Ένας 15χρονος δείχνει τον δρόμο…
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Ακούγοντας αφηρημένα την τηλεόραση, καθώς διάβαζα το βιβλίο ενός από τους καλύτερους συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, του Γιάννη Ξανθούλη, μου προξένησε το ενδιαφέρον μια είδηση που μου έδωσε τόση χαρά και τόση μεγάλη αισιοδοξία, που οι ειδήσεις τόσων θλιβερών γεγονότων ξεχάστηκαν μεμιάς.
Ένα αγόρι στα 15 του χρόνια, ο Κωνσταντίνος Παπαχρήστου, έφτιαξε μέσω Internet μια ιστοσελίδα «think tank» για παιδιά, που θα αφορούσε τις απόψεις τους για τη ζωή, για τα λάθη, τις παραλείψεις, τις ιδέες τους για το πώς θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο κάνοντάς τον καλύτερο, με αποφασιστικότητα, χωρίς εξτρεμισμούς, με την πειθώ, προτείνοντας λύσεις.
Τώρα, στα 17 του, έμαθε ότι η ιδέα που είχε καλλιεργήσει καρποφόρησε και έφερε στα σπλάχνα της παιδιά που σκέπτονται, που ο μοναδικός τους σκοπός δεν είναι η κάθε είδους παρανομία, αλλά προσπαθούν, επισημαίνοντας τα λάθη και τις παραλείψεις τους, να προτείνουν άλλου είδους λύσεις, πιο σύγχρονες και, κυρίως, πιο ανθρώπινες.
Υπάρχει λοιπόν η συνέχεια μιας πιο σοφής νεολαίας, που ίσως καταφέρει να αλλάξει αυτόν τον κόσμο, που έγινε απάνθρωπος, που απαξίωσε αυτό το θείο δώρο, τη ζωή, με το να κυκλοφορεί οπλισμένος, να χτυπά αξόδευτα ό,τι τον ενοχλεί και να παριστάνει τον υπεράνω νόμων και αρχών.
Η θλίψη είναι μεγάλη, όταν, χωρίς να θέλεις, αρχίζεις να συγκρίνεις τη νεολαία των παραισθήσεων και της ψεύτικης καλοπέρασης με τη νεολαία τη συγκροτημένη, που ξέρει τι θέλει. Σκέφτομαι τι, άραγε, φταίει για όλο αυτό το άσχημο, αποκρουστικό πρότυπο που τα καλοκαίρια βγαίνει από τα όρια και δημιουργεί την εικόνα μιας χώρας όπου η ασυδοσία κυριαρχεί και η ζωή έχει χάσει το πλατύ της όνειρο, μπαίνοντας σε ένα τούνελ δύσοσμο, ατελείωτο, χωρίς προορισμό, με απόλαυση την κακοποίηση ανθρώπων που δεν έχει ξαναδεί.
Πρώτα απ’ όλα, για εμένα φταίει η ατιμωρησία και η έλλειψη παιδείας. Άνθρωποι αγράμματοι, παρασυρόμενοι από την εξαλλοσύνη της εν πλήρους μέθης παρέας ξένων παρασύρεται και κινείται σαν αγέλη αγρίων ζώων. Χτυπά, σκοτώνει, γιατί είναι μαγκιά να μπορείς να «καθαρίσεις» έναν συνομιλητή σου.
Και δεν είναι μόνο η ατιμωρησία του κράτους που τους αφήνει να προβάλλουν ψεύτικες αλήθειες. Μια ομάδα ανήλικων παιδιών του «think tank» σκέφτεται δυναμικά, κατόρθωσε να φτάσει μέχρι τα Ηνωμένα Έθνη και εμείς, άνθρωποι της εμπειρίας και της γνώσης, δεν καταφέραμε ακόμα να ακουστούμε και να απαλλάξουμε την πατρίδα από ό,τι μας καίει.