Γιάννης Φέρτης: Ή θα γίνω ηθοποιός ή θα πάω στο χασάπικο
«Ο αδελφός μου, ο μεγαλύτερος – με περνάει τέσσερα χρόνια – έβλεπε πολύ θέατρο. Και με πήρε μαζί του, 14 ήμουν τότε και πήγαμε στο τότε θέατρο Κοτοπούλη. Έπαιζε η Άννα Συνοδινού με τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ και με τους δύο, ειδικά με τον Ηλιόπουλο, και γούσταρα. Μετά άρχισα να πηγαίνω να βλέπω παραστάσεις μόνος μου. Καμιά φορά έπαιρνα και κανέναν φίλο από τη γειτονιά. Δεν πολυβλέπανε θέατρο, τους έλεγα: ‘‘Έλα, βρε παιδί μου, να δεις, είναι ωραία’’. Και σιγά-σιγά είπα ‘‘θα γίνω ηθοποιός’’.
Η μάνα μου ήθελε να σπουδάσω. Είχε μπει ήδη ο αδελφός μου στην Ιατρική. Λογικό ήταν για ανθρώπους που δεν έχουν πάει Γυμνάσιο να θέλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Εγώ της έλεγα – γιατί μετά τα 16 το παράτησα λίγο το σχολείο – ότι μόνο ηθοποιός σκεφτόμουν να γίνω. Αγόραζα βιβλία θεατρικά. ‘‘Κοίταξε να δεις, μαμά, εγώ και να δώσω εξετάσεις για να σπουδάσω δεν θα περάσω πουθενά’’. Και μετά της είπα και το άλλο: ‘‘Ή θα γίνω ηθοποιός ή θα πάω στο χασάπικο’’. Όχι ότι ήθελα και να γίνω χασάπης, αλλά το εννοούσα. Ούτε η μάνα μου ήθελε βέβαια.
Μου είπε ο πατέρας μου όταν το άκουσε: ‘‘Θες να έρθεις να δουλεύεις το πρωί;’’. Ήμουν πλέον στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Γιατί θα πήγαινα σε νυχτερινό σχολείο. Με ενδιέφερε ίσα-ίσα να πάρω το απολυτήριο, γιατί έπρεπε να έχεις απολυτήριο για να δώσεις εξετάσεις σε δραματική. Και το πήρα με βαθμολογία 11,8, ή 11,9, κάτι τέτοιο. Καταλάβατε δηλαδή… Είπα στον πατέρα μου: ‘‘Θα έρθω’’. Πήγαινα το πρωί μέχρι το απόγευμα και μετά έφευγα για να πάω σχολείο.
Και θυμάμαι τα αδέλφια του πατέρα μου, με τους οποίους είχαμε πολύ καλή σχέση και με αγαπούσαν, αλλά και κάτι άλλους συγγενείς που δούλευαν ως υπάλληλοι να μου μαθαίνουν πώς να κόβω το κεφάλι, να βγάζω τη γλώσσα. Φορούσα και μια άσπρη ποδιά και ήμουν τόσο ψώνιο με το θέατρο που άνοιγα το ψυγείο καμιά φορά, έβλεπα τα κρέατα και αν είχε κάποιο αίμα το άλειφα επάνω μου. Φανταζόμουν ότι έπαιζα ρόλο. Έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Δεν τους το είπα. Πέρασα. Και πέρασα και εύκολα».
Υπογραφή: Γιάννης Φέρτης, ηθοποιός