Π. Νεάρχου: Η επέτειος του 1821 είναι ορόσημο για εθνικό φρονηματισμό και στρατηγικό σχεδιασμό για το μέλλον

Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ  ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.

Η σύνθεση και οι δηλώσεις που συνόδευσαν την πανηγυρική εγκατάσταση της Επιτροπής για τον Εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από το 1821, υπό τη Γιάννα Αγγελοπούλου, αποξενώνουν εξαρχής την Επιτροπή αυτή από τον Ελληνικό λαό. Δεν τον εκφράζει και δεν ανταποκρίνεται στην αγωνία που τον διακατέχει σήμερα, όχι μόνο για την έξοδό του από τη θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει με τα Μνημόνια αλλά και για το ίδιο το εθνικό του μέλλον.

Αντιθέτως, αναγνωρίζει στο πρόσωπο πολλών μελών ένα στίγμα εθνομηδενιστικής προσεγγίσεως της Ελληνικής ιστορίας και αυτής ακόμη της Επαναστάσεως του 1821. Ο εορτασμός της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση και την εθνική παλιγγενεσία δεν είναι για τον Ελληνικό λαό ένα ακαδημαϊκό θέμα. Είναι η επιβεβαίωση των σκοπών και των αξιών που συνήγειραν και φλόγισαν τις ψυχές των υποδούλων Ελλήνων και κατέστησαν δυνατή μια Επανάσταση που φαινόταν ανέφικτη και καταδικασμένη από πριν σε αποτυχία.

Οι περιπέτειες του Νέου Ελληνικού Κράτους δεν είναι άσχετες με τους όρους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκε και των διεθνών συσχετισμών και ανταγωνισμών που συνόδευσαν τη γέννησή του και τη σταδιακή μετά επέκτασή του, με την απελευθέρωση και άλλων υπόδουλων Ελληνικών πληθυσμών.

Μια μεγάλη επέτειος, όπως η συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση, είναι ένας σταθμός για τον απολογισμό μιας πορείας και για τον εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό για την επόμενη περίοδο. Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες έχουν την ευθύνη για την πορεία και τα επιτεύγματα της χώρας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, κατά τις οποίες επωμίσθηκαν τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων, περιλαμβανομένου του καθορισμού στρατηγικών στόχων και αναλόγου προγράμματος.

Ο απολογισμός είναι, δυστυχώς, θλιβερός. Ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που είχε διατυμπανισθεί, κατά την προηγούμενη περίοδο, ως η νέα μεγάλη προοπτική που θα άλλαζε τη χώρα, κινδυνεύει να προσομοιάσει με τον αμφίσημο χρησμό που είχε δώσει το Μαντείο των Δελφών στον βασιλέα των Λυδών Κροίσο: «Εάν διαβείς τον Άλυ ποταμό μια μεγάλη αυτοκρατορία θα καταλυθεί». Ο Κροίσος υπέλαβε ότι η αυτοκρατορία που θα καταλυόταν θα ήταν εκείνη του Κύρου. Συνέβη όμως το αντίθετο.

Στη δική μας περίπτωση παρακολουθούμε σήμερα, μετά την οικονομική καταστροφή της χώρας, να επικρέμεται στον ορίζοντα ο κίνδυνος δημογραφικής και εθνικής επίσης καταστροφής. Η πλήρης δηλαδή αλλοίωση του Ελληνικού πληθυσμού της χώρας και η σταδιακή καταστροφή της εθνικής ταυτότητας του Ελληνικού λαού. Η χώρα εποικίζεται, με Μουσουλμανικούς μάλιστα, κατά κύριο λόγο, πληθυσμούς, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Πώς έφτασαν τα πράγματα εκεί; Ένας λόγος είναι η ταύτιση του Ευρωπαϊκού οράματος με την παγκοσμιοποίηση. Η Ευρώπη έγινε, με την πολιτική αυτή, φρούριο ακραίου νεοφιλελευθερισμού, που οδήγησε σε άκριτο άνοιγμα των συνόρων προς κάθε κατεύθυνση. Υπέθαλψε επίσης τις εγκληματικές ιδεοληψίες για την υπονόμευση των πατρίδων ως εμποδίων δήθεν στη διεθνή οικονομική πρόοδο και ανάπτυξη.

