Όταν φερθήκαμε έτσι στον Νικηταρά, τι μπορούμε να περιμένουμε για το μέλλον μας;
-Μας το θύμισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος
Τι μας συμβαίνει σήμερα και πόσο φταίμε ως λαός μπορούμε να το καταλάβουμε καλά από το πώς φερθήκαμε, κυρίως οι πολιτικοί, στους μεγάλους και ανιδιοτελείς ανθρώπους που προσέφεραν πολλά στον τόπο. Σε μεγάλο βαθμό και κατά κανόνα, όχι μόνο δεν τους αναγνωρίσαμε αυτό που τους αναλογεί, αλλά τους ξεχάσαμε και τους περιφρονήσαμε.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς είναι εκείνο που αφορά τον μεγάλο αγωνιστή της Εθνεγερσίας του 1821, τον θρυλικό Νικήτα Σταματελόπουλο ή Νικηταρά. Το θύμισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στις 24 Αυγούστου, κατά την επιμνημόσυνη τελετή για τον Νικηταρά στον τόπο καταγωγής του, το Τουρκολέκα Αρκαδίας. Και να τι μας θύμισε ο Προκόπης Παυλόπουλος για τον Νικηταρά, ύστερα από τους αγώνες που έδωσε για την πατρίδα:
«1. Επί Καποδίστρια και Όθωνα, ανήκε στο Κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η Ελληνική Κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο Κόμμα επεδίωκε ν’ αντικαταστήσει τον Βασιλιά Όθωνα με κάποιον Ρώσο Πρίγκιπα, συνέλαβε τον Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας.
2. Όταν αποφυλακίσθηκε, η υγεία του ήταν εξασθενησμένη από τα βασανιστήρια που υπέστη κατά την διάρκεια της φυλάκισής του. Έπασχε από διαβήτη χωρίς να το γνωρίζει, με αποτέλεσμα ν’ απολέσει, σε μεγάλο βαθμό, την όρασή του.
3. Το 1843, όταν ο Όθων αναγκάσθηκε να παραχωρήσει Σύνταγμα, απονεμήθηκε στον Νικηταρά ο βαθμός του Υποστρατήγου, μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Χωρίς περιουσία, έζησε κάποια χρόνια στους Μύλους της Αργολίδας, για να καταλήξει πάμπτωχος σ’ ένα ταπεινό σπίτι στην Καστέλλα. Προκειμένου να επιβιώσει του χορηγήθηκε ‘‘άδεια επαιτείας’’ στον χώρο όπου υπάρχει σήμερα ο Ναός της Ευαγγελίστριας, κάθε Παρασκευή.
4. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, σε ηλικία 68 ετών, έχοντας χάσει πια τελείως ακόμη και το φως του. Όμως η ψυχή του έμεινε, ως το τέλος, άγρυπνη και αφιερωμένη στο Έθνος μας και στην Ιστορία μας. Τελευταία του επιθυμία υπήρξε να ταφεί δίπλα στον θείο του, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Μα ακόμη και μετά την ταφή του σταθήκαμε, δυστυχώς, επιλήσμονες απέναντι στον Ήρωα της Εθνεγερσίας.
Κανένας δεν φρόντισε τον τάφο του, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια αγνοείται. Όπως αγνοούμε και το πού βρίσκονται ως και τα τιμημένα οστά του. Ο Νικηταράς δεν αξιώθηκε να έχει, μετά θάνατον, ούτε δύο μέτρα γης. Αυτή ήταν η ανταμοιβή του για τις υπηρεσίες του στην Επανάσταση του 1821!»
Άραγε, θα διδαχθούμε κάτι από την αγνωμοσύνη απέναντι στον Νικηταρά ή θα συνεχίσουμε την ανιστόρητη άγνοιά μας και αδιαφορία μας;
Φωτο: astrosnews