Να θυμάσαι…
Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος έχει ανακηρυχθεί η 14η Σεπτεμβρίου, η ημέρα όπου πυρπολήθηκε η Σμύρνη από τα κεμαλικά στρατεύματα και βεβαίως η ημέρα που οι χριστιανοί γιορτάζουν την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, τη μεγάλη δεσποτική γιορτή, με την οποία τιμάται κάθε χρόνο η διπλή ανεύρεση του Σταυρού, πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός.
Μεγάλοι οι συμβολισμοί και η ευθύνη των Ελλήνων…
Εκδηλώσεις μνήμης για τη Μικρασιατική Καταστροφή διοργανώνονται κάθε χρόνο σε όλη τη χώρα, με στόχο την καταξίωση της εθνικής ιστορικής μνήμης…
Η καταστροφή του ’22 ήταν τεράστια για τον Ελληνισμό της καθ’ ημάς Ανατολής. Σύμφωνα με τον αμερικανό πρόξενο της Σμύρνης την περίοδο εκείνη, Τζόρτζ Χόρτον, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Έλληνες εξοντώθηκαν στο σύνολο του μικρασιατικού χώρου, κατά τη διάρκεια των εθνικών εκκαθαρίσεων.
Με βάση την οθωμανική απογραφή, οι Έλληνες στη Δυτική Μικρά Ασία, στον Πόντο και στην Καππαδοκία ξεπερνούσαν τα 2,5 εκατομμύρια πριν από την απογραφή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επόμενη καταγραφή τους γίνεται στην Ελλάδα το 1928. Καταγράφονται λίγοι περισσότεροι από ένα εκατομμύριο…
Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων στην Καλιφόρνια
Η Καλιφόρνια των ΗΠΑ αποδέχθηκε την ύπαρξη Γενοκτονίας που έγινε το 1915 κατά Ασσυρίων και Ποντίων με σχετική τροπολογία που ψηφίστηκε ομόφωνα. Αναγνώρισε λοιπόν τη Γενοκτονία που έγινε το 1915 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και τη σφαγή που έγινε το 1933 στην πόλη Σίμελε του Ιράκ.
Να σημειωθεί ότι από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ οι 49 έχουν αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία. Το τελευταίο διάστημα όμως, εκτός από την Καλιφόρνια, και σε άλλες πολιτείες άρχισε η αναγνώριση της Ελληνικής και της Ασσυριακής Γενοκτονίας.
Σήμερα
Μια καταστροφή σε… δόσεις βιώνουμε, ωστόσο, σήμερα στην ελληνική Θράκη. Η ολιγωρία της Ελληνικής Πολιτείας, η αμηχανία και ο στρουθοκαμηλισμός τοπικής κοινωνίας και φορέων αλλά και η αδιαφορία της υπόλοιπης Ελλάδας αποτελούν σημάδια παρακμής αλλά και διαφαινόμενης ήττας…
Αν υπολογίσει κανείς την καθημερινή έλευση δεκάδων και μερικές φορές εκατοντάδων παράνομων μεταναστών, το σκηνικό δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις…
Φιάσκο
Ένα… δράμα συντελέστηκε κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς στο Ιεροσπουδαστήριο στην Κομοτηνή. Μετά τις, μεγάλης διάρκειας, αποχές των μαθητών την περασμένη χρονιά, θα έπρεπε όλοι (οι υπεύθυνοι) να έχουν λάβει τα μέτρα τους… Όμως όχι.
