Αλ. Τσίπρας: Η Ν.Δ. τρώει από τα έτοιμα, σαρώνει το κράτος ως λάφυρο

Σκληρή κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη, για τους δύο πρώτους μήνες διακυβέρνησης, ασκεί ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών».

«Ο κ. Μητσοτάκης, θυμηθείτε το, θα βρεθεί πιο σύντομα από ό,τι φαντάζεστε μπροστά στα αδιέξοδα και στις αντιφάσεις της πολιτικής του και θα σκεφτεί τις πρόωρες εκλογές ανεξάρτητα από το τι θα του ζητήσουμε εμείς», δηλώνει ακόμη ο κ. Τσίπρας.

Συμπληρώνονται δύο μήνες από την εκλογική νίκη της ΝΔ και τη συγκρότηση αυτοδύναμης κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από τα πρώτα δείγματα, μπορούν να προκύψουν ασφαλή συμπεράσματα ή είναι ακόμη νωρίς;  

Δυστυχώς, τα πρώτα δείγματα γραφής είναι χειρότερα και από αυτά που περιμέναμε. Ο κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. έχει εκλάβει το ποσοστό των εκλογών ως λευκή επιταγή, για να πάρει ρεβάνς για 4,5 χρόνια μακριά από τα έδρανα της εξουσίας. Μέχρι στιγμής, το μόνο που κάνουν είναι να τρώνε από τα έτοιμα που βρήκανε και να σαρώνουν το κράτος ως λάφυρο. Στην οικονομία επιχειρούν να καρπωθούν ως δήθεν επιτεύγματά τους τη μείωση του ΕΝΦΙΑ που εμείς ψηφίσαμε από το Δεκέμβρη του 2018, τις 120 δόσεις που εμείς θεσμοθετήσαμε κόντρα στις πιέσεις των θεσμών. Στα εργασιακά, πρώτο μέλημά της κυβέρνησης ήταν να ικανοποιήσουν τα πάγια αιτήματα του ΣΕΒ και του ΔΝΤ για κατάργηση του αιτιολογημένου των απολύσεων με τροπολογίες τελευταίας στιγμής, ανοίγοντας το δρόμο στην επαναφορά της εργασιακής ζούγκλας των μνημονίων.

Το σημαντικότερο όμως, είναι η καθεστωτική, ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει ο κ. Μητσοτάκης για την εξουσία. Οι μεθοδεύσεις για την αποπομπή της ηγεσίας της Επιτροπής Ανταγωνισμού, ο σκανδαλώδης διορισμός του διοικητή της ΕΥΠ, ο διορισμός του διευθυντή του γραφείου του στην προεδρία της ΕΡΤ, το δήθεν επιτελικό κράτος που συγκεντρώνει υπερεξουσίες ελέω θεού – μονάρχη στο πρωθυπουργικό γραφείο, δεν αποτελούν απλά παραπτώματα. Επιβεβαιώνουν πέρα από το έλλειμμα αξιοπιστίας, το έλλειμμα δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη, συνιστούν θεσμική εκτροπή και προδιαγράφουν επιστροφή στα πιο σκοτεινά χρόνια του κράτους της Δεξιάς.

Βλέπουμε ότι επιμένετε στην κριτική σας στην κυβέρνηση για την ανάγκη να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα. Ωστόσο, εσείς δεν τα είχατε ψηφίσει αυτά;

Ο κ. Μητσοτάκης που είχε συνυπογράψει στην κυβέρνηση Σαμαρά πλεονάσματα 4,5%, υποσχέθηκε προεκλογικά φοροελαφρύνσεις από τη μείωση των πλεονασμάτων που υποτίθεται ότι θα πετύχαινε άμεσα μετά την εκλογή του, δελεάζοντας τους εταίρους με σκληρές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Με δυο λόγια, στη στρατηγική του τα πλεονάσματα θα ήταν το τυρί στη φάκα των νέων μνημονιακών μεταρρυθμίσεων που θα έμπαιναν ως προϋπόθεση για τη μείωση των πλεονασμάτων. Με την πρωτοβουλία μας, όμως, τον περασμένο Μάιο να δημιουργήσουμε έναν καταπιστευτικό λογαριασμό χρησιμοποιώντας 5,5 δισ. από τα 37 περίπου που καταφέραμε να συσσωρεύσουμε στα δημόσια ταμεία, ανακοινώσαμε μονομερώς και χωρίς να απαιτείται καμία διαπραγμάτευση με τους εταίρους, αφού δεν παραβιάζαμε καμία συμφωνία, τη μείωση των πλεονασμάτων από τον αμέσως επόμενο χρόνο, από 3,5% σε 2,5%.
Με αυτόν τον τρόπο, πήραμε το τυρί και αφήσαμε τη φάκα, αφού κανένα προαπαιτούμενο δεν θα έμπαινε ως όρος.
Ο κ. Μητσοτάκης, όμως, μόλις εξελέγη αρνήθηκε την υλοποίηση του σχεδίου μας. Θέλει, λέει, τα 5,5 δισ. να τα δώσει στις τράπεζες. Και έτσι ξανάβαλε το τυρί στη φάκα, την οποία και μας παρουσιάζει με μεγάλη περηφάνια ως στόχο μεγαλεπήβολο από το 2021 και μετά, προκειμένου να πάρουμε πίσω το τυρί που ήδη είχαμε στην κατοχή μας. Πρόκειται με δυο λόγια για μια κραυγαλέα υποχώρηση αλλά και για παροιμιώδη υποκρισία που αποδεικνύει ότι οι μνημονιακές πολιτικές είναι τελικά το κρυφό πρόγραμμα της Ν.Δ. Το 2012-15 το δικαιολόγησε με το μνημόνιο, τώρα θέλει να το δικαιολογήσει με τα πλεονάσματα.

 
Σε ό,τι αφορά τη στάση σας ως αξιωματική αντιπολίτευση, μέχρι στιγμής έχετε επιλέξει ως πεδίο αντιπαράθεσης μόνο τη Βουλή. Στους δρόμους θα σας δούμε ή πλέον ο Αλέξης Τσίπρας «ωρίμασε»;

Γιατί, η ωριμότητα δεν συνάδει τους αγώνες; Αγώνες δώσαμε τέσσερα χρόνια για να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια. Τους δώσαμε στις Βρυξέλλες, τους δώσαμε στα υπουργεία, τους δώσαμε στην καθημερινότητα. Με σωστά και λάθη. Με κέρδη και με υποχωρήσεις. Αλλά τους δώσαμε και βγήκαμε νικητές. Ή μήπως η ωριμότητα δεν συνάδει με τους κοινωνικούς αγώνες; Με τις διεκδικήσεις για ένα καλύτερο μέλλον για όλους αυτούς, που δέκα χρόνια σήκωσαν μόνοι τους το βάρος της κρίσης για τις εγκληματικές επιλογές ενός πολιτικού συστήματος επί σαράντα έτη; Για τη νεολαία, τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον εργαζόμενο, τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, τον ελεύθερο επαγγελματία που, πλέον, μπορεί να ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον, όσο και αν η σημερινή κυβέρνηση εργάζεται για την επιστροφή στα μαύρα χρόνια των μνημονίων. Η «ωριμότητα» στην οποία αναφέρεστε, λοιπόν, δεν είναι έννοια αντίθετη αλλά συμπληρωματική για την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Για να απαντήσω με λίγα λόγια στο ερώτημά σας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προασπιστεί σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα που του έχει δώσει ο λαός τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που εκπροσωπεί. Και στη Βουλή και εκτός Βουλής. Θα βρίσκεται εκεί που διακυβεύονται τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Έχετε ήδη προκαλέσει την κυβέρνηση, αν τολμά να κάνει εξεταστική για την Novartis. Η αρμόδια αρχή βάζει τις υποθέσεις των πολιτικών προσώπων στο αρχείο. Μήπως επενδύσατε πολλά σ’ αυτήν την ιστορία;

