Ο εορτασμός των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Η θεσμοθέτηση Επιτροπής για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 έδειξε σημειολογικά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, την έλλειψη συγκεκριμένου οράματος για το μέλλον και τη σύγχυση που ορισμένοι προσπαθούν να δημιουργήσουν σχετικά με την εθνική ταυτότητα και την ιδιοπροσωπία της χώρας.
Στη γειτονική Τουρκία, π.χ., ο υπερφίαλος Τούρκος ηγέτης Ερντογάν συνδέει τον προσεχή εορτασμό, το 2023, των 100 χρόνων από την ίδρυση της Νέας Τουρκίας με την επίτευξη μεγάλων τεχνικών και τεχνολογικών έργων, όπως η πρώτη πτήση του αεροσκάφους πέμπτης γενεάς Τουρκικής κατασκευής, η ολοκλήρωση μεγάλων δημοσίων έργων αλλά και η προώθηση των στόχων που περιλαμβάνονται στο λεγόμενο Εθνικό Συμβόλαιο.
Στη χώρα μας, από τη συζήτηση στη Βουλή για τον εορτασμό και για τη σύσταση της Επιτροπής παρατηρήθηκε μια θλιβερή κακοφωνία. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης κατέκρινε σε οξείς τόνους τη δημιουργία της Επιτροπής, μιλώντας για παγκοσμιοποίηση και για κίνδυνο εθνολαϊκισμού! Αναρωτιέται κανείς τι εννοεί ακριβώς ο κ. Βούτσης. Υπονοεί ότι τώρα δεν πρέπει να αναφερόμαστε σε έθνος και εθνικό κράτος γιατί τώρα έχουμε πλέον υπερεθνική παγκοσμιοποίηση;
Εάν όντως αυτό εννοεί ο κ. Βούτσης, αυτό εξηγεί πολλά για την πολιτική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση στο κρίσιμο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως, που παρουσιάζεται παραπλανητικά ως δήθεν θέμα ασύλου. Τα ανοικτά σύνορα και η παραχώρηση σωρηδόν υπηκοότητας και ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, που εισέρχονται, κατά χιλιάδες, παράνομα στη χώρα, είναι προφανώς, ένας τρόπος για να καταλυθεί οριστικά το εθνικό κράτος και η εθνική ταυτότητα και ο Ελληνικός λαός να υποκατασταθεί από ένα πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό αμάλγαμα, που δεν θα έχει καμιά σχέση με τη σημερινή ιστορική και πολιτιστική Ελλάδα. Παρέλκει, βεβαίως, τότε και ο εορτασμός οποιασδήποτε συμβολικής επετείου, όπως η συμπλήρωση διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821.
Είναι θλιβερό, ένα κόμμα, που παρουσιάζεται ως δήθεν Αριστερά, να ταυτίζεται και να πλειοδοτεί υπέρ της παγκοσμιοποιήσεως, που είναι στόχος και δημιούργημα των πιο αντιδραστικών δυνάμεων της διεθνούς χρηματιστικής και χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας. Δεν είναι τυχαίο που ένα τόσο αμφιλεγόμενο πρόσωπο, όπως ο διεθνής κερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος, πρωτοστατεί και δαπανά δισεκατομμύρια για την προώθηση της ελεύθερης μεταναστεύσεως, όπως λέει, με στόχο τη ριζική «νεωτερική» αλλαγή στην Ευρώπη.
Ο κομψός όρος της «νεωτερικότητας» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την προωθούμενη «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη των Ευρωπαϊκών λαών και την καταστροφή των εθνικών τους ταυτοτήτων. Οι λαϊκές αντιδράσεις όμως στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες υποχρέωσαν τις κυβερνήσεις τους να πάρουν περιοριστικά μέτρα και να θέσουν όρια.
Η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση και αντιμετωπίζει επιπλέον την Τουρκική πανουργία, η οποία βλέπει στη λαθρομετανάστευση μια νέα ευκαιρία για υβριδικό και ασύμμετρο πόλεμο κατά της Ελλάδος, παρουσιάζεται ως δήθεν «πρωτοπόρος» μιας «ανθρωπιστικής» πολιτικής. Ακόμη και τώρα, που τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη έχουν κλείσει τα σύνορά τους, η Ελλάδα συνεχίζει την ίδια αυτοκαταστροφική πολιτική με ιδεολογήματα τύπου Βούτση.
