος λογοτεχνικός θησαυρός.
Συγγραφέας
Fabio Stassi
Μετάφραση
Δήμητρα Δότση
Άνεργος καθηγητής και μανιώδης αναγνώστης, ο Βίντσε Κόρσο σκαρφίζεται ένα καινούριο για εκείνον επάγγελμα, αυτό του βιβλιοθεραπευτή. Νοικιάζει μια σοφίτα στο κέντρο της Ρώμης, όπου δέχεται τους ασθενείς του, και βρίσκει γι’ αυτούς το κατάλληλο βιβλίο που θα απαλύνει τον ψυχικό αλλά, γιατί όχι;, και τον σωματικό τους πόνο.
Μια μέρα τον επισκέπτεται η εξηντάχρονη Τζοβάνα. Ο αδερφός της, σινολόγος με πάθος για τις ξένες γλώσσες, αδηφάγος αναγνώστης και συλλέκτης βιβλίων, πάσχει από Αλτσχάιμερ και επαναλαμβάνει εμμονικά μερικές σκόρπιες, ασυνάρτητες φράσεις. Η γυναίκα είναι σίγουρη πως οι φράσεις αυτές ανήκουν σε κάποιο βιβλίο που, αν βρεθεί, μπορεί να βοηθήσει τον αδερφό της. Ο Βίντσε ξεκινά την αναζήτησή του ανάμεσα σε καινούριους χώρους, ανθρώπους και διαδρομές της πόλης και της λογοτεχνίας, μ’ ένα ερώτημα να ταλανίζει το μυαλό του: αν έχανε τα πάντα και μπορούσε να διασώσει μόνο μία ανάμνηση, ποια θα ήταν αυτή;
Ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα για τη μνήμη, τη σημασία των αναμνήσεων, την αναζήτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη Βαβέλ της πραγματικότητας και της λογοτεχνίας.
Σχεδιασμός/εικονογράφηση εξωφύλλου: Χρήστος Κούρτογλου
> Διαθέσιμο και σε ebook
Απόσπασμα βιβλίου
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
1
Je veux dédier ce poème
À toutes les femmes qu’on aime*
Με λένε Βίντσε Κόρσο. Είμαι σαράντα πέντε χρονών, είμαι ορφανός και βιοπορίζομαι συνταγογραφώντας βιβλία. Εδώ και έξι μήνες ζω σ’ αυτό το ανακαινισμένο παλιό πλυσταριό στην οδό Μερουλάνα, με μίσθωση ορισμένου χρόνου. Συχνάζω μόνο σε παλαιοβιβλιοπωλεία, δεν τελειώνω ποτέ καμία παρτίδα σκάκι και, όποτε έχω διάθεση, μ’ αρέσει ν’ ακούω Τζαν Μαρία Τέστα ή κάποια παλιά τραγούδια της Ζιλιέτ Γκρεκό. Καμιά φορά κοιμάμαι με μια φίλη μου, αλλά έχουν περάσει ήδη ένα φθινόπωρο κι ένας χειμώνας από τότε που σταμάτησα να πιστεύω στην αγάπη. Διατηρώ όμως ακόμα μια παλιά μου συνήθεια: κάθε μέρα βγαίνω με τον Ντζάνγκο, τον μουγγό σκύλο μου, για να στείλω μια καρτ ποστάλ στον πατέρα μου, στη μοναδική διεύθυνση όπου ξέρω ότι είχε μείνει τουλάχιστον μια νύχτα.