Την έχω καλέσει και την ξανακαλώ. Για να μάθει το πανελλήνιο σε απευθείας μετάδοση τι ακριβώς έχει γίνει με το σκάνδαλο του φαρμάκου. Όσο για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης δεν αντιλαμβάνομαι τη κριτική. Έφθασε μια δικογραφία για πολιτικά πρόσωπα στη Βουλή. Τι έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση; Να τη θάψει, όπως έκαναν στο παρελθόν με δικογραφίες για υπουργούς της Ν.Δ.; Η κυβέρνηση λοιπόν ούτε επένδυσε ούτε επεδίωξε τίποτα. Έκανε ακριβώς αυτό που ορίζει ο νόμος και το Σύνταγμα. Εμπιστεύθηκε την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και της επέστρεψε τη δικογραφία για να κρίνει αυτή. Μάλλον δεν μπορεί να πει το ίδιο και η Ν.Δ. που το μόνο που έκανε είναι να απειλεί δικαστικούς λειτουργούς και να καταθέτει μηνύσεις. Όμως υπάρχει και ένα οξύμωρο. Πώς γίνεται από τη μία να είναι σκευωρία όταν προχωράει η έρευνα για κάποια πρόσωπα και να μην είναι σκευωρία για άλλα, όταν η υπόθεσή τους αρχειοθετείται; Α λα καρτ σκευωρία δεν γίνεται. Και σε κάθε περίπτωση, ας το έχουν στο μυαλό τους όσοι επιδιώκουν σήμερα να κουκουλώσουν και να κλείσουν την υπόθεση Novartis άρον άρον, επειδή κέρδισαν τις εκλογές. Η υπόθεση αυτή έχει τόσο βαθιές ρίζες που δεν κλείνει εύκολα. Θα τους απογοητεύσω αλλά σύντομα θα κατανοήσουν ότι σα Λερναία Ύδρα θα τους κυνηγά για πολύ καιρό ακόμα.

Η κυβέρνηση αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για εξεταστική και για το πρώτο πεντάμηνο του 2015 και για τη ΔΕΗ. Έχετε λόγους να φοβάστε;

Τους προκαλώ να μας κάνουν αυτό το δώρο. Δεν μου προξενεί καμία εντύπωση ο ρεβανσισμός της Ν.Δ. Τον έχουμε ζήσει άλλωστε από τη θητεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία το 90-93. Και είδαμε και πώς του γύρισε μπούμεραγκ. Στην Ήπειρο λοιπόν λέμε μια παροιμία : Ο λύκος τρίχα αλλάζει αλλά χούι δεν αλλάζει. Δείτε ποια ήταν η πρώτη κοινοβουλευτική πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης. Η παραπομπή Πολάκη σε δίκη επειδή ξεσκέπασε τις αμαρτίες τους στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι ακραίοι που έχουν πάρει τα ηνία, θέλουν να ξεμπερδέψουν μια και καλή με την Αριστερά. Το έχουν ομολογήσει χωρίς περιστροφές και ο κ. Μητσοτάκης τους επιβράβευσε υπουργοποιώντας τους έναν προς έναν. Μόνο που αν επιβάλουν αυτή τη γραμμή με το κυνήγι μαγισσών θα την πατήσουν άσχημα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε έχει σκελετούς στα ντουλάπια του ούτε έχει τίποτα να φοβηθεί.

Για τη ΔΕΗ τι λέτε;

Ο αρμόδιος υπουργός, αντί να προασπίζεται την Επιχείρηση, το μόνο που κάνει εδώ και δύο μήνες είναι να προχωρά σε πρωτοφανείς αυξήσεις στα τιμολόγια για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και να πρωτοστατεί με καθημερινές δηλώσεις σε μία εξόφθαλμη επιχείρηση απαξίωσής μΙας εισηγμένης εταιρίας, λειτουργώντας ως dealer συμφερόντων που θέλουν να αγοράσουν τα φιλέτα της έναντι πινακίου φακής. Επομένως, δεν ξέρω αν είναι η Ν.Δ. αυτή που πρέπει να κάνει εξεταστική για τη ΔΕΗ ή αν κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.

