Ώρα αποφάσεων για τα Σκόπια

Του
ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

Πολλά έχουν ειπωθεί για τη λεγόμενη Συμ­φωνία των Πρεσπών. Αδιαμφισβήτητη είναι η απόρριψή της από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Τα στρογγυλέματα και ο όψιμος ρεαλισμός ούτε συγχωροχάρτι δίνουν ούτε λήθη προσφέρουν, σε μια κατά τα άλλα ά­σκηση επαναστατικής γυμναστικής. Όσοι θεωρούν ότι επιτέλεσαν το καθήκον τους, αλλά δεν μπο­ρούν πλέον να κάνουν τίποτα άλλο, είναι σε αναντιστοιχία ακόμα και με αυτήν τη διαβόητη συμφωνία και όσα μονομερώς σε βάρος της χώρας μας προβλέπει.

Ο σημερινός πρωθυπουργός έχει κατ’ επανάληψη τονίσει ότι ο δρόμος των Σκοπίων για την ευρωπαϊκή ένταξη και ενσωμάτωσή τους περνάει μέσα από την Ελλάδα. Ορθό και αυταπόδεικτο. Για να εγκριθεί η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων απαιτείται ομοφωνία σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ο ίδιος μάλιστα έχει επισημάνει ότι θα ασκήσει κάθε δυνατή πίεση στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαδρομής που επιθυμούν να ακολουθήσουν οι γείτονές μας για να άρει κατά το δυνατό τις δυσμενείς συνέπειες της λεγόμενης συμφωνίας. Και αυτό, κατ’ αρχήν, σωστό και επιβεβλημένο. Το ελάχιστο ίσως που προσ­δοκά κανείς από μια κυβέρνηση που για τη στάση της ως αντιπολίτευση έναντι των Πρεσπών έδρεψε ποσοστά που υπερέβαιναν κατά 20% – 25% τα αντίστοιχα του αντιπάλου της στη συντριπτική πλειοψηφία των νομών της Μακεδονίας και είχε αναντίρρητη κορυφαία ώθηση σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Οι εξαγγελίες αυτές πρέπει να επιβεβαιω­θούν στην πράξη. Σε ένα αρνητικό, το δίχως άλλο, υπόβαθρο. Σε αυτό συντελεί και το γεγονός ότι η χώρα μας ανέλαβε με τις Πρέσπες τη δέσμευση, ως όρο της συμφωνίας, να μην εμποδίσει την είσοδο των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισμούς. Εν όψει λοιπόν του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της 17ης Οκτωβρίου, όπου κυκλοφορεί η έντονη φήμη ότι θα δοθεί το πράσινο φως στα Σκόπια, δεν αρκεί μια απλή δική μας αρνησικυρία, που θα είναι μέσα στο πλαίσιο των δεσμεύσεών μας και επιβαρυντική για τα εθνικά μας συμφέροντα. Χρειάζεται να καταγράψουμε και να παρουσιάσουμε όλα τα σημεία όπου τα Σκόπια δεν έχουν ανταποκριθεί στις ελάχιστες δεσμεύσεις τους, που απορρέουν από τις Πρέσπες.

Σε περίπτωση μάλιστα ενός ενδεχόμενου ισχυρισμού τους περί μεταβατικού σταδίου προσαρμογής, να καταδειχθεί, με βάση στοιχεία πάντα, ότι δεν έχουν δρομολογήσει τις αναγκαίες προπαρασκευαστικές ενέργειες για να ανταποκριθούν στις υποχρεώ­σεις τους, κατά το μεταβατικό αυτό στάδιο. Μόνο με τέτοιες ενέργειες δείχνουμε εμφατικά τη σοβαρότητα και τη διπλωματική μας επάρκεια και δεν καταλείπουμε αμφιβολίες στους γείτονες, τονίζοντας ότι η ευρωπαϊκή τους προοπτική δεν θα είναι ένας υγιεινός περίπατος.

Κοντά σε όλα αυτά, δεν μπορεί να προκαλεί παρά προβληματισμό το γεγονός ότι την ίδια ώρα που οι Σκοπιανοί καυχώνται ότι με τις Πρέσπες απέκτησαν, με τη σφραγίδα του ελληνικού κράτους, «μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα», η Βουλγαρία, η ιστορική κοιτίδα του σκοπιανού αλυτρωτισμού, απειλεί να μπλοκάρει τους νεότευκτους γείτονές μας για ιστορικές, όπως λένε, ανακρίβειες. Και ειδικά για τον Ντέλτσεφ, τον πρωτεργάτη του Ίλιντεν, που τον θεωρούν Βούλγαρο. Η ομόθυμη στάση των Βούλγαρων αποφασίστηκε κατόπιν σύσκεψης του Προέδρου τους, του πρωθυπουργού τους και των αναπληρωτών του καθώς και των επικεφαλής των κοινοβουλευτικών επιτροπών τους. Όπως μάλιστα είπαν, η ευρωπαϊκή
έ­νταξη των Σκοπίων δεν μπορεί να γίνει επί ζημία της βουλγαρικής ιστορίας. Μαθήματα αξιοπρέπειας, που μόνο πίκρα και οργή αφήνουν για τους θιασώτες των Πρεσπών.

Βέβαια, η πορεία των Σκοπίων ενδέχεται να ανακοπεί και στην περίπτωση που οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί δεν άρουν τις επιφυλάξεις τους. Όχι ότι έχουν κάτι προσωπικό κατά των Σκοπιανών. Απλά κήδονται των συμφερόντων των πολιτών τους. Και της Ευρώπης. Θεμελιώδης υπόμνηση σε όσους ανερμάτιστους φαντασιώνονται πολιτική σε βάρος των συμφερόντων της πατρίδας.