Νίκος Διαμαντής: Να θυμάσαι πού πατάνε τα πόδια σου…
«Είμαι περήφανος για την Κοκκινιά. Καθόλου εύκολη γειτονιά. Υπήρχε όμως αυτό που με καθόρισε: υγεία μόχθου, μεγάλο πράγμα. Δίπλα μου, στον χωμάτινο δρόμο, πρόσφυγες, παίζαμε μπάλα, στίβο στο Καραϊσκάκη. Έπαιξα βόλους, σκάψαμε στο χώμα, κάναμε ποδήλατο, παιδί της γειτονιάς και του διαβάσματος ήμουν. Από αυτά τα παιδιά αναγνώρισα τον μόχθο. Αυτά τα παιδιά πήγαν στα μηχανουργεία, φτιάχνανε αυτοκίνητα, ήταν μέσα στη μουντζούρα.
Έρχονται και με βρίσκουν στο θέατρο σήμερα, αυτό με συντροφεύει, οφείλω στον μόχθο τους πράγματα. Κατά διαστήματα ήθελα να φύγω τρέχοντας. Δεν ήταν εύκολο. Δεν είναι αστείο να ξυπνάς 6 το πρωί. Στην οικοδομή, στο εργοστάσιο, κάτω από αυτοκίνητο. Αυτό που με εντυπωσίασε το κατάλαβα στα 30, αυτές οι εικόνες ήταν τα πιο πολύτιμα πράγματα που είχα μέσα μου.
Η βάση όπου μπορούσα να στηρίξω μια άλλη ποίηση. Χωρίς αυτά μπορείς να μείνεις μετέωρος. Με γείωσαν όλα αυτά σε ό,τι ήθελα να κάνω. Έχει σημασία το διάνυσμα από πού ξεκίνησες και πού κατέληξες. Να θυμάσαι πού πατάνε τα πόδια σου».
Υπογραφή: Νίκος Διαμαντής, καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά
Φωτό: naftemporiki.gr