Μίκης: Συνέταιρο να κάνουμε την Τουρκία!
Σαλπίζει υποχώρηση στον Ερντογάν
-Νομιμοποιεί απόλυτα το ψευδοκράτος του «Αττίλα»
-Είναι η τελευταία μας ευκαιρία, γράφει σε άρθρο του
Απίστευτο κι όμως αληθινό… Η… ξαστεριά στην Κύπρο θα έρθει από τη στιγμή που θα γίνουμε συνεταίροι με την Τουρκία, αλλιώς κάποια στιγμή ο γείτονας θα τα βρει με την Αμερική και «η Τουρκία θα ξαναγίνει βάση των Αμερικανών και τότε, εν ριπή οφθαλμού, όλα θα έχουν αναστραφεί, αφήνοντας τον λαό και τη χώρα μας στο έλεος της μοίρας του», γράφει ο Μίκης Θεοδωράκης σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε το περασμένο Σάββατο στα «Νέα», προσφέροντας στον Σουλτάνο νέα όπλα.
Προτείνει, δηλαδή, να κάνουμε συνεταίρο τον ωμό εκβιαστή, που καθημερινά απειλεί την κυριαρχία της χώρας μας και μιλάει για «γαλάζια πατρίδα», δείχνοντας τους επόμενους στόχους του στο Αιγαίο. Και αποδέχεται πλήρως τις θέσεις της Τουρκίας λέγοντας ότι «η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ και η εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων είναι πολύπλοκη υπόθεση»!
Απλόχερα στηρίζει τα επιχειρήματα του Ερντογάν ισχυριζόμενος ότι τις ίδιες διεκδικήσεις θα είχαμε κι εμείς «εάν η Σαλαμίνα και η Αίγινα ήταν τουρκικά νησιά»! Μάλιστα, επικαλείται και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος δεν ζει για να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τους ισχυρισμούς του Μίκη.
Προχωρεί, όμως, και ακόμη παραπέρα, προσφέροντας τη… μαρτυρία του ότι «τα νησιά μας είναι ουσιαστικά εμπόδια που ακυρώνουν τη συμμετοχή της Τουρκίας στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, πράγμα που θα επιθυμούσε ως χώρα περιβαλλόμενη από θάλασσα».
Ό,τι θέλει η Τουρκία…
Τις κρίσιμες παραγράφους του άρθρου του Μίκη Θεοδωράκη, που υιοθετεί όλα τα επιχειρήματα της Τουρκίας κόντρα στα νόμιμα δικαιώματα της Ελλάδας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αποτελώντας τον καλύτερο υπερασπιστή του Ταγίπ Ερντογάν, τις παραθέτουμε στη συνέχεια, αφού προηγουμένως θέσουμε κάποια αυτονόητα ερωτήματα: Ποιος είναι ο λόγος που ο Μίκης επέλεξε να γράψει αυτήν τη στιγμή το άρθρο του, στηρίζοντας μέχρι κεραίας τις θέσεις της Άγκυρας; Τι ξέρει; Ζήτησε κάποιος τη στήριξή του, κόντρα στη χώρα του; Και για ποιον λόγο; Είναι μια κίνηση εκβιασμού της Ελλάδας, για να φανεί ότι έχει μείνει μόνη, αφού ακόμη και ο Μίκης είναι αντίθετος, και επομένως πρέπει να αποδεχθεί τις θέσεις της Άγκυρας;
«Θυμάμαι ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που ήταν υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας, μου έλεγε ότι οι Τούρκοι αισθάνονται όπως θα αισθανόμασταν κι εμείς εάν η Σαλαμίνα και η Αίγινα ήταν τουρκικά νησιά. Θεωρώ, λοιπόν, ότι θα πρέπει να κατανοήσουμε αυτή την ασφυξία της Τουρκίας και συζητώντας μαζί της να καταλήξουμε σε μια ρεαλιστική λύση, σε μια συμφωνία των δύο πλευρών που να ξεπερνά τους τύπους και να λαμβάνει υπ’ όψιν το γεγονός ότι η Τουρκία ασφυκτιά και απειλεί, με αποτέλεσμα να μένει ανεκμετάλλευτος ο υποθαλάσσιος πλούτος.
Άλλωστε ο πλούτος αυτός είναι τόσο μεγάλος, ώστε αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να μεταβάλουμε την Τουρκία από ανταγωνιστή σε συνεταίρο. Όσο για τα ποσοστά του ενός και του άλλου, αυτά θα είναι το αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων που θα γίνουν με γνώμονα το διεθνές δίκαιο αλλά και την κοινή λογική, που θα εμπνέεται τόσο από το αίσθημα δικαιοσύνης όσο και από τον ωμό ρεαλισμό. Αυτό το θεωρώ πολύ προτιμότερο για τα ελληνικά συμφέροντα από τη δημιουργία μετώπου εναντίον της Τουρκίας με κίνδυνο μια πολεμική σύρραξη που θα την πληρώσουν οι λαοί και από τις δύο όχθες του Αιγαίου».
Εφήμερη η στήριξη των ξένων, προτιμήστε τον γείτονα…
«Η παρουσία των τουρκικών “ειδικών” πλοίων (που δείχνει τον βαθμό σύγχυσης της τουρκικής πλευράς) δεν αντιμετωπίζεται με την παρουσία των ξένων εταιρειών και του στόλου των ΗΠΑ. Όλα αυτά είναι εφήμερα, ενώ η γειτονία με την Τουρκία είναι γεγονός που δεν αλλάζει.
Οι ιαχές για τη δήθεν πλεονεκτική θέση της χώρας μας στη συγκεκριμένη συγκυρία λόγω των μετώπων κατά της Τουρκίας και της υποστήριξης της Ελλάδας από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι επικίνδυνοι ακροβατισμοί. Σκεφτείτε μόνο τι θα γίνει αν ο Ερντογάν ή κάποιος μεταγενέστερος Πρόεδρος της Τουρκίας συμφωνήσει να ξαναγίνει η Τουρκία βάση των Αμερικανών. Τότε, εν ριπή οφθαλμού, όλα θα έχουν αναστραφεί, αφήνοντας τον λαό και τη χώρα μας στο έλεος της μοίρας του.
Υπολογίζω ότι αυτή η ώρα είναι η τελευταία μας ευκαιρία εάν θέλουμε να επωφεληθούμε από τον δικό μας πλούτο, που θα αναδείξει τον ταλαίπωρο λαό μας και τη χώρα μας σ’ αυτό που της αξίζει, δηλαδή σε μια χώρα αυτάρκη και ανεξάρτητη, με οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη».