Στοχοποίηση της εθνικής ταυτότητας και της εθνικής συνοχής της χώρας
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Ο απερίγραπτος εθνομηδενισμός του προηγούμενου υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου έθρεψε την ελπίδα ότι η επόμενη υπουργός Παιδείας, της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κεραμέως, δεν μπορούσε παρά να είναι καλύτερη. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν η πολιτική παράταξη την οποία αντιπροσωπεύει είναι εξ ορισμού πιο κοντά στις παραδοσιακές αξίες και στην ιδέα του έθνους και του εθνικού κράτους.
Ορισμένες πρώτες κινήσεις φαίνονταν να επιβεβαιώνουν την ελπίδα αυτή και προκάλεσαν εύλογη ανακούφιση και ικανοποίηση στην κοινή γνώμη. Δεν άργησε όμως να ξεσπάσει η δυσάρεστη, οδυνηρή πραγματικότητα: Η διαπίστωση ότι ο καλλιεργούμενος εθνομηδενισμός στην Ελλάδα, όσο τερατώδες και αν ακούγεται, είναι δικέφαλος. Προέρχεται αφενός από μια αλλοτριωμένη Αριστερά, που υπολαμβάνει την παγκοσμιοποίηση τύπου Σόρος ως «αριστερή» και «διεθνιστική» πολιτική και αφετέρου από μια νεοφιλελεύθερη «Δεξιά», που συμπλέει με τη νέα τάξη και την παγκοσμιοποίηση και υπολαμβάνει ως δήθεν παρωχημένη την ιδέα του έθνους και του εθνικού κράτους. Κοινός παρονομαστής η πολιτική υποτέλεια σε υποδείξεις και επιταγές που έρχονται από έξω.
Η νέα υπουργός Παιδείας έσπευσε να συμμορφωθεί με αποφάσεις της δήθεν Ανεξάρτητης Αρχής για τα Προσωπικά Δεδομένα, η οποία γνωμοδότησε ότι η αναγραφή της ιθαγένειας και του θρησκεύματος στα σχολικά έγγραφα και πιστοποιητικά παραβιάζει δήθεν τα προσωπικά δεδομένα. Είναι, δηλαδή, απόρρητο προσωπικό δεδομένο το γεγονός ότι στη χώρα αυτή κατοικεί ένας λαός που έχει συγκεκριμένη εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, που κατοχυρώνεται και από το ίδιο το Σύνταγμά του;
Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι τώρα «δεν είμαστε μόνοι μας». Έχουμε και τους αλλοδαπούς «πρόσφυγες» και τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες που εγκαθίστανται στη χώρα μας. Μέσα από τον ισχυρισμό αυτό φαίνεται καθαρά πόσο είναι διασυνδεδεμένη η παράνομη μετανάστευση με τον πόλεμο κατά του έθνους και του εθνικού κράτους. Οι δυνάμεις που υπογείως υποστηρίζουν, με διάφορους τρόπους, την παράνομη μετανάστευση στην Ευρώπη είναι αυτές που υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση και την ιδέα μιας Ευρώπης που δεν θα είναι μια Συμπολιτεία κυρίαρχων εθνικών κρατών, αλλά ένα υπερεθνικό αμάλγαμα, που θα παρουσιάζεται ως δήθεν κοινός Ευρωπαϊκός λαός!
Η παράνομη μετανάστευση συμβάλλει στη δημιουργία μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς. Δημιουργεί επίσης τις δημογραφικές προϋποθέσεις για τη μετάλλαξη των εθνικών κρατών σε «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες, όπως παρουσιάζονται ευσχήμως, και της Ευρώπης σε υπερεθνικό αμάλγαμα του ενός δήθεν «Ευρωπαϊκού λαού».
Η υποτέλεια των Ελληνικών κυβερνήσεων θέτει την Ελλάδα σε ρόλο «πρωτοπορίας» σε τέτοια σχέτλια έργα. Ενώ, π.χ., οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, αντιλαμβανόμενες τις συνέπειες μιας ανεξέλεγκτης παράνομης μεταναστεύσεως, αντιδρούν στις πολιτικές αυτές και επιβάλλουν το κλείσιμο των συνόρων, η Ελλάδα, που είναι στην πιο εκτεθειμένη και επικίνδυνη θέση, εξακολουθεί να εφαρμόζει την πολιτική των ανοικτών συνόρων.
Προσφάτως, είδαμε, π.χ., τη γειτονική Βουλγαρία, που είναι επίσης χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, να παίρνει απόφαση, στο Κοινοβούλιό της, να στείλει 11.000 στρατό στα σύνορα με την Τουρκία, για να ενισχύσουν και να συνδράμουν την Αστυνομία και να μην επιτρέψουν σε κανέναν λαθρομετανάστη να εισέλθει παράνομα στη χώρα.
