Γιώργος Παπαδόπουλος: Την ώρα της σφαγής, ο αξιωματούχος έσβησε το όνομα του προπάππου από τη λίστα

«Κάπου είδα γραμμένο ή άκουσα, δεν θυμάμαι καλά, πως όλες οι τέχνες είναι προσευχή. Υπάρχει ο ρυθμός της ιεροτελεστίας, της προσφοράς, της αγάπης. Όταν μπαίνουν στην κουζίνα – τουλάχιστον οι περισσότεροι μάγειρες – εύχονται να δημιουργήσουν κάτι ωραίο για να ευχαριστήσουν τους καλεσμένους τους. Είναι ανάγκη να βλέπουμε τους ανθρώπους που επιλέγουν να έρθουν στο εστιατόριό μας για να φάνε ως φιλοξενούμενους και όχι ως πελάτες».

«Ψάχνω πάντα κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό, κάτι που θα προκαλέσει ένα ξάφνιασμα πρωτίστως σε εμένα. Θα μπορούσα να σου πω ότι τα ντολμαδάκια που φτιάχνω με αστακό και αβγολέμονο αστακού μού αρέσουν. Αλλά δεν λέει ούτε αποδεικνύει απολύτως τίποτα αυτό. Η πρόθεσή μας μετράει για να προχωρήσουμε και όχι να σπαταλήσουμε χρόνο για να λάμψουμε μια στιγμή».

Και κλείνει με μια ιστορία του προπάππου του, που του έσωσε τη ζωή: «Ο προπάππος μου είχε μεζεδοπωλείο στα παράλια του Πόντου και διατηρούσε το χαβιάρι σε κερί. Όταν αρρώστησε η γυναίκα τούρκου αξιωματούχου της περιοχής και ο γιατρός σύστησε τη θεραπεία με χαβιάρι, απευθύνθηκε στον προπάππο μου, ο οποίος φυσικά του έδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν δέχθηκε φυσικά αμοιβή και όταν ήρθε η ώρα της σφαγής ο αξιωματούχος έσβησε το όνομά του από τη λίστα».

Υπογραφή: Γιώργος Παπαδόπουλος, καταξιωμένος μάγειρας

Φωτό: simposio.news