Ο Μουσταφά Σεντόπ στην Αλεξανδρούπολη – Δεν τον υποδέχθηκε κανένας Έλληνας – Πώς να το δεις σαν ένα «τίποτα»…
Προσγείωση του τουρκικού προεδρικού αεροσκάφους πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης 24 Ιουλίου στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης… Μετέφερε τον πρόεδρο της Τουρκικής Βουλής Μουσταφά Σεντόπ, ο οποίος ήρθε για να παραστεί στο ετήσιο μνημόσυνο του Αχμέτ Σαδίκ. Τον υποδέχτηκαν ο γιος του εκλιπόντος με τη μαμά του και ο πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα…
Κανείς άλλος…
Πάμε πάλι: Το τουρκικό προεδρικό αεροσκάφος, που μεταφέρει τον πρόεδρο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, προσγειώνεται σε ελληνικό αεροδρόμιο και δεν υπάρχει ένας έλληνας αξιωματούχος να υποδεχθεί αυτόν τον επισκέπτη (τον θες, δεν το θες, αφού τον δέχτηκες, πρέπει να τον υποδεχτείς).
Αντίθετα, τρεις ξένοι –ο ένας διπλωμάτης– συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται στο σπίτι τους…
Αν αυτό δεν είναι «κάτι» (πολύ σοβαρό), τότε τι στο καλό μπορεί να είναι;
Χαλαροί…
Είναι μια πάγια τακτική να μην… ανακατεύεσαι με τα πίτουρα. Όσες φορές η Ελληνική Πολιτεία επιχείρησε να το κάνει –βλέπε κ. Αμανατίδη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ– τα αποτελέσματα προκαλούσαν θυμηδία στους γείτονες και οργή στους γνώστες της κατάστασης…
Γι’ αυτό και το στυλάκι του τύπου «ε, να μη μας φαν κι οι κότες»… φορέθηκε πολύ και συνεχίζει…
Άλλωστε, πού να τρέχεις τώρα να βρίσκεις ή να φτιάχνεις «διαβασμένους» εκπροσώπους;
Μόνο που το «μοντελάκι» είναι και παρωχημένο και –τώρα πια– επικίνδυνο…
Απορία;
Ήταν, δηλαδή, τόσο δύσκολο ένας πρέσβης, ένας γραμματέας, ένας… Φαρισαίος, βρε αδελφέ, να προϋπαντήσει τον εν λόγω κύριο, που ήρθε σ’ αυτήν την περιοχή με γνωστή και εντεταλμένη αποστολή;
Τι στο καλό; Όλοι κάναν… beaute, για να είναι φρέσκοι στη δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το ίδιο βράδυ και δεν… ευκαιρούσαν;
Αφήστε που δεν σκέφτηκε ούτε ένας ότι η ελληνική παρουσία στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης εκείνο το μεσημέρι θα ήταν ίσως το πιο ουσιαστικό προεόρτιο αυτής της πραγματικά μεγάλης ημέρας στη νεότερη
Ιστορία της χώρας μας…
Αλλά, τίποτα…
Οι συμβολισμοί
Η κίνηση από πλευράς της Τουρκίας, όπως γίνεται κατανοητό, βρίθει συμβολισμών.
Έγινε την ημέρα της επετείου της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, η οποία (επέτειος) γιορτάστηκε το ίδιο βράδυ στην Αθήνα, που βρίσκεται καμιά 900αριά χιλιόμετρα μακριά από το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης…
Το τουρκικό κυβερνητικό αεροσκάφος με τον πρόεδρο της Τουρκικής Βουλής περίμεναν ο Σαδίκ Λεβέντ, η μαμά του, Ισίκ, και ο τούρκος πρέσβης στην Αθήνα Μπουράκ Οζουγκεργκίν…
Τον υποδέχτηκαν, μίλησαν μαζί του, τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και με συνοδεία πολλών άλλων οχημάτων τον μετέφεραν στην Κομοτηνή.
