Συνοριοφύλακες – Πότε θα γίνουν αυτές οι προσλήψεις; Είναι αρκετοί οι 400;
Η κυβέρνηση, διατείνεται ότι κύριος στόχος είναι η ασφάλεια των Ελλήνων, τσιτάτο με το οποίο συνοδεύτηκε η ανακοίνωση για την πρόσληψη 400 συνοριοφυλάκων στον Έβρο, 500 νέων υπαλλήλων στις υπηρεσίες ασύλου στα νησιά και στην ενδοχώρα και 800 ατόμων για τη φύλαξη των συνόρων στα νησιά και για τη φύλαξη των κέντρων.
Όμως πότε θα γίνουν αυτές οι προσλήψεις; Και το κυριότερο, είναι αρκετός όλος αυτός ο αριθμός, τέλος πάντων, για να υποστηρίξει την πολιτική βούληση της κυβέρνησης περί ασφάλειας των ελλήνων πολιτών;
Διότι στη Θράκη, από την ημέρα που οι… λαθρομετανάστες έγιναν πρόσφυγες, η ασφάλεια… τρέχει στην αντίθετη κατεύθυνση… Όπως και σε ολόκληρη τη χώρα…
Είναι ενδιαφέρουσες οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης «να ξανακάνει τα Εξάρχεια μια κανονική γειτονιά» (αναρωτιέται κανείς πότε ήταν… κάτι τέτοιο και σίγουρα η «μη κανονικότητα» δεν έχει να κάνει με όπλα, παραβατική συμπεριφορά και γκετοποίηση, αλλά πού να εξηγεί κανείς τώρα…), ωστόσο θα πρέπει κάποιος να ενημερώσει τους ιθύνοντες πως ολόκληρη η ελληνική επαρχία (η πάλαι ποτέ ήρεμη, όμορφη και… δημιουργική) βρίσκεται ήδη στα όρια της «μη κανονικότητας», με την έννοια που η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται…
Τα γεγονότα τρέχουν…
Οι μεγάλες ροές από τον Έβρο προκαλούν και παρατράγουδα… Η τοπική κοινωνία μπήκε… ομαλά στη «νέα καθημερινότητα», όπως αυτή προσδιορίζεται από το συνεχές κύμα ατόμων που εισέρχονται από τη συνοριογραμμή.
Αρχικά μάθαμε πως «ομάδες προσφύγων» προσπαθούν να σταματήσουν διερχόμενα αυτοκίνητα με σκοπό να τα κλέψουν ώστε να… πάνε λίγο παραπέρα και ύστερα πως κάποιοι κυνηγοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με ξύλα και τσεκούρια…
Η είδηση σύμφωνα με την οποία μια νεαρή μητέρα βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν «πρόσφυγα» επιδειξία στην ίδια της τη γειτονιά ήταν η αρχή ενός «ζωηρού» δελτίου αστυνομικών συμβάντων, που όμως πρώτα διέρρεαν σε ιστοσελίδες και κοινωνικά δίκτυα και ύστερα ανακοινώνονταν από την Αστυνομία…
Το γεγονός, που στόχευσε απευθείας στις βασικές παραμέτρους της γυναικείας ψυχοσύνθεσης (γυναίκα, μητέρα), έδωσε την πρώτη γερή γροθιά στο σκηνικό της ασφαλούς και ήρεμης επαρχιακής ζωής μας…
Ακολούθησε ο θάνατος ενός ποδηλάτη, ο οποίος παρασύρθηκε και εγκαταλείφθηκε από αυτοκίνητο σε επαρχιακό δρόμο (κάποιοι εξέφρασαν την άποψη πως ο οδηγός ήταν λαθροδιακινητής), ενώ την ίδια μέρα ένας αστυνομικός σε περιπολία, σε έλεγχο αυτοκινήτου, δέχτηκε μαχαιριές στο κεφάλι και στα χέρια από άγνωστο άνδρα, η φωτογραφία του οποίου όμως διέρρευσε σε ΜΜΕ και Facebook, δείχνοντας πως επρόκειτο για κάποιο «διερχόμενο άτομο» (κάποιοι, επίσης, έσπευσαν να συνδέσουν τα δύο γεγονότα, κάνοντας λόγο για «έναν δράστη»)…
Το αίσθημα ανασφάλειας, που έχει ήδη αρχίσει να ριζώνει, προφανώς και δεν θεραπεύεται ούτε με την εξαγγελία για την πρόσληψη 400 συνοριοφυλάκων στον Έβρο ούτε με τις δηλώσεις «περί μικρού ζητήματος, ποσοτικά»…
Σίγουρα όμως αποδεικνύει τις πρότερες δηλώσεις, αυτές των Βρυξελλών.
Η εικόνα
Όπου υπάρχει ανασφάλεια, υπάρχει φόβος. Και ο φόβος προκαλεί θυμό, βία, όχλο. Μια κοινωνία που «βγήκε» από την κρίση και είναι αναγκασμένη να ζει με τα… κληροδοτήματά της καλείται τώρα να επιδείξει ψυχραιμία, ωριμότητα, αλληλεγγύη.
Θα μπορούσε, εάν ο σκοπός περίκλειε αλήθεια και είχε δυναμική.
Αν δεν ήταν μια εκδούλευση, μια υποχρέωση, μια μπίζνα…
Έλλη Μητακίδου