Σκόπια και Ρωσία

Του
ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

Η κουβεντούλα το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι ιδιαίτερα επίμονη και αποπροσανατολιστική. Προβλήθηκε ιδιαίτερα το διάστημα που προηγήθηκε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Οκτωβρίου του 2017, εντάθηκε σε βαθμό ορυ­μαγδού αμέσως μετά το βέτο του Προέδρου Μακρόν για την έναρξη διαπραγματεύσεων με Σκόπια και Τίρανα για την ένταξή τους στην Ευρω­παϊκή Ένωση και έκτοτε συνεχίζει στα­θερά και μονότονα, θέλοντας προφανώς μέσα από την επανάληψή της να διαμορφώσει τη δική της κανονικότητα. Σε σημείο, δηλαδή, που να προβάλλεται το ζητούμενο ως απόδειξη. Ο ορι­σμός με άλλα λόγια της πλύσης εγκεφάλου.

Τι προβάλλουν οι σχετικές αστειότητες; Λένε ότι δήθεν το μπλόκο, επί του παρόντος, στα Σκόπια θα τα ρίξει στην αγκαλιά της Ρωσίας. Η οποία μάλιστα, την επαύριον κιόλας της απορ­ριπτικής απόφασης, «άπλωσε τα πλοκάμια της», προτείνοντας στα Σκόπια και τα Τίρανα να ενταχθούν στο Ευρωασιατικό Σύμφωνο. Και ότι επίσης οι Σκοπιανοί αισθάνονται προδομένοι γιατί η Ευρώπη τους «κορόιδεψε» και «αθέτησε τις υποσχέσεις της».

Εξ ου και ο φόβος ότι θα επιστρέψουν οι εθνικιστές με τις πρόωρες εκλογές που ο Ζάεφ προκήρυξε, με τη γνωστή βαλκανική κουτοπονηριά, λίγο πριν από τον Μάιο του 2020, οπότε και θα επανεξεταστεί το αίτημα των Σκοπίων. Μια απόφαση που κατά τα άλλα φαίνεται να αναθεωρεί.
Το σύνολο των επιχειρημάτων δεν αντέχει ούτε σε ψιθύρους καφενείων.

Κατ’ αρχάς, καμιά Ευρώπη δεν πρόδωσε τους Σκοπιανούς και ούτε βέβαια αθέτησε τις ό­ποιες υποσχέσεις. Αρμόδιο ευρωπαϊκό όργανο για να λαμβάνει αποφάσεις για τη διεύρυνση της Ένωσης και τα στάδια των διαπραγματεύσεων με τους υποψηφίους είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Κανείς άλλος. Όλα τα υπόλοιπα λέγονται εκ του πονηρού και είναι άνευ περιεχομένου και σημασίας. Είναι δηλωτικά και της νοοτρο­πίας όσων τα σιγοντάρουν. Ως προς τη Ρωσία επίσης και τις «θελκτικές αγκάλες της», μόνο μειδιάματα μπορούν να προκαλέσουν.

Το κατά τα άλλα Ευρωασιατικό Σύμφωνο, πέρα από τη βαρύγδουπη ονομασία, μόνο το χέρι στην τσέπη δεν βάζει για να χρηματοδοτήσει ή να δελεάσει οποιονδήποτε. Είναι συζητήσιμο εξάλλου αν έχει καν τσέπη. Αποτελεί γνωστή ρωσική πρα­κτική, έξοχα δουλεμένης ρωσικής προπαγάνδας. Για αφελείς και όσους τυχοδιωκτικά θέλουν να την εκμεταλλευθούν. Ας μην ξεχνάμε ότι ως χώρα το πληρώσαμε αυτό το φόβητρο στο πρό­σφατο παρελθόν, όταν επί δεκαετίες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανεχόμασταν το γιουγκοσλαβικό μόρφωμα της ψευδεπίγραφης «Μακεδονίας», για να καλοπιάσουμε τον Τίτο και τους αδέσμευτούς του, ως αντιπερισπασμό στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Υπάρχει εξάλλου και το προηγούμενο της Σερβίας, που από το 2005 έχει ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τίποτα έκτοτε δεν την εμπόδισε να έχει το κεφάλι στραμμένο στη Ρωσία. Ούτε τις κυρώσεις για την προσάρτηση της Ουκρανίας στήριξε, ούτε συμμορφώθηκε με την προτροπή να μην προχωρήσει τις συζητήσεις με το Ευρωασιατικό Σύμφωνο (και ας ήταν μηδαμινά τα οφέλη της σε σχέση με την ευρωπαϊκή στήριξη που απολαμβάνει), ούτε παρέλειψε να σπεύσει να προμηθευτεί ρωσικό εξοπλισμό, με ένα κολοσσιαίων για τα μέτρα της εξοπλιστικό πρόγραμμα. Στα αντίστοιχα βήματα είναι σφόδρα πιθανό ότι θα βαδίσουν και τα Σκόπια.

Κατά τα άλλα είναι η Ευρώπη και μόνο που ουσιαστικά χρηματοδοτεί, άμεσα και έμμεσα, όλα τα έργα υποδομής και μεταρρυθμίσεων στα Σκόπια. Οι απειλές λοιπόν για αποξένωση από τους εθνικιστές και πικρίας λόγω του μπλόκου, επί του παρόντος, είναι άσφαιρες. Παράκλητοι θα είναι το σύνολο των σκοπιανών κομμάτων έναντι των ευρωπαϊκών θεσμών.

Μόνη χαμένη η χώρα μας. Καθώς όποιες και αν είναι οι εξελίξεις οι Σκοπιανοί μέσα από τις Πρέσπες και στο ΝΑΤΟ μπήκαν και γλώσσα και ταυτότητα κατοχύρωσαν. Και εμφανίζονται και ως δήθεν προβληματισμένοι. Καταστάσεις που και οι ψίθυροι των καφενείων ακόμα περιφρονούν. Ας το έχουν υπόψη οι θιασώτες τους και όσοι επενδύουν στη συλλογική αδράνεια και αμνησία.