Γιώργος Χατζηνάσιος: Προτίμησα το πιάνο, αλλά μου άρεσε και η αρχαιολογία…
«Μου είπε μια μέρα ο πατέρας: “Γιώργο θέλω να γίνεις μουσικός, έχεις χάρισμα, αλλά τι όργανο θέλεις να μάθεις, πιάνο ή βιολί;”. Απάντησα αμέσως πιάνο. Γιατί οι μουσικοί που έπαιζαν βιολί και έρχονταν στο σπίτι μας, είχαν ένα τερατώδες, στα παιδικά μου μάτια, σημάδι στο λαιμό, κάτι σαν μελάνωμα. Με τρομοκρατούσε και μόνο που το έβλεπα. Δεν ήθελε να γίνω σολίστας, αυτό σήμαινε έξοδα και σπουδές στο εξωτερικό. Με προόριζε για μουσικό, κυρίως της τζαζ, γιατί με την τζαζ ανοίγει το μυαλό».
«Εμείς παντρευόμασταν νέοι, κι εγώ από έρωτα, με τη Μαρία. Σήμερα, νομίζω, δεν φλερτάρουν οι νέοι, είναι όλα στο πάμε».
«Για τη γενιά μου τα επτά πρώτα χρόνια ήταν τα επικίνδυνα, εκεί δοκιμαζόταν μια σχέση και η φλόγα της όταν έρχονταν τα παιδιά. Το είχα αντιληφθεί γύρω μου κι έτσι έγραψα το τραγούδι “Δεν φταίμε εμείς, φταίει η αγάπη που ξεφτίζει σαν φτερό” το 1978 που είπε η Μαρινέλλα. Με τη γυναίκα μου είμαστε από έφηβοι μαζί. Έχει σημασία να επιμείνεις με τον άνθρωπο που αγαπάς».
«Αν δεν ήμουν μουσικός, θα ήθελα να είμαι αρχαιολόγος σε ανασκαφές…».
Υπογραφή: Γιώργος Χατζηνάσιος, συνθέτης