Έρικ Μπάρτον: Ο δάσκαλός μου μού έδειξε τον δρόμο

«Στην οικογένειά μας υπήρχε μια παλιά παράδοση με τη μουσική. Ένας από τους προγόνους μου, ο Τζορτζ Ρίντλεϊ, ήταν καταπληκτικός μουσικός τη δεκαετία του 1870 και είχε γράψει το ‘‘Blaydon races’’, τον ‘‘ύμνο’’ της γενέτειράς μου, που τραγουδιόταν σε γήπεδα ποδοσφαίρου, αλλά και σε θέατρα».

«Ο δάσκαλός μου, ο Μπερτ Μπράουν, με έπεισε να πάω στο Τμήμα Τεχνών στο Κολέγιο του Νιούκασλ. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να φανταστώ ούτε στα πιο άγρια όνειρά μου. Αλλά δεν είναι καν αυτός ο λόγος για τον οποίο θα τον αγαπώ για πάντα. Έλεγε με απίστευτο τρόπο, όπως κανείς άλλος, πολεμικές ιστορίες για τους Ναζί και τους Γιαπωνέζους. Ήταν σαν να άκουγες – πώς να το πω; – ιστορίες σε Τεχνικόλορ, όχι σε άσπρο και μαύρο. Ένα πράγμα που έμαθα επίσης από αυτόν ήταν να μισώ την υποκρισία».

«Η πρώτη ροκ συναυλία ήταν ο Μπάντι Χόλι και ο Έντι Κόχραν, οι οποίοι έπαιξαν στο πρόγραμμα που άνοιγε ο παππούς μου. Είναι φοβερή ιστορία αυτή, επειδή ύστερα από λίγο καιρό ο Κόχραν σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό (σ.σ.: ο Μπάντι Χόλι είχε σκοτωθεί το 1959 στην πτώση αεροπλάνου που έμεινε γνωστή ως ‘‘Η ημέρα που σκοτώθηκε η Μουσική’’). Είναι η περίοδος που το ροκ ‘ν’ ρολ αποκτά εμμονή με τον θάνατο».

«Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Ήμουν 11 χρόνων και βρέθηκα στο Δημαρχείο του Νιούκασλ, όπου εμφανιζόταν ο Λούις Άρμστρονγκ. Εισιτήριο δεν μπορούσα να πάρω κι έτσι έκοβα βόλτες. Κάποια στιγμή άνοιξε μια πόρτα μπροστά μου και είδα που τον ξύριζαν σε μια μεγάλη μαύρη πολυθρόνα. Και το επόμενο δευτερόλεπτο, η μυρωδιά από το μεγάλο τσιγάρο της μαριχουάνας που κάπνιζε».

Υπογραφή: Έρικ Μπάρτον, ο θρύλος της ροκ Λεπτομέρειες: Η γυναίκα του η Μαριάννα είναι Ελληνίδα. Στις 27 Σεπτεμβρίου θα εμφανισθεί στο Ηρώδειο.

Φωτό: thetoc.gr