Εδώ και μία εβδομάδα, κάθε απόγευμα, έρχομαι εδώ, σ’ αυτή την μπιραρία, σ’ έναν απόμερο δρόμο της γειτονιάς μου. Στην αρχή δεν την είχα προσέξει. Είναι ένα μαγαζάκι με πέντε τραπέζια όλα κι όλα, ιδανικό για όποιον δεν αντέχει τα κατάμεστα μπαρ της συνοικίας Μόντι. Εδώ θα βρεις μόνο κάτι νεαρά ζευγάρια που θέλουν να περάσουν απαρατήρητα, κάποιους φίλους του τύπου με τα τατουάζ που σερβίρει πίσω από την μπάρα, κάτι Γερμανοί με τον χάρτη της Ρώμης παραμάσχαλα και κάνα δυο θαμώνες σαν και του λόγου μου. Δεν ξέρω αν τα βράδια γεμίζει κόσμο, γιατί εγώ φεύγω πάντα νωρίτερα.
Κάθομαι πάντα στο ίδιο τραπέζι, δίπλα στην τζαμαρία, και παραγγέλνω μια κόκκινη. Αυτή την ώρα είναι μόνο ένας άντρας μ’ ένα πουκάμισο στο ίδιο χρώμα με τους τοίχους και γράφει κάτι στο κινητό του. Πού και πού χαμογελάει κι αμέσως μετά πίνει μια γουλιά ικανοποιημένος, σηκώνοντας το βλέμμα του προς το ράφι με τα παραταγμένα στη σειρά μπουκάλια. Ύστερα ασχολείται πάλι με τα δικά του…
—————————————–
* Τα αποσπάσματα με τα οποία ξεκινά κάθε κεφάλαιο είναι στίχοι από το ποίημα του Αντουάν Πολ «Les passantes» («Οι περαστικές») που έγινε ευρύτερα γνωστό αφότου μελοποιήθηκε από τον Ζορζ Μπρασένς το 1972. [Σ.τ.Μ.]
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Είπαν για το βιβλίο
Ένας αυθεντικός ύμνος στην ανάγνωση και στη λογοτεχνία.
-Corriere della Sera-
Μαζί με τον συγγραφέα, αναζητούμε όλοι μας όχι τον ένοχο, αλλά το νόημα που κρύβει το θαύμα της λογοτεχνίας: ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να εξιχνιάσει κανείς.
-La Repubblica-
Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω κι από πολύτιμο. Ο Stassi έγραψε το τέλειο φάρμακο.
-Giornale di Sicilia-
O Stassi αφηγείται με εξαιρετική μαεστρία και ευαισθησία τα προβλήματα των πελατών του βιβλιοθεραπευτή του, μέσα από τα οποία αντικατοπτρίζεται η μοναχική και ρομαντική του ύπαρξη.
-L’Unione Sarda-
Τα βιβλία μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε την πολυπλοκότητα του κόσμου, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, να γίνουμε πιο ανθρώπινοι. Αυτό είναι το μήνυμα που μας δίνει ο Stassi με αυτό το υπέροχο, πρωτότυπο, ποιητικό μυθιστόρημα.
-Telegraph Avenue-
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Φάμπιο Στάσι (Ρώμη, 1962) είναι συγγραφέας, υπεύθυνος ιταλικής λογοτεχνίας σε γνωστό εκδοτικό οίκο της Ιταλίας και ταυτόχρονα διευθύνει μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη της Ρώμης. Πρωτοεμφανίστηκε στον συγγραφικό χώρο το 2006. Έχει γράψει εννέα μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια αλλά και βιβλία για παιδιά. Το 2013 γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στο μυθιστόρημά του Ο τελευταίος χορός του Σαρλό, το οποίο μεταφράστηκε σε 19 χώρες, ενώ στην Ιταλία τιμήθηκε με έξι βραβεία μεταξύ των οποίων και το Premio Selezione Campiello. Το 2016 κέρδισε το βραβείο Scerbanenco για το καλύτερο νουάρ μυθιστόρημα της χρονιάς με το βιβλίο του Η χαμένη αναγνώστρια (Ίκαρος, 2018).
Μάθετε περισσότερα για τον συγγραφέα: https://ikarosbooks.gr/authors/stassi-fabio
Κατηγορία: Σύγχρονη Ξένη Πεζογραφία/Μυθιστόρημα
ISBN: 978-960-572-316-3