Την άνοιξη του 2020 ολοκληρώνεται η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα προτείνεται και πάλι τον Προκόπη Παυλόπουλο; Σε ποια περίπτωση θα συμφωνούσατε σε κοινό πρόσωπο με τη Ν.Δ.;

Η πρωτοβουλία των κινήσεων για την εκλογή ΠτΔ, ως γνωστόν ανήκει στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία και στον πρωθυπουργό. Εγώ, ως γνωστόν, ως πρωθυπουργός επέλεξα να προτείνω για τη θέση αυτή έναν πολιτικό που ανήκει στη συντηρητική παράταξη και όχι στη δίκη μου, ως ένδειξη θεσμικής ευθύνης αλλά και κατανόησης ότι ο ΠτΔ πρέπει να είναι πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής και εκφραστής της ενότητας του έθνους. Και η επιλογή αυτή με δικαίωσε διότι ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι, ένας κατά γενική ομολογία, καλός πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ο κ. Μητσοτάκης ζητούσε διαρκώς εκλογές από την επόμενη μέρα της ανάδειξής του στην αρχηγία της Ν.Δ. Εσείς πότε θα ζητήσετε πρόωρες;  

Σίγουρα πάντως δεν θα ζητήσω εκλογές δύο μήνες μετά την απόφαση του ελληνικού λαού.
Και εν τέλει καμία κυβέρνηση δεν αναγκάζεται να κάνει εκλογές επειδή το ζητάει η αντιπολίτευση.
Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.
Ο κ. Μητσοτάκης, θυμηθείτε το, θα βρεθεί πιο σύντομα από ό,τι φαντάζεστε μπροστά στα αδιέξοδα και στις αντιφάσεις της πολιτικής του και θα σκεφτεί τις πρόωρες εκλογές ανεξάρτητα από το τι θα του ζητήσουμε εμείς.

Σημαντικό κεφάλαιο της προσεχούς περιόδου είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ το σχέδιο διεύρυνσης και ανασυγκρότησης. Μετά τις τελευταίες συνεδριάσεις οι τόνοι έπεσαν, αλλά πολλοί εντός του κόμματος φαίνεται να μην πιστεύουν πραγματικά στο εγχείρημα. Μεταξύ ενός παραλυτικού συμβιβασμού και ενός ενδεχομένου όσοι διαφωνούν να μείνουν εκτός, τι διαλέγετε;

Ας ξεκαθαρίσω πρώτα-πρώτα κάτι πολύ ουσιαστικό για την Αριστερά. Για μας το κόμμα δεν ήταν ποτέ απλώς εργαλείο ανάδειξης στην πολιτική εξουσία και διαχείρισής της. Και σε καμιά περίπτωση μηχανισμός που αναπαράγει τον εαυτό του ή προορίζεται να ικανοποιεί προσωπικές φιλοδοξίες. Ήταν, και είναι ακόμα περισσότερο στις σημερινές συνθήκες, συλλογικό εργαλείο και μοχλός αλλαγών και ανατροπών, κινητήρας ριζικών μεταρρυθμίσεων στην κοινωνία και στο κράτος. Σ’ αυτή τη στρατηγική αντίληψη για το κόμμα πιστεύω ότι συμφωνούμε όλοι. Και γι’ αυτό ακριβώς οι διαφορετικές προσεγγίσεις για το τι να κάνουμε δεν οδηγούν ούτε σε παραλυτικό συμβιβασμό ούτε βέβαια σε αποχωρήσεις. Οδηγούν, και είμαστε πολύ έμπειροι πια για να το πετύχουμε αυτό χωρίς κλυδωνισμούς, σε προωθητικές συνθέσεις, που ξεκινούν πάντα από την κοινή μας άποψη για το ρόλο του κόμματος.

Θολό παραμένει όμως το στίγμα που επιθυμείτε να δώσετε.  Λέτε για ένα «πλατύ μαζικό, λαϊκό, δημοκρατικό κόμμα». Αυτό σημαίνει ότι μένετε στην Αριστερά ή αξιοποιείτε και τα θετικά όμορων πολιτικών ρευμάτων, όπως η Σοσιαλδημοκρατία;

Δεν μένουμε απλώς στην Αριστερά. Δεν είμαστε ενοικιαστές της. Είμαστε, θέλουμε να είμαστε, και δεν πρόκειται να το διαπραγματευτούμε αυτό, το μεγάλο κόμμα της Αριστεράς στην εποχή μας. Ποια μορφή όμως θα πάρουμε σήμερα; Με ποιο τρόπο και σε ποια κατεύθυνση θα αντιστοιχίσουμε, για να παραφράσω λίγο τον Μαρξ, τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνικής προόδου, τη δύναμη εκατομμυρίων Ελλήνων που μας εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους, με τις παραγωγικές σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία; Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Που πρέπει να το κερδίσουμε όχι μόνο για μας, όχι μόνο για την Αριστερά, αλλά για την κοινωνία και τη χώρα. Και φυσικά, μια τέτοια προσπάθεια δεν αντέχει σε face control. Έχουν θέση σ’ αυτήν όλοι εκείνοι που κατανοούν ότι η μεγάλη προοδευτική παράταξη και μόνο αυτή, μπορεί να δώσει την ενέργεια που χρειάζεται μια στρατηγική αλλαγής και κοινωνικής προόδου.

