ΚΡΑΤΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ (OFFICIAL SECRETS)

October 22, 2019 στις κατηγορίες MUSIC-CINE NEWS,

To έργο

2003.
Η μεταφράστρια του Αρχηγείου Επικοινωνιών της βρετανικής Κυβέρνησης Κάθριν Γκαν διαρρέει ένα άκρως απόρρητο e-mail των αμερικανικών αρχών που ζητούσε από τις βρετανικές υπηρεσίες να κατασκοπεύσουν άλλα κράτη μέλη του ΟΗΕ με σκοπό να εκβιάσουν μία θετική ψήφο από τις χώρες αυτές για την εισβολή στο Ιράκ. Όταν ασκείται ποινική δίωξη σε βάρος της με βάση τον νόμο περί κρατικών μυστικών, η Γκαν και οι δικηγόροι της κάνουν ό,τι μπορούν για να υπερασπιστούν τις πράξεις της. Καθώς η ζωή, η ελευθερία και ο γάμος της απειλούνται, καλείται να υπερασπιστεί τα πιστεύω της.

Σημείωμα του σκηνοθέτη

«Έρχεται κάποτε μία στιγμή που κάποιος πρέπει να πάρει μία θέση που δεν είναι ούτε ασφαλής, ούτε πολιτική, ούτε δημοφιλής, αλλά πρέπει να το κάνει γιατί η συνείδηση του τού λέει ότι είναι το σωστό»
-Μάρτιν Λούθερ Κινγκ-

11 Σεπτεμβρίου, Οσάμα, Μπους, Αφγανιστάν, Πάουελ, όπλα μαζικής καταστροφής, Ιράκ, Ομπάμα, drone, απεργίες, ISIS, Συρία, πρόσφυγες, Τραμπ, τείχη, ψευδείς ειδήσεις…
Πρόκειται για δύο εξοργιστικές δεκαετίες που προκαλούν σύγχυση και μας έχουν αφήσει απογοητευμένους, θυμωμένους και αβέβαιους. Μπορούμε να εμπιστευτούμε; Είναι όλα πολύ περίπλοκα για να τα κατανοήσουμε; Είναι οι βασικές ιδέες της προσωπικής ακεραιότητας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αυτές οι απλές ιδέες που διδάσκουμε στα παιδιά μας, περασμένες; Είναι ο κυνισμός το μόνο μας καταφύγιο;
Είχα παλέψει με αυτά τα άρρωστα συναισθήματα πολύ καιρό, όταν ο παραγωγός Γκεντ Ντόχερτι, με τον οποίο είχα κάνει τον Αόρατο Εχθρό, με ρώτησε αν είχα ακούσει για την περίπτωση της Κάθριν Γκαν.
Δεν είχα ακούσει.
«Ήταν μία βρετανίδα κατάσκοπος που διέρρευσε άκρως απόρρητες πληροφορίες για μια επιχείρηση κατασκοπείας σε βάρος μικρότερων και μη μόνιμων κρατών μελών του ΟΗΕ προκειμένου να αναγκαστούν να ψηφίσουν υπέρ της εισβολής στο Ιράκ το 2003».
«Ο ΟΗΕ δεν ψήφισε υπέρ της εισβολής» είπα. «Ο Μπους και ο Μπλερ βασίστηκαν σε ψευδείς πληροφορίες επικαλούμενοι ότι το Ιράκ είχε στην κατοχή του όπλα μαζικής καταστροφής για να δικαιολογήσουν την εισβολή».
«Ναι, φυσικά» είπε ο Γκεντ. «Όλοι το ξέρουν αυτό τώρα. Αλλά φαντάσου να είχαν εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη του ΟΗΕ που θα τους εξουσιοδοτούσε να κηρύξουν πόλεμο, όπως ήταν η αρχική τους πρόθεση; Δεν θα χρειάζονταν να βασίζονται στα όπλα μαζικής καταστροφής. Αν ο ΟΗΕ στήριζε τον πόλεμο, ο Μπους και ο Μπλερ θα είχαν την τέλεια νομική κάλυψη για την εισβολή».
«Δεν τους ασκήθηκε καμία δίωξη για τα ψέματα που είπαν για τα όπλα μαζικής καταστροφής ούτως ή άλλως» είπα. «Οπότε ποιο είναι το νόημα αυτής της ιστορίας;».
«Η ελπίδα» είπε ο Γκεντ. «Είναι μια απλή ιστορία για την προσωπική ακεραιότητα που μου δίνει ελπίδα».
«Ελπίδα». Το άκουσμα της αξίζει, σκέφτηκα. Πέταξα στο Λονδίνο και συνάντησα την Κάθριν. Μέσα σε μία εβδομάδα άκουσα την όχι και τόσο απλή ιστορία της, έκανα ερωτήσεις, κράταγα σημειώσεις. Η ακεραιότητα της με ώθησε σε ένα κινηματογραφικό ταξίδι που αποκατέστησε την πίστη μου στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη δύναμη της ατομικής συνείδησης.
Συνείδηση, αυτή η μικρή φωνή, που δεν ακούμε πάντα, αλλά που όταν το κάνουμε, νικάμε τον κυνισμό και κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο και πιο ευγενικό μέρος.

Γκέβιν Χουντ, Απρίλιος 2019