Α, ρε φίλε μυλωνά, δεν θα βρεις δικαστές στο Βερολίνο…
-Είναι ώρα, έστω και στο παραπέντε, να γίνει Βερολίνο η Αθήνα…
Τα κατάφεραν μια χαρά οι πολιτικοί μας… Να μη μείνει τίποτα όρθιο… Μιλάμε κυρίως για εκείνους που εναλλάσσονται στην εξουσία. Είτε είχαν κατοικήσει στο παρελθόν στο Μαξίμου είτε κατοικούν σήμερα.
Δυστυχώς, λειτουργούν ως απόλυτοι ιδιοκτήτες… Με στόχο όλων το πώς θα παραμείνουν περισσότερο στο… Ανάκτορό τους.
Και, ως εξουσία, έχουν την απαίτηση οι… επιθυμίες τους να υλοποιούνται αυθωρεί και παραχρήμα… Τα τελευταία χρόνια στο στόχαστρο έχει μπει το «οχυρό της Δημοκρατίας, η Δικαιοσύνη», όπως σοφά είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου.
Με την κάθε πλευρά να έχει τις δικές της επιδιώξεις. Το πώς θα απαλλαγεί από τους αντιπάλους της για να παρατείνει την παραμονή στο Μαξίμου – στόχος που και οι προκάτοχοι είχαν… όραμα, μόνο που αποδείχθηκε όνειρο απατηλό… Αυτό ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Και το… έργο συνεχίζεται… Δυστυχώς, με βραχίονα δικαστές πρόθυμους να υλοποιήσουν εντολές, με αντάλλαγμα την «καρέκλα»… Και μη σπεύσει κανένας… ευαίσθητος να αμφισβητήσει την πολύ πικρή αλήθεια. Ονόματα και διευθύνσεις είναι τοιχοκολλημένα… Και το αντάλλαγμα ήταν πόστα που ανέλαβαν… Εδώ έχουμε φτάσει. Να γίνονται εργαλείο κάποιοι δικαστές για να ανοίγει η πόρτα της εξουσίας… Με αντιπαροχή κάποιες καρέκλες… Αποτελεί πλέον κοινό μυστικό… Συζητιέται στους «καφενέδες της Ελλάδας», όπως θα έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος, ο Χάρης Μπουσμπουρέλης.
Το οχυρό της Δημοκρατίας, η Δικαιοσύνη, τρίζει… Ο μυλωνάς μάταια χτυπάει την πόρτα… Κι όμως, υπάρχουν δικαστές όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά και στη Αθήνα, φίλε μυλωνά.
Είναι η ώρα τους… Πριν μωρανθεί το άλας…
Για να ξέρει ο μυλωνάς ότι θα βρει το δίκιο του, πέρα από το χρώμα της φανέλας που φοράει.
Η Δικαιοσύνη πρέπει να ξαναγίνει τυφλή…
Να μη βλέπει καρέκλες…
Να μπορεί ο έλληνας μυλωνάς να πει ότι ΚΑΙ στην Αθήνα υπάρχουν δικαστές, που ξεκαθαρίζουν την ήρα από το στάρι…