ΜΕΤΡΗΣΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΩΡΑ, ΚΟΥΡΔ-ΙΖΩ ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΜΟΥ ΤΩΡΑ

Τά παραμύθια από παιδί
σ’ Ανατολή τά είχα,
ήτανε όλα δροσερά,
φάρμακο γιά τόν βήχα.
•••
Απ’ τά θρανία τά παλιά
λέγαν’ οί δάσκαλοί μου:
Τίποτε μήν πιστεύετε
νά λέτε «Η φυλή μου».
•••
Στό σπίτι μόλις γύριζα
έβγαζα τήν «στολή μου»
καί παραμύθια διάβαζα
– Πατρίς, Γλυκιά, Καλή μου.
•••
Και εννοούσα γιά «στολή»
τόν άλλο εαυτό μου
καί παραβάτης έγινα
μέ Σύνταγμα δικό μου.
•••
Πέρασαν βάσανα φωτιάς,
πλημμύρες καί χαστούκια
καί γίνανε τά σπίτια μας
τής ερημιάς κουτούκια.
•••
Τά παραμύθια πλήθαιναν
καί από τούς δασκάλους
ντυμένα μέ τήν ψευτουριά
καί μέ ηγέτες άλλους.
•••
Ηγέτες μέ τά δόκανα,
κανείς νά μή μιλήσει,
γιατί θά τόν κομμάτιαζαν
οί Κύριοι τής Δύσης.
•••
Καί τώρα νά ’σου η ζωή
αλλάζει τήν αλήθεια,
τά παραμύθια γίνανε
αιμόφυρτη αλήθεια.
•••
Υπάρχει η Ανατολή
υπάρχει καί η Δύση,
η πρώτη πιά αιμόφυρτη,
τήν άλλη ποιός θά φτύσει;
•••
Παιδιά στενάζουν μοναχά
οί άλλοι μαγειρεύουν,
τή σάρκα πού κλαδέψανε
κί άλλη, πού λές, γυρεύουν.
•••
Θά έρθει όμως ο καιρός
πού θά λογοδοτήσουν,
όταν η Φύση θά σκεφτεί:
Τέλειωσαν, άς μή ζήσουν.
•••
Τότε μές στό πετρέλαιο
πού κλέψαν θά πνιγούνε.
Δέν έχω άλλα νά σάς πώ,
άλλοι θά σάς τά πούνε.
…………………………………..
Η τιμωρία είναι μιά αλήθεια
πού δέν σηκώνει ψέματα.
Τό κακό είναι μήπως
μάς βαρέσει κί εμάς.

 
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε  ΕΔΩ