Τα διλήμματα του Κτηματολογίου

Κάθε νέα πολιτική ηγεσία αλλά και κάθε διοίκηση ενός κρατικού φορέα, μόλις αναλαμβάνει τα ηνία, βρίσκεται αντιμέτωπη με διάφορα διλήμματα.

Στο Κτηματολόγιο τα διλήμματα που θα αντιμετωπίσει τόσο ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος (και Ενέργειας) Κωστής Χατζηδάκης, όσο και η διοίκηση του Κτηματολογίου είναι γνωστά αλλά και… οικεία στους αναγνώστες της στήλης.

Θα επιμείνουν στην πεπατημένη οδό που συνέστησε η Παγκόσμια Τράπεζα, δηλαδή την κρατικοποίηση της ανώνυμης εταιρείας και τη συγχώνευσή της με τα υποθηκοφυλακεία ή θα ρισκάρουν ένα –αμφίβολης αποτελεσματικότητας– πισωγύρισμα, μετατρέποντάς τον φορέα –ξανά– σε μια ανεξέλεγκτη ανώνυμη εταιρεία;

Θα συνεχίσουν τη λογική των παρατάσεων σε όλες τις φάσεις του έργου (συλλογή δηλώσεων, αναρτήσεις, προανάρτηση κ.λπ.) ή θα οριοθετήσουν –επιτέλους– μία αρχή, μία μέση και ένα τέλος σε όλο αυτό το αλαλούμ διάσπαρτων περιοχών, ημερομηνιών και έλλειψης συντονισμού;

Θα επαναπροσλάβουν όλους τους δικηγόρους που απολύθηκαν αλλά και όσους απώλεσαν τη δικηγορική τους ιδιότητα (ουσιαστικά για ένα… υπουργικό γινάτι) ή θα παραμείνει αποδεκατισμένη και απαξιωμένη η νομική υπηρεσία ενός τέτοιου μεγάλου έργου;

Θα παραμείνουν… ισόβιοι οι –επί μία δεκαετία– παράνομα διορισμένοι διευθυντές (σύμφωνα με το πόρισμα των ελεγκτών δημόσιας διοίκησης) και θα συνεχίσουν να θεωρούν εαυτούς… αναντικατάστατους ή οι επικεφαλής θα σπάσουν αυγά για να φτιάξουν, επιτέλους, ομελέτα;