Η Επιτροπή της UVDL
Του
ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Λέγεται ότι στο «μανδαρινάτο» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και στους διαδρόμους της έδρας της στο Μπερλεμόντ η εκλεγείσα πρόεδρος αποκαλείται ήδη με το αρκτικόλεξό της. Και αυτό πριν ακόμη από την ψηφοφορία της προηγούμενης Τρίτης, όπου κατάφερε να «αλώσει» ένα μη δεδομένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Μέσα από την πρώιμη αυτή εξοικείωση με τη νέα πρόεδρο, που δείχνει να αναφέρεται σε καταβολές ετών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δείχνει να θέλει να συνεχίσει αφήνοντας πίσω της τις δύσκολες έως και τραγικές εμπειρίες της προηγούμενης πενταετίας. Που κατ’ απόδοση και του αντίστοιχου κινηματογραφικού έργου «συγκλόνισαν» την Ευρώπη. Και όλα αυτά βέβαια μέχρι νεωτέρας.
Η Επιτροπή Γιούνκερ είχε εξαρχής δηλωθεί και κατά την προσδοκία του προέδρου της ως πολιτική. Ως διαίσθηση αλλά και ως καταλύτης ενδεχόμενα όσων ακολουθούσαν. Ο απερχόμενος πρόεδρος κατάφερε να εκλεγεί παρά την αρχική επιφύλαξη ηγετών κορυφαίων χωρών, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία.
Τη νίκη του μάλιστα αυτή τη νομιμοποίησε μέσα και από τον θεσμό του κορυφαίου υποψηφίου, ως πρόταση της πολιτικής ομάδας που κατίσχυσε στις εκλογές του 2014. Ίσως οι δοκιμασίες της Επιτροπής που ακολούθησαν να διευκόλυναν και την παράκαμψη του νεότευκτου θεσμού. Μια προσπάθεια να ξορκιστούν οι περιπέτειες.
Η νέα Επιτροπή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν φαίνεται να έχει μπροστά της αλλά και ούτε να προκαλεί τον «Γολγοθά» της παρελθούσας πενταετίας. Η μετανάστευση παύει να είναι κορυφαία μέριμνα και πολιτική. Η εμπειρία όσων ακολούθησαν τη λεγόμενη πολιτική των «ανοιχτών θυρών» είναι σίγουρα αποτρεπτική. Άλλο η εκπλήρωση ανθρωπιστικών υποχρεώσεων έναντι των προσφύγων, όπως πηγάζουν και προσδιορίζονται από τις διεθνείς συνθήκες, και άλλο νεφελώδεις περιπέτειες με άδηλα κίνητρα και προβληματικές στοχεύσεις.
Η Ευρώπη ξεπερνά επίσης την κρίση των εσωτερικών μετακινήσεων που «πάγωσαν» ουσιαστικά τη Συνθήκη Σένγκεν και ανέτρεψαν ένα κορυφαίο επίτευγμα της συνύπαρξής μας. Συγχρόνως, η κατασίγαση των μετώπων στην ευρύτερη γειτονιά μας, με πρώτο αυτό της Συρίας αλλά και σε μεγάλο βαθμό της Ουκρανίας, περιορίζουν εξ ορισμού την πίεση στα εξωτερικά σύνορα. Αλλά και στο εσωτερικό υπήρξε μια βίαιη αφύπνιση από τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα.
Οι εμπειρίες που αποκτήθηκαν και η ενίσχυση της συνεργασίας των εθνικών αρχών που επιζητήθηκε έφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα της ασφάλειας. Συνετέλεσαν στην κατεύθυνση αυτή και οι γεωπολιτικές εξελίξεις και η συνειδητοποίηση, με την παρότρυνση των ΗΠΑ, ότι η Ευρώπη πρέπει να επενδύσει περισσότερο στην Άμυνα και την ασφάλειά της.
Η Ευρώπη της Φον ντερ Λάιεν είναι πιο ώριμη για να διαχειριστεί τις μεγάλες προκλήσεις της. Σε αυτές περιλαμβάνεται και το Brexit, που ενδέχεται να κρύβει ευχάριστες εκπλήξεις, τώρα που έχουν ουσιαστικά αποχωρήσει οι πρωταγωνιστές του δράματος. Η ψηφιοποίηση της οικονομίας, οι πολιτικές και οι δράσεις στην εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια και την ανάδειξη της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Βιομηχανίας, καθώς και η οικονομία της ενέργειας, μέσα από τους «πράσινους» φιλόδοξους στόχους της είναι οι διακηρυγμένες προτεραιότητες της νέας πρόεδρου. Στόχοι, αν μη τι άλλο, ρεαλιστικοί. Η UVDL δείχνει να «γνωρίζει» το «παιχνίδι».
Φωτό: kathimerini.gr