Θερμό φθινόπωρο από τον «τυφώνα Ταγίπ»
Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
-Πίεση σε όλα τα μέτωπα από τον ανεξέλεγκτο τούρκο ηγέτη
Αντιμέτωπες με τον «τυφώνα Ταγίπ» είναι Αθήνα και Λευκωσία, καθώς όσο περισσότερο στριμώχνεται ο τούρκος ηγέτης τόσο επιλέγει να ανοίγει νέα μέτωπα και να καταφεύγει σε απειλές, που πλέον βάζουν στο στόχαστρο όχι μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο αλλά και την ΕΕ.
Ο κ. Ερντογάν έχει βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση στη Συρία, όπου ο Βλαντιμίρ Πούτιν του υπόσχεται ότι ο Άσαντ δεν θα χτυπήσει τους ισλαμιστές αντάρτες συμμάχους της Τουρκίας, και την ίδια ώρα συνεχίζονται οι επιθέσεις, ενώ οι Αμερικανοί συμφώνησαν μαζί του για ζώνη ασφάλειας στη Βόρεια Συρία, αλλά, δύο εβδομάδες μετά, ακόμη συζητούν τις… λεπτομέρειες. Και όλα αυτά ενώ οι Κούρδοι του YPG κατοχυρώνουν θέσεις και οι δυνάμεις του Άσαντ συνεχίζουν με σταθερό ρυθμό την προέλαση προς τον Βορρά.
Τις τελευταίες ημέρες ο Ταγίπ Ερντογάν, ευρισκόμενος σε πραγματικό παραλήρημα, άνοιξε όλα τα μέτωπα: Φωτογραφήθηκε μπροστά στον χάρτη της «γαλάζιας πατρίδας», που έβαφε τουρκική τη θάλασσα μέχρι το μέσο του Αιγαίου και μέχρι νότια της Ιεράπετρας, απείλησε ότι θα αγοράσει και πέμπτο σκάφος γεωτρήσεων, υποστήριξε το δικαίωμα της Τουρκίας να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και τελικά απείλησε την Ευρώπη ότι εάν δεν γίνουν αποδεκτοί οι όροι του θα ανοίξει τις πύλες για να περάσουν οι μετανάστες και πρόσφυγες στην Ευρώπη.
Ο χάρτης της «γαλάζιας πατρίδας» είναι το σύμβολο των πιο ακραίων διεκδικήσεων της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, που μπορεί να έχουν γίνει γνωστές από τις δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων, αλλά το γεγονός ότι είναι κρεμασμένος στην Τουρκική Πολεμική Ακαδημία, σε περίοπτη θέση, και μπροστά του φωτογραφίζεται ο τούρκος Πρόεδρος δίνει άλλη διάσταση.
Σύμφωνα με τον χάρτη αυτό, οι τουρκικές θάλασσες φθάνουν μέχρι τη μέση γραμμή, που χαράσσεται μεταξύ των δύο απέναντι ακτών της ηπειρωτικής Ελλάδας και ηπειρωτικής Τουρκίας, σύμφωνα με την παράλογη θεωρία της Τουρκίας, βάσει της οποίας κανένα νησί δεν έχει δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Με τη θεωρία αυτή τα ελληνικά νησιά περιορίζονται στα 6 ν.μ. των χωρικών υδάτων τους και συγχρόνως εγκλωβίζονται σε τουρκικές θαλάσσιες ζώνες. Στην Ανατολική Μεσόγειο μάλιστα εξαφανίζεται όλη η ελληνική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα και σύμφωνα με τη θεωρία αυτή όλη η υφαλοκρηπίδα μοιράζεται μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου βάσει της μέσης γραμμής και η Τουρκία αποκτά σύνορα και με τη… Λιβύη, καθώς η υφαλοκρηπίδα της φθάνει μέχρι και νότια της Κρήτης!
Ο Ταγίπ Ερντογάν επιμένει στην πειρατική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο, θέλοντας με την απειλή επιβολής τετελεσμένων να εκβιάσει τη διακοπή των ερευνών και γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Συγχρόνως κατευθύνει τους Τουρκοκύπριους, ώστε αφενός να διεκδικούν μερίδιο από το φυσικό αέριο ως «κοινότητα» και από την άλλη ως «κράτος» να ασκούν «κυριαρχικά» δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.
Όμως η μεγαλύτερη απειλή αυτήν τη στιγμή για την Ελλάδα είναι η εργαλειοποίηση –και πάλι– του Προσφυγικού από τον Ταγίπ Ερντογάν, με διπλή επιδίωξη: Να αποσπάσει νέα ανταλλάγματα από την ΕΕ και να απαιτήσει την ικανοποίηση των επιδιώξεών του στη Συρία, τις οποίες προβάλει ως μέσο για την… επιστροφή των προσφύγων σε συριακό έδαφος.
