Κωνσταντίνος Ρήγος: Η μητέρα μου δεν μου έβαλε ποτέ φρένο

«Από την εφηβεία μου μού άρεσε ο ήχος του Μάνου Χατζιδάκι, η μουσική του, η ευαισθησία του, η σκέψη του. Αυτό το μείγμα του χιούμορ, του κυνισμού, του ορθού λόγου, της ευαισθησίας. Το ‘‘Τέταρτο’’, το περιοδικό που δημιούργησε, το αγόραζα από το πρώτο του τεύχος. Φυλάω ακόμη όλα τα αντίτυπα».

«Δεν προέρχομαι από ένα καλλιτεχνικό σπίτι. Η διαδρομή αυτή μπορεί και να άνοιξε από μια εμπνευσμένη φιλόλογο. Με θυμάμαι στη Β’ Λυκείου να τρέχω στην Εθνική Βιβλιοθήκη, να κάνω έρευνα στα αρχεία των εφημερίδων για μια εργασία που έκανα πάνω στις Απόκριες. Άρχισα να συλλέγω εικόνες. Πέρασα στα Οικονομικά. Όταν είπα στη μητέρα μου ότι θα ασχοληθώ με τον χορό είχε μια πολύ μεγάλη αγωνία για το πού θα καταλήξει όλο αυτό. Δεν μου έβαλε ποτέ όμως κανένα φρένο. Σήμερα έρχεται σε όλες τις παραστάσεις μου. Νομίζω ότι αρχικά πέρασε μια περίοδο που σοκαριζόταν, που προσπαθούσε να εξηγήσει κάποια πράγματα που έβλεπε, ‘‘γιατί αυτό; Γιατί το άλλο;’’, αναρωτιόταν. Πλέον έχει εκπαιδευτεί…».

«Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν επτά ετών. Με μεγάλωσε η μητέρα μου με τις γιαγιάδες μου. Είχα μεγάλη στήριξη στα παιδικά μου χρόνια. Το τραύμα της έλλειψης του γονέα δεν το αισθάνθηκα ποτέ. Δεν ξέρω βέβαια αν τελικά υπάρχει κάπου μέσα μου και μεταφράζεται σε αυτό που κάνω. Αλλά δεν θα το μάθω και ποτέ».

«Ο χορός μπήκε παράξενα στη ζωή μου. Χόρευα γενικά, στα κλαμπ, παντού. Πήρα μέρος σε έναν διαγωνισμό χορογραφίας με μια φίλη. Κέρδισα το β’ βραβείο και η Ζουζού Νικολούδη με παρότρυνε να δώσω εξετάσεις στην Κρατική Σχολή .Δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου ένας κανονικός, ολοκληρωμένος χορευτής».

«Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα την αγωνία να κατακτήσω κάτι. Ήθελα να κάνω επιλογές που με ενδιαφέρουν, που δεν με αγχώνουν. Αν είχα βάλει στόχο να γίνω διευθυντής στο Μπαλέτο της Λυρικής, μάλλον δεν θα γινόμουν ποτέ. Θα είχα τόσο μεγάλη αγωνία που θα έκανα τεράστια λάθη».

Υπογραφή: Κωνσταντίνος Ρήγος, διευθυντής του Μπαλέτου της Λυρικής Σκηνής

Φωτό: athinorama.gr