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου είχε ειδοποιήσει από την προηγούμενη του αγιασμού τον τοποτηρητή της μουφτείας… να μην εμφανιστεί…
Με δεδομένο ότι η μουφτεία ασκεί την υψηλή εποπτεία στο σχολείο, η συγκεκριμένη… εντολή φαντάζει «απόκοσμη». Είναι σαν να απαγορεύεται η είσοδος του μητροπολίτη σε εκκλησιαστικό λύκειο…
Η επιλογή του Χαλίλ Τζιχάτ για τη «βαριά» θέση του μουφτή, την οποία έχασε βιαίως ο Μέτσο Τζεμαλί, αποδεικνύεται εντελώς λανθασμένη από την Ελληνική Πολιτεία. Ο τοποτηρητής είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει να αναλάβει το φορτίο, με αποτέλεσμα να έχει αποδιοργανωθεί και απαξιωθεί θρησκευτικά και διοικητικά η λειτουργία της…
Ήταν αυτός ο στόχος; Αν ναι, τότε δυστυχώς ο κ. Γαβρόγλου κουβαλάει στην πλάτη του μεγάλο σακί… Εάν όμως ήταν μία από τις γνωστές και, παράλληλα, βαθύτατα προσβλητικές αστοχίες, τότε κάποιος σήμερα θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τους Έλληνες της Θράκης.
Διότι έβαλε γκολ στο δικό του τέρμα…
Σκηνικό
Η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή και το πρόβλημα απλώς, όπως φαίνεται, βρίσκεται στην αρχή του…
Η ιστορία εξελίχθηκε με τον εξής θλιβερό τρόπο: Ο μουφτής πήγε τελικά στο Ιεροσπουδαστήριο στις 11 Σεπτεμβρίου και τα παιδιά του έκλεισαν την πόρτα, με τη… συμπαράσταση και μιας μερίδας γονέων, που στήριξαν μια –προφανώς– παράνομη πράξη…
Χαρακτηριστικό είναι ότι η Αστυνομία βρέθηκε στο συμβάν και… έφυγε άπραγη. Οι μαθητές και η μερίδα των γονιών δεν πτοήθηκαν…
Δεν άφησαν ούτε τη διευθύντρια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης να περάσει, όταν και εκείνη προσήλθε στο Ιεροσπουδαστήριο…
Το… δράμα έχει και συνέχεια: Ο μουφτής και η διευθύντρια μπήκαν από την πίσω πόρτα… σαν κλέφτες. Σίγουρα, βεβαίως, όχι ως φορείς της περιοχής…
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν τους εμπόδισε (ποιος άλλωστε από το… συντονιστικό των μαθητών μπορούσε να φανταστεί ότι δύο ενήλικες, εκπρόσωποι φορέων, θα ακολουθούσαν αυτήν την τακτική…).
Ωστόσο, όταν μπήκαν, η πλειοψηφία των μαθητών αποχώρησε, αφήνοντας τους «φορείς»… σύξυλους!
Όπως φαίνεται, μερίδα της τοπικής μειονοτικής κοινωνίας μπαίνει μπροστά, για να κάνει ό,τι παλιότερα το τουρκικό προξενείο… Και τα καταφέρνει, διότι όλοι έχουν αντιληφθεί ότι –αν μη τι άλλο– αξίζει να προσπαθήσει κανείς, σε ένα ξέφραγο αμπέλι, που κανείς εκλεγμένος, διορισμένος… ή άλλος εκπρόσωπος της Ελληνικής Πολιτείας δεν αντιδρά.
Είναι πολύ πιθανόν μάλιστα τα «νέα» να μην έχουν φτάσει ακόμα ούτε στην κυβέρνηση, αλλά ούτε και στο Κοινοβούλιο…
Προφανώς, γιατί η Αθήνα πέφτει… μακριά και η επικοινωνία είναι… δύσκολη.
Να γνωρίζεις…
Η Ιστορία διδάσκει. Λίγες σελίδες σου δείχνουν το χθες, την πορεία στο σήμερα και το μέλλον. Αυτό που σου ζητά, να την παρακολουθείς και να μαθαίνεις. Και όταν μαθαίνεις, θυμάσαι. Και σαν η ζωή κάνει τους γνωστούς της, ίδιους κύκλους –που είσαι, μοιραία, κι εσύ μέσα σ’ αυτούς–, έχεις την ευκαιρία να τους μετατοπίζεις, να τους διαμορφώνεις, να αλλάζεις το περιεχόμενο.
Γιατί αν στέκεσαι σαν ανδρείκελο, δεν καταλαβαίνεις ή όλα τα «βλέπεις» για πρώτη φορά, τότε η Ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, για να σου υπενθυμίσει πως πρέπει να την παρακολουθείς…
Έλλη Μητακίδου