Η Τουρκία, προφανώς, σηκώνει ένα πολύ μεγάλο βάρος, καθώς ήδη φιλοξενεί στο έδαφός της 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες και νομιμοποιείται να ζητά τη βοήθεια της ΕΕ αλλά και διεθνών οργανισμών για την αντιμετώπιση των σημαντικών οικονομικών επιβαρύνσεων που επιφέρει η διαχείριση του Μεταναστευτικού. Αλλά είναι επίσης προφανές ότι ακόμη και αν σήμερα η διεθνής κοινότητα διέθετε μεγάλα ποσά για τη στέγαση, σίτιση και φιλοξενία των μεταναστών – προσφύγων, ο τούρκος ηγέτης δεν θα ήταν ικανοποιημένος, ζητώντας νέα ανταλλάγματα, πολιτικής φύσης.
Το γεγονός ότι η ΕΕ τον Ιούλιο αποφάσισε λήψη μέτρων εναντίον της Τουρκίας, εξαιτίας των παράνομων ενεργειών της στην κυπριακή ΑΟΖ, είχε εξοργίσει τον Ερντογάν, ο οποίος και τότε είχε απειλήσει με φόβητρο το Μεταναστευτικό. Επίσης, η Τουρκία επιμένει στην ικανοποίηση της απαίτησής της για κατάργηση των θεωρήσεων για τους τούρκους πολίτες που ταξιδεύουν στην ΕΕ, αν και δεν έχει εκπληρώσει η ίδια ορισμένες από τις 77 προϋποθέσεις που υπάρχουν και ενώ είναι δεδομένο ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν ως εφιαλτικό το σενάριο να ανοίξουν τα ευρωπαϊκά σύνορα για 70 εκατομμύρια τούρκους πολίτες.
Σε ό,τι αφορά τη Συρία, ο κ. Ερντογάν απαιτεί να στηριχθεί η πρότασή του (για την οποία όλο παίρνει υποσχέσεις πότε από Ρώσους πότε από Αμερικανούς) για ζώνη ασφάλειας στα βόρεια, με την οποία θέλει να βάλει πόδι στην περιοχή και να εκδιώξει τους Κούρδους του YPG και υποστηρίζει ότι μόνο έτσι θα φτιαχτούν υποδομές στη ζώνη αυτή και θα επιστρέψουν 1 εκατομμύριο πρόσφυγες… Σε μια τέτοια ζώνη αντιτίθενται τόσο το καθεστώς Άσαντ (που στηρίζεται από τους Ρώσους) όσο και οι Αμερικανοί, που υποστηρίζουν τους Κούρδους…
Δυστυχώς, στο Μεταναστευτικό, μετά τα εγκληματικά λάθη που έγιναν το 2015 και το 2016, η Ελλάδα έγινε ο «αγαπημένος» προορισμός των ροών, έγινε αποδεκτό από την Ελλάδα το «σφράγισμα» των βόρειων συνόρων μας με «Βόρεια Μακεδονία» και Αλβανία και πρακτικά η χώρα μας μετατράπηκε σε «σταθμό αποθήκευσης» μεταναστών και προσφύγων, χωρίς να έχει υπάρξει ένα αξιόπιστο σύστημα ισότιμης κατανομής των βαρών και του αριθμού των προσφύγων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη σε κάθε κίνηση της Τουρκίας για άνοιγμα της στρόφιγγας των ροών…
Μέσα σε όλα αυτά, η αλαζονεία του Ταγίπ Ερντογάν χτύπησε και πάλι κόκκινο, καθώς ευθέως πλέον αποκάλυψε τις προθέσεις του να αναζητήσει τρόπους η Τουρκία ώστε να καταστεί πυρηνική δύναμη, αποκτώντας πυρηνικές κεφαλές… Επικαλέστηκε μάλιστα ως επιχείρημα το γεγονός ότι και το Ισραήλ έχει πυρηνικά όπλα…
Μπορεί αυτή η δήλωση να ακούγεται υπερβολική και να αντανακλά την αλαζονεία και τη μεγαλομανία του τούρκου Προέδρου, όμως δεν πρέπει να υποβαθμιστεί, καθώς η προσπάθεια της Τουρκίας να καταστεί αυτόνομη και να απεξαρτηθεί από τη διεθνή αγορά όπλων, έχοντας διαθέσει δισεκατομμύρια δολάρια στην ανάπτυξη εγχώριας βιομηχανίας, μπορεί να την οδηγήσει και στην αγκαλιά χωρών που έχουν πυρηνική τεχνολογία και δεν βρίσκονται απολύτως στο ελεγχόμενο από τη Δύση σύστημα ασφαλείας.
Όλα αυτά συγκροτούν ένα εξαιρετικά δύσκολο σκηνικό για την Ελλάδα, που εν μέσω της προσπάθειας για οικονομική ανάκαμψη έχει να αντιμετωπίσει μία εκτός ελέγχου Τουρκία, η οποία ακόμη και αν δεν οδηγήσει σε κρίση στο Αιγαίο, κρατά ένα σημαντικό όπλο, το Μεταναστευτικό, το οποίο μπορεί να υπονομεύσει την εθνική μας ασφάλεια και να τορπιλίσει και την ελληνική οικονομία και την κοινωνική συνοχή στη χώρα μας.