Τι στο καλό συμβαίνει επιτέλους;
Ερώτηση
Δηλαδή, ένας αναγνώστης από τη… Γερμανία, την Ουαλία ή τη Σερβία, που διαβάζει αυτήν την είδηση σε ένα site, τι καταλαβαίνει;
Αποστολή εξετελέσθη…
Οι Τούρκοι αυτό που ήθελαν να κάνουν, το έκαναν. Δημιούργησαν εντυπώσεις και εννοείται προηγούμενο…
Timing
Και αυτός είναι βεβαίως ο λόγος που εδώ και 24 χρόνια γίνεται αυτό το μνημόσυνο. Οι Τούρκοι συστηματικά και σταθερά δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες…
Διότι, σε τι εκτίμηση είχε το τουρκικό παρακράτος τον συγχωρεμένο, λίγο διάστημα πριν συγχωρεθεί, είναι γνωστό…
Που αν δεν ήταν το ατύχημα, θα τον… ατυχούσαν αυτοί οι ίδιοι που τον «φύτεψαν» στην ελληνική Θράκη…
Είναι ευρέως γνωστό ότι αν δεν τον έτρωγε το πάθος του για την ταχύτητα, θα τον έτρωγε το αίσθημα του μεγαλοϊδεατισμού που τον διακατείχε…
Διότι από… «Σουλεϊμάνηδες» και «μεγαλοπρεπείς», να… φαν κι οι κότες στη γείτονα.
Την είχε ψωνίσει, κατά το κοινώς λεγόμενο, ο συγχωρεμένος και νόμιζε πως θα γίνει κυβερνήτης της… «ανεξάρτητης Θράκης», πρότζεκτ για το οποίο βεβαίως εργάστηκε σκληρά. Μόνο που καβάλησε το καλάμι πολύ νωρίς και άρχισε να γίνεται περισσότερο επικίνδυνος για τους Τούρκους, παρά χρήσιμος…
Και έτσι το ατύχημα βόλεψε πολύ το παρακράτος. Του ήρθε κουτί…
Κάθε χρόνο
Η προκλητικότητα εντός ελληνικής επικράτειας είναι παροιμιώδης και βεβαίως σκανδαλώδης, διότι είναι ορισμένη και ετήσια: 24 Ιουλίου, ημέρα τιμής του «μεγάλου αυτού ανδρός», όπως η προπαγάνδα προστάζει και έχει επιβάλει ακόμα και στα μέλη της μειονότητας, που γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλά τι… να κάνεις;
Φέτος, εκτός από τον πρόεδρο της Τουρκικής βουλής, στους επισήμους ήταν η νέα… ενδιαφέρουσα προσωπικότητα στην πολιτική σκηνή (όπως τουλάχιστον προωθείται).
Πρόκειται για την ακροδεξιά, επικεφαλής του «Καλού Κόμματος», Μεράλ Ακσενέρ.
Η κυρία το κατέχει το θέμα και… ζήτησε συγγνώμη από τους «Δυτικοθρακιώτες», καθώς η μαμά πατρίδα, όπως είπε, δεν έκανε ό,τι όφειλε προς αυτούς (το δάκρυ, που λέγεται ότι κύλησε στο αριστερό της μάγουλο –για την ισορροπία–, δεν έχει εξακριβωθεί…)
Ο δε αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του CHP Αλτάι στάθηκε στο θέμα της εκλογής μουφτήδων, θέτοντάς το στο πλαίσιο της… αμοιβαιότητας. «Αν εμείς δεν διορίζουμε Πατριάρχες στην Κωνσταντινούπολη, ζητάμε να μη διορίζεται κι εδώ μουφτής», είπε, ισοπεδώνοντας, απαξιώνοντας και φέρνοντάς τα όλα στο πλαίσιο της τουρκικής «λογικής», που μια γερή δόση της είχε πάρει το ακροατήριο από όσα ο πρόεδρος της Βουλής –ναι, αυτός που προσγειώθηκε με το τουρκικό προεδρικό αεροσκάφος στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης– λίγο νωρίτερα είχε πει, παραχαράσσοντας ιστορικά γεγονότα και δημιουργώντας το βολικό αφήγημα, που όλα αυτά τα χρόνια περνά και παγιώνεται, γιατί κανείς από την ελληνική πλευρά δεν σκέφτηκε να αντιτάξει ένα ουσιαστικό επιχείρημα, να βάλει ένα εμπόδιο, έστω να διαμαρτυρηθεί…
Έλλη Μητακίδου