Η πολιτική κατευνασμού θριάμβευσε…
-Πήγε ο Μητσοτάκης στην κρίσιμη συνάντηση με τον Ερντογάν χωρίς τους ειδικούς μαζί του
Aδύναμη διπλωματικά είδαμε τη σύνθεση της ελληνικής αντιπροσωπείας στη συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν. Εκτός των υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών συμμετείχαν ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Αλέξανδρος Διακόπουλος, η διπλωματική σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, άριστη διπλωμάτης, αλλά χωρίς ειδική ενασχόληση με τα ελληνοτουρκικά και τα αεροναυτιλιακά, και ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Δημήτρης Τσιόδρας.
Προφανώς αυτό έγινε λόγω της συμμετοχής του εκπροσώπου της Τουρκικής Προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν, με τη διαφορά ότι ο κ. Καλίν είναι ο πλέον έμπιστος συνεργάτης του Προέδρου Ερντογάν και χαράσσει την εξωτερική πολιτική την τελευταία σχεδόν δεκαετία. Προφανώς η συζήτηση είναι κυρίως πολιτική, αλλά η παρουσία ανθρώπων που γνωρίζουν άριστα τα ελληνοτουρκικά μάλλον θα βοηθούσε και θα διευκόλυνε τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη.
Και τώρα τρωγόμαστε μεταξύ μας…
Η παθογένεια της ελληνικής πολιτικής ζωής είναι η εκτόξευση αλληλοκατηγοριών ακόμη και εκεί που δεν πρέπει, ούτε υπάρχει τέτοιος λόγος.
Στην κρίση που έχει δημιουργηθεί λόγω της συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης για την οριοθέτηση ΑΟΖ υπήρξε σχετικά άμεση κινητοποίηση της Αθήνας σε όλες τις πλευρές και στα φόρουμ όπου θα έπρεπε να ζητηθεί στήριξη και αλληλεγγύη. Ακούσαμε ταυτόχρονα τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να κατηγορεί την κυβέρνηση για «έλλειψη στρατηγικής έναντι της Τουρκίας», κάνοντας λόγο για «αδιέξοδη πολιτική κατευνασμού».
Ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε επίσης την κυβέρνηση για «αδράνεια στα εθνικά θέματα, καταλογίζοντάς της πως «εδώ και πέντε μήνες δεν έχει επιμείνει στο θέμα της ενεργοποίησης των κυρώσεων κατά της Τουρκίας».
Η κυβέρνηση προφανώς έπρεπε να είχε κινηθεί προληπτικά προς την κυβέρνηση της Λιβύης και να είχε προειδοποιήσει για τις σοβαρές συνέπειες που θα είχε αυτή η συνωμοσία με την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδας και να μην είχε επαναπαυθεί στις διαβεβαιώσεις που υποτίθεται είχε δώσει στον κ. Δένδια ο λίβυος ομόλογός του τον Σεπτέμβριο, στη συνάντηση που είχαν στη Νέα Υόρκη. Ούτε φυσικά αρκούν οι δεκάδες συνεντεύξεις του κ. Δένδια και οι κινήσεις εντυπωσιασμού, που είναι κυρίως επικοινωνιακές και δεν απαντούν ουσιαστικά στις προκλήσεις της Τουρκίας.
Όμως, ο μέχρι πριν από λίγους μήνες πρωθυπουργός έχει δώσει δείγμα γραφής στα ελληνοτουρκικά, καθώς η κυβέρνησή του ακολούθησε την πλέον κατευναστική πολιτική, φοβούμενη ότι ο Ερντογάν θα κάνει πράξη την απειλή του και θα ανοίξει τις πύλες στους μετανάστες.
Κορυφαίο δείγμα κατευνασμού ήταν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φρόντισε να ξεχαστεί η υπόσχεση για ανακήρυξη ΑΟΖ αλλά και η εξαγγελθείσα από τον πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά, ενώπιον του κ. Τσίπρα, επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, για να μην υπενθυμίσουμε τις πολιτικές ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη.
Τέτοιες αντιπαραθέσεις, στείρες και αντιπαραγωγικές, δεν βοηθούν σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή και η συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων πρέπει να είναι απαλλαγμένη από κάθε πειρασμό για πολιτική εκμετάλλευση μιας κρίσης που μπορεί να αναδειχθεί σε ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη χώρα.