Με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε «νέα Λαυρίου»
Του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΤΑΚΟΥ
H περασμένη Τρίτη θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική βραδιά για τον Ολυμπιακό. Θα μπορούσε να πάρει κάτι καλό στο ματς με την Μπάγερν Μονάχου, αφού την κοίταξε στα μάτια, και να προσθέσει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα στη φετινή συγκομιδή του.
Αντί γι’ αυτό, στην ατμόσφαιρα στον Πειραιά κυριάρχησε ένα… μαύρο σύννεφο.
Και όχι τόσο για το γεγονός ότι στο 2-3 με την Μπάγερν κάλλιστα θα μπορούσε να είχε πάρει κάτι καλό, αλλά κυρίως για τις ντροπιαστικές εικόνες στο προπονητικό κέντρο του Ρέντη, λίγες ώρες νωρίτερα, στον αγώνα των Νέων, οι οποίες βεβαίως έκαναν τον γύρο του κόσμου και μάλιστα μέσα σε λίγα λεπτά.
Και μπορεί άμεσα η ΠΑΕ Ολυμπιακός να υποστήριξε στην ανακοίνωσή της ότι αυτά τα κτήνη που έκαναν ντου και τραυμάτισαν γερμανούς φιλάθλους δεν ανήκουν στην οικογένεια του Ολυμπιακού, αλλά αυτή η ξεφτίλα σπιλώνει 100% τους «ερυθρόλευκους» και, κατ’ επέκταση βεβαίως, το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο στα πέρατα του κόσμου.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε προνοήσει να μεριμνήσει για την ασφάλεια των φίλων της Μπάγερν, οι οποίοι αποφάσισαν λίγες ώρες πριν από τον αγώνα των μεγάλων να βρεθούν στο πλευρό της ομάδας Νέων του συλλόγου.
Ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για τα κίνητρα των χουλιγκάνων. Μπορεί να τους… πλήγωσε το «Μπάγερν, Μπάγερν» που ακούγονταν ρυθμικά από την τηλεόραση και να ήθελαν να δείξουν στους… προκλητικούς Γερμανούς «ποιος είναι το αφεντικό». Μπορεί να κυνηγούσαν κάποιους έλληνες οπαδούς άλλων ομάδων που πίστευαν ότι ήταν μέσα σε αυτούς ή ο Θεός ξέρει τι άλλο. Άκρη δεν μπορείς να βρεις με τους ανεγκέφαλους. Μόνο να νιώσεις θλίψη και αηδία.
Το γεγονός, όμως, ότι ακολούθησαν και άλλα επεισόδια στα Πετράλωνα με μάχες σώμα με σώμα ανάμεσα σε οπαδούς του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού αλλά και το ότι καθημερινά στήνονται ραντεβού… θανάτου ανάμεσα σε χούλιγκαν, κάποια από τα οποία αποτρέπονται από την αστυνομία, φανερώνει ότι η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Και πρέπει να βρεθεί μια λύση, προτού ζήσουμε μια βραδιά ανάλογη της Λαυρίου. Διότι με μαθηματική ακρίβεια εκεί οδηγούμαστε αν δεν αποφασίσουν άπαντες να φτάσουν το μαχαίρι στο κόκκαλο.