Λάμπρος Λιάβας: Είχε τη μουσική στην τσέπη του…

«Άκουγα πολύ κλασική – έπαιζα μέτριο πιάνο. Και κυρίως τότε συνέθετα. Έβλεπα τον εαυτό μου ως συνθέτη. Μια σειρά από συμπτώσεις με οδήγησαν να κάνω μουσική στο Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά. Μουσική σε θέατρο. Τότε γνωρίζω την Ιωάννα Παπαντωνίου.

Έγραψα μουσική για την ‘‘Ερυθρά Νήσο’’ του Μπουλγκάκοφ, μετά τη ‘‘Ζούγκλα των Πόλεων’’, τον ‘‘Ποπολάρο’’, τον ‘‘Λάκκο της αμαρτίας’’, αυτά στου Τριβιζά. Και ήμουν και βοηθός στην ‘‘Ορέστη’’ που είχε ανεβάσει – μουσική ο Θάνος Μικρούτσικος, εγώ έκανα διδασκαλία και μαγνητόφωνο. Είκοσι – είκοσι ενός ετών αυτά. Την εποχή εκείνη πάω εκδρομή στο Ναύπλιο. Η Παπαντωνίου είχε το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. Πάω να τη δω, με το που μπαίνω βλέπω τον Ανωγειανάκη να ηχογραφεί έναν βοσκό.

Ακούω τότε πρώτη φορά δημοτική μουσική, ήταν ο Γιώργης ο Μάρας από την Επίδαυρο. Στο τέλος βλέπω να βάζει τη φλογέρα του στην κωλότσεπη και να φεύγει. Και παθαίνω πλάκα. Αυτός ο άνθρωπος είχε τη μουσική στην τσέπη του. Εγώ ήμουν πλήρως εξαρτημένος από παρτιτούρες. Ο Φοίβος Ανωγειανάκης τότε ήταν ιερό τέρας. Πολύ αυστηρός. Και από κοντά εγώ μαζί του. Μου λέει όμως: Να σπουδάσεις, να πας στον Σίμωνα Καρά. Ο Καράς εν τω μεταξύ δεν δεχόταν άτομα που είχαν πάει ωδείο. Τα θεωρούσε χαλασμένα στο αφτί. Είχε δίκιο».

Υπογραφή: Λάμπρος Λιάβας, εθνομουσικολόγος, δημιουργός της εκπομπής «Αλάτι της Γης» στην ΕΡΤ