Οι ίδιες οι Βρυξέλλες, υπό την πίεση κυρίως της Γερμανίας, απεφάσισαν να στείλουν δυνάμεις της FRONTEX στην Αλβανία για να ελέγχουν τα Ελληνο-Αλβανικά σύνορα και να αποτρέπουν είσοδο λαθρομεταναστών από την Ελλάδα στην Ευρώπη μέσω Αλβανίας.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει επιπλέον δύο άλλες γεωπολιτικού χαρακτήρα προκλήσεις σε σχέση με τη λαθρομετανάστευση. Η πρώτη είναι η καταφανέστατη Τουρκική επιδίωξη να αξιοποιήσει τη λαθρομετανάστευση ως γεωπολιτικό και διπλωματικό όπλο έναντι της Ελλάδος και της Ευρώπης. Να προωθήσει δηλαδή την επανεγκατάσταση στην Ελλάδα Μουσουλμανικών μαζών και να διασπάσει την εθνική συνοχή της χώρας. Να ενισχύσει στην Ευρώπη, κατά δεύτερο λόγο, την παρουσία του Μουσουλμανικού παράγοντα και να αποσπάσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση διπλωματικά ανταλλάγματα (χρήματα, αναβάθμιση της τελωνειακής ενώσεως, κατάργηση της βίζας από την Ευρώπη για τους Τούρκους πολίτες).
Η δεύτερη είναι η ανομολόγητη επιδίωξη αλλαγής της γεωπολιτικής ταυτότητας της Ελλάδος στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο του γενικότερου γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην περιοχή αυτή, με εργαλείο τη λαθρομετανάστευση. Την αποδόμηση δηλαδή της Ελλάδος ως εθνικής και ορθόδοξης κοινωνίας, που της προσδίδει μια ορισμένη γεωπολιτική ταυτότητα, και τη μετάλλαξή της σε υπερεθνική, ημιμουσουλμανική «πολυπολιτισμική» κοινωνία.
Το ανόσιο αυτό έργο το προωθούν ουσιαστικά, με τις ύποπτες και ακατανόητες, κατά τα άλλα, πολιτικές τους, οι Ελληνικές κυβερνήσεις. Τόσο σε ό,τι αφορά τη λαθρομετανάστευση και την περίεργη ανοχή και απάθεια με την οποίαν αντιμετωπίζεται, όσο και σε ό,τι αφορά τις πολιτικές τους στην παιδεία και στην ιδέα του έθνους και του εθνικού κράτους.
Η δημιουργία πλήθους Ανεξαρτήτων δήθεν Αρχών, που άρχισε επί εποχής Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, δεν είχε και δεν έχει άλλο σκοπό από την παράκαμψη της εθνικής κυριαρχίας και την υποκατάστασή της από διορισμένες δήθεν Ανεξάρτητες Αρχές. Η κατάχρηση έφτασε στο σημείο, με τη λεγόμενη Ανεξάρτητη Αρχή Προσωπικών Δεδομένων να θέτει τον εαυτό της πάνω από το Σύνταγμα, να παραγνωρίζει τη συλλογική εθνική ταυτότητα του λαού και να προβάλλει το άλλοθι των προσωπικών δεδομένων ως επιχείρημα αφελληνισμού και εθνομηδενισμού.
Η ύπαρξη και η λειτουργία μιας τέτοιας «Ανεξάρτητης Αρχής» είναι ευθέως αντισυνταγματική και ασυμβίβαστη με την εθνική και λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.
Οι αιματοβαμμένοι αγωνιστές του 1821, που έφεραν σε πέρας, με απίστευτες θυσίες, την Επανάσταση του 1821, ενέγραψαν και στο πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα, όπως και οι διάδοχοί τους στα επόμενα Συντάγματα, την εθνική και τη θρησκευτική τους ταυτότητα και την αξία και την πίστη που απέδιδαν σ’ αυτήν. Είναι πρόκληση και ύβρις να έρχεται σήμερα οποιαδήποτε κυβέρνηση και υπουργός και να θέτει σε παρένθεση αυτό που διαδηλώνεται στο Σύνταγμα ενός λαού και συνιστά αυτονόητη πραγματικότητα, η οποία, δυστυχώς γι’ αυτούς, έρχεται σε σύγκρουση με τις πολιτικές που ακολουθούν για μετάλλαξη της Ελλάδος και «πολυπολιτισμικό» εποικισμό της.