Στενάχωρες αλήθειες για το Μεταναστευτικό
Του
ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι αρνητικές. Και ανησυχητικές. Όχι ότι υπήρχε κάτι ενθαρρυντικό τα χρόνια που προηγήθηκαν. Ο γείτονας Πρόεδρος μεθοδευμένα ανοίγει την κάνουλα. Και οι «αφίξεις» μεταναστών πλημμυρίζουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Την ίδια στιγμή, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι εξελίξεις προκαλούν ερωτηματικά και επιτείνουν την ανησυχία.
Μόλις προ ημερών, στη Μάλτα, στις 23 Σεπτεμβρίου, έγινε σύσκεψη με τη συμμετοχή της Φινλανδίας, ως προεδρεύουσας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Μάλτας, της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Θέμα της το Μεταναστευτικό. Που εν πολλοίς συνοψίζεται στην ελάφρυνση της Ιταλίας. Δικαίως και μετρημένα, λόγω προφανώς των επικείμενων εκλογών, η Ισπανία εκδήλωσε την ενόχλησή της για τη μη συμμετοχή της.
Και εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί η χώρα μας δεν συμμετείχε. Εκτός και εάν εκ των πραγμάτων αποδεχόμαστε ότι η μεταναστευτική πίεση, που μας αφορά όσο κανέναν άλλον, περνά μέσα από την Τουρκία. Και την τήρηση της συμφωνίας του 2016 με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οδυνηρή παραδοχή που προκαλεί σειρά άλλων ερωτημάτων.
Συγκεκριμένα, τις τελευταίες ημέρες η εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –που έχει συνδράμει όσο κανείς άλλος θεσμός, στην πράξη και όχι στα ανέξοδα λόγια– τόνισε ότι είναι γνωστή η αυξημένη πίεση στα ελληνικά νησιά, χωρίς ωστόσο να υπάρχει αίτημα από την ελληνική πλευρά για πρόσθετη χρηματοδότηση.
Οι απαντήσεις της εκπροσώπου είναι ξεκάθαρες, όπως είναι και οι απορίες που προκαλούνται. Αρχικά μπορεί να υπάρχει απλή –σε κάθε περίπτωση αδικαιολόγητη και κατακριτέα– καθυστέρηση του κρατικού μηχανισμού και των αρμόδιων υπηρεσιών. Δηλωτική, όπως και να έχει, της ανικανότητας των υπευθύνων. Από την άλλη υπάρχει το ενδεχόμενο να θεωρείται ότι η όποια διεκδίκηση κοινοτικών πόρων για την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού είναι ύποπτη, μέσα στο κλίμα ειδικά των καταγγελιών για διασπάθισή τους το προηγούμενο διάστημα.
Μια τέτοια προσέγγιση είναι το δίχως άλλο βλακώδης. Και επιτείνει την ανάγκη για απομάκρυνση άμεση των θιασωτών της. Με την ίδια λογική, θα έπρεπε να μην εκτελείται ο κρατικός προϋπολογισμός από τον φόβο των καταχραστών του δημοσίου χρήματος. Η αβελτηρία θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδοθεί στην αδυναμία εντοπισμού των θεματικών, που είναι αναγκαία η πρόσθετη κοινοτική χρηματοδότηση. Και εδώ είναι πλέον η θεματική των λύσεων.
Θα ήταν πρόδηλα ανεδαφικό να αξιώσει κανείς από τη χώρα μας και την κυβέρνησή της να ενεργήσουν προκειμένου να εξαλειφθούν οι εστίες που πυροδότησαν τη μεταναστευτική κρίση. Με πρώτη εξ αυτών τον σπαραγμό και την ανθρωπιστική τραγωδία στη Συρία. Όπου, κατά βάση, τα όπλα έχουν σιγήσει. Σαφώς πλέον πρέπει να συνδράμουμε όλες τις πρωτοβουλίες για επιστροφή των πληθυσμών, που κατέφυγαν στην Τουρκία, στις πατρογονικές τους εστίες.
Σε κάθε περίπτωση η a priori απόδοση της ιδιότητας του πρόσφυγα σε κάθε Σύριο εξέλιπε. Επί του πρακτέου, ειδικότερα, είναι πολύ συγκεκριμένα τα βήματα που η κυβέρνηση πρέπει να κάνει για την απορρόφηση και τη διεκδίκηση πρόσθετων κονδυλίων προκειμένου να επιστρέψουν στην Τουρκία όσοι κατακλύζουν τα νησιά μας. Μπορεί κάλλιστα να ζητήσει πόρους για να προσλάβει πρόσθετο εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό που θα εξετάζει τις αιτήσεις παροχής ασύλου σε όλες τις βαθμίδες και θα αποφαίνεται άμεσα. Και οι μη δικαιούμενοι να παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής. Και τότε θα φανεί η στάση της Τουρκίας. Ξεγύμνωμα και ανάσα.
Αλλά και στον τομέα των επαναπατρισμών μπορούν να ζητηθούν πρόσθετα κονδύλια για μίσθωση μέσων, ειδικά αεροπλάνων και προσωπικού. Αλλά και να ασκηθούν πρόσθετες πιέσεις στις χώρες προέλευσης και διέλευσης με το δέλεαρ και το φόβητρο των συμφωνιών τους με την Ευρώπη και τα κονδύλια και τις ενισχύσεις που διεκδικούν. Και ας μη βιαστεί να διαψεύσει κανείς. Γιατί τα ερωτήματα είναι συγκεκριμένα.
Υπάρχουν προκηρύξεις για αναζήτηση προσωπικού και επιστημόνων; Υπάρχουν αιτήματα προς τους δικηγορικούς συλλόγους και τα πανεπιστήμια; Υπάρχουν προκηρύξεις για αναζήτηση πρόσθετων πτητικών, μεταξύ άλλων, μέσων; Υπάρχουν συμπεράσματα και αριθμοί ως προς τις συναντήσεις με τις χώρες προέλευσης και τους επαναπατρισθέντες τους;
Σκληρή και πιεστική η κουβέντα. Όπως και η ευθύνη. Σε καμιά περίπτωση όση η πίεση που ασκείται στα νησιά μας. Και την κοινωνία μας ευρύτερα. Άλλοθι άγνοιας και αδυναμίας δεν υπάρχουν.