Δυστυχώς, η πολιτική αυτή δεν είναι μόνο προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του. Πρωτοστάτησαν σ’ αυτήν οι κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου και συνεχίσθηκαν, με μικρές αλλαγές, από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, με το άλλοθι ότι η πολιτική αυτή εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο. Η Οδηγία αυτή είναι πράγματι προβληματική και καταχρηστική και αντιπροσωπεύει την υπόγεια επιρροή που ασκούν οι προαγωγοί της παγκοσμιοποίησης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Όταν όμως τα άλλα κράτη παίρνουν μέτρα προστασίας στα σύνορά τους, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα, που έχει, μαζί με την Ιταλία, το μεγαλύτερο πρόβλημα, να εμμένει αφελώς στον ρόλο του «πρωταγωνιστή» και να δέχεται τη μόνιμη παραμονή στην Ελλάδα όλων των παρανόμως εισερχομένων, με αντάλλαγμα Ευρωπαϊκή επιδότηση για τον εποικισμό της!
Επανερχόμαστε όμως στον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού βλέπει ως βλασφημία οποιαδήποτε αμφισβήτηση της ταυτότητάς του και οποιοδήποτε ανόσιο έργο για τη μετάλλαξή του, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης.
Θλίβεται για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, η οποία αντιμετωπίζει στο εσωτερικό τις συνέπειες μιας οικονομικής καταστροφής, που ήταν άλλοτε αδιανόητη για ειρηνική περίοδο, και στο εξωτερικό πεδίο απειλές κατά του εθνικού της χώρου, από την Κύπρο ως το Αιγαίο και την ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου.
Θα ανέμενε κανείς το ορόσημο του 2021 να γίνει αφορμή και ευκαιρία για τα τεθούν στόχοι εθνικού συναγερμού, μιας νέας εθνικής ενότητας και εθνικής αναστάσεως και ανασυγκροτήσεως. Θα μπορούσαν ειδικότερα να προβληθούν εμβληματικοί στόχοι, εμπνεόμενοι από την εθνεγερσία του 1821 αλλά και ολόκληρη την Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και προσφορά στην ανθρωπότητα, όπως, π.χ., η θέσπιση Διεθνών Πολιτιστικών Αγώνων, με σύμβολο τους Δελφούς, όπως οι Ολυμπιακοί, που έχουν σύμβολο την Ολυμπία.
Θα μπορούσε επίσης να εξαγγελθεί η δημιουργία, με τις πιο σύγχρονες ψηφιακές προδιαγραφές, ενός θεματικού πάρκου Ελληνικής Μυθολογίας και ενός Κέντρου Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού στην Αθήνα. Με την ίδια λογική, θα έπρεπε να εξετασθούν μια σειρά ιδέες, όπως η δημιουργία στον χώρο της Ακαδημίας του Πλάτωνος μιας σύγχρονης Διεθνούς Ακαδημίας, ενός Κέντρου Εφαρμοσμένης Τεχνολογίας, Καινοτομίας και Έρευνας, ενός Διεθνούς Ιατρικού Κέντρου στην Επίδαυρο.
Οι ιστορικοί σταθμοί στη ζωή ενός έθνους είναι ευκαιρίες αναστοχασμού, απολογισμού και προβληματισμού. Είναι επίσης ευκαιρίες για να τεθούν στρατηγικοί στόχοι για το μέλλον και την ασφάλεια του έθνους, την επιβίωσή του, την ευημερία του και τη συνέχιση των αξιών του, που είναι συνυφασμένες με την ιστορία του.
Αυτοί που θέλουν να βλέπουν στην παγκοσμιοποίηση το τέλος της ιστορίας για τα έθνη και εργάζονται για την πραγματοποίησή της είναι, για άλλη μια φορά, στη λάθος πλευρά της ιστορίας, γιατί υπολαμβάνουν την παγκοσμιοποίηση ως προοδευτικό διεθνισμό και όχι αυτό που πραγματικά είναι: Διεθνής χρηματιστική ολιγαρχία, που έχει ως επιδίωξη την παγκόσμια κυριαρχία, πάνω από έθνη και σύνορα.