Η πολιτική αυτή μπορεί να είναι συμφέρουσα για κράτη με ισχυρή βιομηχανία και υψηλή ανταγωνιστικότητα, όπως επίσης για τη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία, που επενδύει στις ανεξέλεγκτες αγορές χρήματος και στην κερδοσκοπία. Δεν είναι όμως συμφέρουσα για χώρες που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την προσδοκία των ωφελημάτων μιας κοινής αγοράς ανεπτυγμένων χωρών, στις οποίες πλεονάζουν κεφάλαια προς επένδυση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προγραμματιζόμενη νέα επένδυση της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen. Δεν επιλέγεται γι’ αυτήν μια Ευρωπαϊκή χώρα-μέλος, στο πνεύμα της Ευρωπαϊκής κοινής αγοράς, αλλά μια τρίτη χώρα, η Τουρκία.

Γιατί όχι, εφόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπογράψει με την Τουρκία συμφωνία τελωνειακής ενώσεως αλλά και συμφωνίες ελευθέρου εμπορίου με όλες σχεδόν τις χώρες και τις περιοχές του κόσμου;

Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει αντιδράσεις και είναι χαρακτηριστικό και ενδεικτικό ότι οι μεγαλύτερες αντιδράσεις προέρχονται από την οικονομικά ισχυρότερη χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ. Αν οι ΗΠΑ έχουν πρόβλημα με την πολιτική αυτή, τι να πει η μικρή Ελλάδα, που τα σύνορά της έγιναν σουρωτήρι και η εθνική της παραγωγή δεινοπαθεί σε όλους τους τομείς;

Το γεγονός ότι μόνο η Ελλάδα απ’ όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως έφτασε στο σημερινό απίθανο σημείο δείχνει σαφώς ότι δεν είναι μόνο η ταύτιση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με την παγκοσμιοποίηση και οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επέβαλε η αιτία της σημερινής κακοδαιμονίας. Υπέχουν βαρύτατες ευθύνες οι πολιτικές ηγεσίες και οι οικονομικοί προύχοντες που την κυβέρνησαν και καθόρισαν τις πολιτικές της. Το μείγμα της αναξιότητας και της ιδιοτέλειας, που χαρακτήρισε τις πολιτικές τους, όπως επίσης ο κοινός παρονομαστής της υποτέλειας σε ξένα συμφέροντα και πολιτικές, αλλά επίσης η ιδεολογική εξάρτηση από ξένα κέντρα οδήγησαν τη χώρα σε τραγικό αδιέξοδο.

Η ευθύνη των ηγεσιών αυτών φαίνεται πάλι ανάγλυφη στον νέο επικρεμάμενο κίνδυνο, τον εποικισμό της χώρας από λαθρομετανάστες. Οι ηγεσίες αυτές κατόρθωσαν, με τις ανεύθυνες και ιδεοληπτικές πολιτικές τους, να δημιουργήσουν εκ του μη όντος ένα νέο τεράστιο εθνικό πρόβλημα, που απειλεί, σε προοπτική, να σαρώσει την Ελληνική εθνική ταυτότητα, για την οποίαν χύθηκαν ποταμοί αίματος το 1821 αλλά και αργότερα, μέχρι προσφάτως στην Πίνδο.

Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να σημαίνει για τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και για όλες τις πολιτικές ηγεσίες η επέτειος των 200 χρόνων από το 1821; Πρωτ’ απ’ όλα, η επαναβεβαίωση ότι η διαφύλαξη του εθνικού μας κράτους και της εθνικής και πολιτιστικής μας ταυτότητας αποτελεί πρώτιστο μέλημα και καθήκον του κράτους και των κυβερνήσεών μας. Ακούμε όμως τον πρωθυπουργό της χώρας να μιλά για υπερηφάνεια που βλέπει την Ελληνική κοινωνία να μεταλλάσσεται σε «πολυπολιτισμική». Ακούμε την Πρόεδρο της Επιτροπής 2021 να μιλά για «νέα» πατριδογνωσία, εννοώντας, προφανώς, «πολυπολιτισμική». Βλέπουμε στα πρόσωπα της Επιτροπής να περιλαμβάνο­νται, κατά μεγάλη πλειοψηφία, άνθρωποι που ταυτίσθηκαν με εθνομηδενιστικές αντιλήψεις.

Η Επιτροπή, με τα μηνύματα αυτά που στέλνει, είναι απαξιωμένη από την αρχή. Ο Ελληνικός λαός θα βρει τους δικούς του τρόπους να τιμήσει και να εορτάσει πα­ντού την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση των προγόνων του. Δεν θα επιτρέψει την παραχάραξη του νοήματος του εορτασμού αυτού για την εξυπηρέτηση ανίερων σχεδίων για τη μετάλλαξη της Ελλάδος σε «πολυπολιτιστική», δηλαδή σε πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό αμάλγαμα και καταστροφή της ταυτότητάς της.