Άρα;

Άρα, αν θέλουμε να μιλάμε με όρους ρεαλισμού, αλλά και ειλικρίνειας, αυτό που απαιτούν οι συνθήκες, είναι μια οργανωτική, κομματική, και γι’ αυτό βαθιά πολιτική, ηθική, και ιδεολογική, όχι ανασυγκρότηση απλά, αλλά επανάσταση. Χρειαζόμαστε μια μεγάλη τομή μέσα όμως στη συνέχεια της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν πάντα ένα κόμμα σε κίνηση και σε αλληλεπίδραση με τις εξελίξεις. Έναν μετασχηματισμό οργανωτικό που θα αναβαθμίσει τη δράση, τη λειτουργία και την επαφή μας με τα λαϊκά στρώματα που μας παρακολουθούν και μας υποστηρίζουν.
Και σε αυτή την πορεία είναι καθοριστική η συνάντηση με τα στελέχη και τον κόσμο της Προοδευτικής Συμμαχίας, όπως καθοριστική είναι και η αποφασιστικότητα και το θάρρος των σημερινών κομματικών επιτελείων και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των μικρότερων σχημάτων, ώστε να προχωρήσουμε μπροστά σε αλλαγές που θα γεννήσουν το καινούργιο.

 
Το σενάριο για την απευθείας εκλογή αρχηγού υπάρχει ή όχι στο τραπέζι;

Αυτό που υπάρχει στο τραπέζι είναι ο προβληματισμός, η αγωνία αν θέλετε, για το μοντέλο δημοκρατικής λειτουργίας που πρέπει να έχει ένα κόμμα σύγχρονο, μαζικό, αποτελεσματικό, ριζωμένο σε κάθε γωνία της ελληνικής κοινωνίας, σε κάθε πεδίο αντιπαράθεσης με τη συντήρηση, σε κάθε κοινωνικό στρώμα που έχει συμφέρον από την αλλαγή και την πρόοδο. Ένα κόμμα με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, στο οποίο εγγύηση ενότητας θα αποτελούν τα ίδια τα μέλη του και εγγύηση πολιτικής υγείας το οξυγόνο που μόνο οι λαϊκές δυνάμεις στις γραμμές του είναι σε θέση να παράγουν. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Παρακολουθούμε και μελετάμε λοιπόν τις διεθνείς εξελίξεις, το μοντέλο οργάνωσης κινημάτων και κομμάτων του προοδευτικού τόξου διεθνώς, αλλά έχουμε και την αρνητική εμπειρία εγχώριων εγχειρημάτων που καλό είναι να αποφύγουμε.

Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;

Έχω ήδη διατυπώσει τις σκέψεις μου στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και έχουν γίνει δεκτές. Δεν μπορούμε σήμερα να μιλάμε για το μετασχηματισμό, χωρίς να λάβουμε υπόψη τις συνθήκες που μας έχουν δοθεί. Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, οι νέες τεχνολογίες, έχουν δημιουργήσει ένα νέο πλαίσιο καθημερινότητας για όλους μας, με βασικό του χαρακτηριστικό τον μεγάλο όγκο πληροφοριών και τη μεγάλη ταχύτητα διάδοσής τους. Εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα, παρά το ότι η χώρα μας είναι πίσω σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης στον τομέα αυτό, ενημερώνονται, επικοινωνούν, ανταλλάσσουν απόψεις, αποφασίζουν και πραγματοποιούν συλλογικές δράσεις μέσω του διαδικτύου. Είναι  φανερό ότι σ’ αυτή τη θάλασσα επικοινωνίας, σ’ αυτό το πέλαγος των δικτύων, θα πρέπει, είμαστε υποχρεωμένοι, να πλεύσουμε. Αξιοποιώντας  την πείρα άλλων προοδευτικών κομμάτων και κινημάτων, να προχωρήσουμε στην ίδρυση μιας διαδικτυακής κομματικής συλλογικότητας, ενός κομματικού δικτύου που θα καλύπτει όλη τη χώρα και όλους τους χώρους. Μιας κομματικής πλατφόρμας, που θα δίνει στα μέλη μας τη δυνατότητα να ενημερώνονται, να επικοινωνούν, να εκφράζουν τη γνώμη τους δημόσια, να συμμετέχουν σε κομματικές δράσεις, να απολαμβάνουν υπηρεσίες μόρφωσης και πολιτικής, αλλά και στη διαμόρφωσή της.

