“Βαριά άρρωστη” δεν νίκησε ούτε το Λιχτενστάιν η Ελλάδα!
Μέχρι πότε θα πληρώνουμε τα λάθη της ΕΠΟ;
«Χλώμιασε» το μέλλον για την Εθνική μας…
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, παρά το γεγονός πως δεν απειλήθηκε ουσιαστικά σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, πλήρωσε μία αμυντική ολιγωρία και χάρισε μία ιστορική ισοπαλία (1-1) στο Λίχτενσταϊν, το οποίο μέχρι απόψε είχε παθητικό 18-0!
Δεν τίθεται θέμα πρόκρισης στην τελική φάση του Euro 2020. Βέβαια η Ταφόπλακα στις ελπίδες της Ελλάδος για πρόκριση ήταν η ήττα στο Τάμπερε από τη Φινλανδία.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, όλα δείχνουν, πως για ακόμα ένα καλοκαίρι δεν θα δούμε την Εθνική Ελλάδας σε μεγάλη διοργάνωση. Στην απουσία από το Euro 2016 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 θα προστεθεί και αυτή από το Euro 2020.
Και αν από το Μουντιάλ του 2018 αποκλειστήκαμε στα μπαράζ από τη μετέπειτα δευτεραθλήτρια κόσμου Κροατία, σε αυτά εδώ η εικόνα θυμίζει πολύ αυτή των προκριματικών του προηγούμενου Euro, όταν και τερματίσαμε τελευταίοι, πίσω και από τα Νησιά Φερόε!
Η τραγική, όπως αποδείχθηκε, επιλογή του Άγγελου Αναστασιάδη για τον πάγκο της Εθνικής έκανε άνω κάτω την ομάδα και της κόστισε δύο ήττες στην έδρα της (τρόπος του λέγειν, λόγω της ακατανοήτης απόφασης της ΕΠΟ να παίζει στο ψυχρό ΟΑΚΑ). Και αν αυτή από την Ιταλία ήταν… εντάξει, αυτή με την Αρμενία δεν διορθώνεται.
Ως αντικαταστάτης του έλληνα τεχνικού επιλέχθηκε ένας άγνωστος Ολλανδός χωρίς περγαμηνές. Άλλωστε, με δύο αποζημιώσεις (Σκίμπε, Αναστασιάδης) και τα ταμεία χωρίς έσοδα μετά τη διαρκώς φθίνουσα πορεία της Εθνικής, δεν είχαμε και πολλά περιθώρια. Στο ντεμπούτο του ο Φαν Σιπ παρουσίασε μια σύνθεση… φινλανδική σαλάτα. Επειδή είναι άδικο να κριθεί όμως δύο ματς, το μέλλον θα δείξει τι μπορεί να προσφέρει.
Στα υπόλοιπα παιχνίδια μέχρι το τέλος της προκριματικής φάσης ο Τζον Φαν Σιπ καλείται να δουλέψει για να βάλει τις βάσεις, ώστε η εικόνα της Ελλάδας στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ να μην είναι αυτή ενός κομπάρσου, αλλά μιας επίδοξης πρωταγωνίστριας.
Η ΕΠΟ οφείλει να στηρίξει τον ολλανδό προπονητή, αφού τον πιστεύει, και οι παίκτες να συνειδητοποιήσουν ότι τα παιχνίδια που ακολουθούν, όσο και αν επί της ουσίας δεν παίζεται τίποτα, πρέπει να αποτελέσουν πρόβες στο πλαίσιο του χτισίματος μιας ομάδας που θα έχει ταυτότητα, αγωνιστικό πλάνο, χαρακτήρα και προσωπικότητα. Να μην τ’ αντιμετωπίσουν ως αγγαρεία.
Μήπως βγει και κάτι καλό από μια ακόμα απογοητευτική προκριματική φάση. Διότι όσο κατρακυλάμε στην κατάταξη της ΦΙΦΑ, τόσο πιο δύσκολες θα είναι και οι κληρώσεις στο μέλλον και το πράγμα δεν θα μαζεύεται με τίποτα στο τέλος. Και η ομοσπονδία φυσικά να βάλει μυαλό και να αποφασίσει να βρει ένα «σπίτι» για την Εθνική και όχι το αχανές ΟΑΚΑ, βιάζοντας κάθε ποδοσφαιρική λογική.