Δουλεύουμε δονκιχωτικά…

«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που είχε ερεθίσματα. Πήγαινα με τον πατέρα μου σε γκαλερί στην Αθήνα και ήμουν τυχερή που υπήρξα έφηβη στα 90s. Γιατί είχαν ανοίξει πάρα πολλοί χώροι και υπήρχαν άνθρωποι που ήταν τρομερά ενεργοί και έβλεπες πολύ σημαντικά πράγματα. Όπως το ΔΕΣΤΕ, η Άννα Καφέτση, η Ελς Χάναπε, η γκαλερί ΑΔ, η Ελένη Κορωναίου και η Bernier/Eliades ή η γκαλερί The Breeder. Κάνουν πολλή δουλειά αυτοί οι άνθρωποι ακόμη και σήμερα, σε ένα τοπίο που είναι έρημος».

«Αυτά τα νησιά σε αυτό το αρχιπέλαγος μετριότητας είναι ανεξάρτητες οντότητες και δεν υποστηρίζονται από ένα σώμα ελλήνων συλλεκτών, για παράδειγμα. Δεν υπάρχει σαν γραμμή, σαν πατριωτική στάση ζωής. Υπάρχει φόβος και ανασφάλεια σε αυτή τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Οι Έλληνες δεν τολμούν».

«Εκείνο που με απασχολεί είναι πώς γκαλερί και άνθρωποι σαν εμένα θα επιβιώσουμε γιατί κάνουμε όλη τη δουλειά δονκιχωτικά για την τέχνη και για τους καλλιτέχνες. Θεωρώ ότι η γκαλερί είναι ο πιο δημοκρατικός χώρος. Μπορεί κάποιος να μπει δωρεάν και να δει και να κάτσει όσο θέλει».

Υπογραφή: Σύλβια Κούβαλη, γκαλερίστα

Φωτό: insidestory.gr