Αυτό εννοείτε όταν μιλάτε για esyriza;
 
Ακριβώς. Ένας πλατύς, δυναμικός, διαδραστικός, πολύχρωμος esyriza,  με χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, με τη δημοκρατία του διαδικτύου όπλο του, πλάι, σε πολιτική αρμονία και ιδεολογική-οργανωτική ώσμωση με τον «κλασικό», ανανεωμένο ΣΥΡΙΖΑ, είναι, πρέπει να είναι, και μπορεί να γίνει η μεγάλη ευκαιρία για όλους μας.

Στο δρόμο προς το συνέδριο, νέο προσκλητήριο συνεργασίας προς το Κίνημα Αλλαγής και τη Φώφη Γεννηματά θα απευθύνετε;

Δεν πρόκειται να ρίξω άσφαιρα για επικοινωνιακούς λόγους. Ξέρετε τις απόψεις του ΚΙΝΑΛ. Θα μείνω σ’ αυτό: Θα κάνουμε ότι μπορούμε, θα πάρουμε όποια ενωτική πρωτοβουλία περνάει από το χέρι μας, για να ενισχυθεί αποφασιστικά η προοδευτική παράταξη και να επανέλθει, με όλη της την ευρύτητα, σε ρόλο πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Όσοι κατανοούν τις ανάγκες της συγκυρίας, το κατανοούν αυτό. Και στην κοινή προσπάθεια, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ ανανεωμένος και ριζωμένος στην κοινωνία, φιλοδοξεί να είναι όχι μια δύναμη που θα διεκδικεί το πολιτικό μονοπώλιο, αλλά μια δύναμη συνθέσεων, και κοινής δράσης.

Γυρίζοντας στο παρελθόν ποιο θεωρείτε ότι ήταν το μεγαλύτερο έλλειμμα της κυβέρνησης σας; Τι θα κάνατε διαφορετικά; Μήπως υποτιμήσατε τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Κοιτάξτε. Δεν υποτιμήσαμε κανέναν, πολύ περισσότερο τον κ. Μητσοτάκη και το θηριώδες σύστημα εξουσίας, χρήματος και διαπλοκής που τον στήριζε και τον στηρίζει. Δώσαμε μια μάχη μέσα κι έξω από τη χώρα, για να την απαλλάξουμε από το ζυγό των μνημονίων. Τα καταφέραμε, αλλά ήταν αναπόφευκτο, όταν εφαρμόζαμε μια πολιτική σε μεγάλο βαθμό ξένη στη δική μας πολιτική, να υποστούμε φθορά. Δεν γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία. Από κει και πέρα, προφανώς υπάρχουν πολλά συμπεράσματα, θετικά αλλά και αρνητικά, που πρέπει να βγουν από την κυβερνητική μας θητεία. Με ψυχραιμία και συλλογικά θα καταλήξουμε σ’ αυτά. Αυτό που τώρα προέχει είναι να κοιτάμε το σήμερα και το αύριο, γιατί, όπως έχει αποδειχτεί, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήρθε για να γυρίσει τη χώρα δεκαετίες πίσω. Υπάρχουν ήδη σοβαρότατα ζητήματα δημοκρατίας, θεσμικών και συνταγματικών παρεκτροπών, αντιδραστικών και αντεργατικών ρυθμίσεων, ακόμα και επιπόλαιης και γι’ αυτό καταστροφικής διαχείρισης, που δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό σε κανένα δημοκρατικό πολίτη.