Ο “σουλτάνος”, οι μετανάστες και η πληθυσμιακή μηχανική

Η διόγκωση των μεταναστευτικών ροών στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου αφενός επιδεινώνει δραματικά τις ήδη πολύ δύσκολες συνθήκες στα εκεί κέντρα φιλοξενίας, αφετέρου εγείρει κρίσιμα ερωτηματικά για το που θα καταλήξει αυτός ο φαύλος κύκλος. Φαύλος κύκλος για την ελληνική κυβέρνηση που πριν προλάβει να αποσυμφορήσει τα νησιά, οι νέες αφίξεις ανακυκλώνουν τη συμφόρηση που υπάρχει στις δομές φιλοξενίας στα νησιά.

Η πρακτική αυτή, ωστόσο, δεν είναι καθόλου φαύλος κύκλος για τον Ερντογάν. Αντιθέτως, αυτός ανοίγει τη στρόφιγγα για να πετύχει “μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια”: να εκβιάσει την ΕΕ με σκοπό να αποσπάσει περισσότερα χρήματα και ταυτοχρόνως όχι μόνο να καταπονήσει την Ελλάδα, αλλά και να την υποβάλει σε μία πληθυσμιακή μηχανική, με την έννοια ότι το μεταναστευτικό σταδιακά αλλά σταθερά αλλοιώνει τη σύνθεση του πληθυσμού στην Ελλάδα για πρώτη φορά από το 1830 στην παλαιά Ελλάδα και από το 1923 στη βόρεια Ελλάδα. Τα γεγονότα, μάλιστα, δείχνουν ότι μέχρι στιγμής τα καταφέρνει μια χαρά.

Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος, άλλωστε, έχει επανειλημμένως εκτοξεύσει απειλές, ομολογώντας ότι εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες-μετανάστες. Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται τώρα πλέον αφορά το πόση πρακτική αξία έχει η ευρωτουρκική συμφωνία του 2016, όταν η Άγκυρα ξεκάθαρα εκβιάζει. Προς το παρόν, τόσο η ΕΕ όσο και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις περιορίζονται σε μία μίζερη διαχείριση, αποφεύγοντας να αναλάβουν στρατηγικού χαρακτήρα δράσεις για να λύσουν το πρόβλημα.

Ολόκληρο το άρθρο στο slpress.gr