Βασίλης Αλεξάκης: Δεν ήμουν ιδανικός γκόμενος…

«Ήμουν παντρεμένος 14 χρόνια με μια Γαλλίδα που εξακολουθώ να βλέπω και να αγαπώ πολύ και κάναμε μαζί δύο αγόρια. Ήμουν και με μία Ελληνίδα δεκαπέντε χρόνια, με την οποία δεν ζήσαμε μαζί, αλλά ερχόμουν εγώ εδώ, εκείνη στο Παρίσι. Μάλλον αυτό είναι το χρονικό όριό μου για να αντέξω. Ήθελα πάντα να προστατεύω τον χώρο μου, το είχα ανάγκη αυτό. Οπότε έψαχνα σε μια γυναίκα την ανεξαρτησία για να μην με πολυπρήζει. Να είναι δηλαδή πολύ διακριτική, ήταν για εμένα ένας όρος. Δεν μπορούσα να ζήσω με μια γυναίκα αυταρχική, που κάνει κουμάντο φανερά ή υπογείως διά της σιωπής της, άλλο είδος πολύ διαδεδομένο. Και οι δύο γυναίκες ήταν διακριτικές και γλυκές, τρυφερές γυναίκες. Φίλες υπήρξαν πολλές κατά τ’ άλλα».

«Συνειδητοποιώ ότι δεν πρέπει να ήμουν πολύ γοητευτικός άνθρωπος για μια γυναίκα. Δεν τις θεοποιούσα. Ακούγεται λίγο σκληρό. Στη δική μου ζωή η συγγραφή είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Δεν ήμουν ιδανικός σύζυγος ή γκόμενος, καλούτσικος ήμουν».

«Ο πατέρας μου ήταν πολύ σιωπηλός. Ζούσε εκτός οικογένειας, δεν τον πολυβλέπαμε σπίτι. Ήταν και αυτός μόνος».

«Περνούσαμε φτώχεια, τον θυμάμαι να κάνει τα πάντα για να έχουμε ένα πιάτο φαγητό. Σκέψου ότι δεν είχα φάει ποτέ παγωτό και το ζήλευα πολύ ως παιδί. Έμαθα, όμως, από νωρίς τον εαυτό μου να μην του αρέσουν τα παγωτά. Και δεν έφαγα ποτέ. Ούτε μετά όταν μπορούσα πια. Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια άρχισα να τρώω παγωτά, χάρη στην εγγονή μου, που είναι έξι χρόνων, την Ελενίτσα. Και τώρα τρώμε μαζί. Η εγγονή μου με έφερε πίσω στην παιδική μου ηλικία. Έχω 4 εγγόνια, τρία αγόρια στη Γαλλία και την Ελένη εδώ στην Ελλάδα, στην οποία έχω τρομερή αδυναμία».

Υπογραφή: Βασίλης Αλεξάκης, συγγραφέας

Φωτό: kathimerini.gr