Π. Κρητικός: Όλοι μαζί με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ
Του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΥ
Ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ
και πρώην Αντιπροέδρου της Βουλής
Ο κάθε πολίτης σε αυτόν τον τόπο διαθέτει κρίση και μνήμη.
Κρίση για να κρίνει και να συγκρίνει προγράμματα ανάμεσα στα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του και να διακρίνει το εφικτό κάθε προγράμματος και σε τι διαφέρει το μέτρο από την υπερβολή, καθώς και ποιοι θα το εφαρμόσουν με φερεγγυότητα και συνέπεια.
Βεβαίως θα κάνει αναγωγή και στο παρελθόν και θα το συνδέσει με το παρόν, αλλά και με την προοπτική. Ένα τέτοιο ρεαλιστικό και φερέγγυο πρόγραμμα διαθέτει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ, που αναμφισβήτητα εκφράζει κατά τρόπο γνήσιο και ισορροπημένο τον κεντρώο-αριστερό χώρο. Εκφράζει τον προοδευτικό και δημοκρατικό πολίτη, τον πολίτη ο οποίος εμφορείται από έναν βαθύ και αδιαπραγμάτευτο πατριωτισμό.
Από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, εκφράστηκαν και ενσωματώθηκαν όλες οι προοδευτικές, πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, αστοί και μικροαστοί, εργάτες και αγρότες, ο προσφυγικός κόσμος, ο οποίος, καίτοι καθημαγμένος, συνέβαλε αποφασιστικά και δημιουργικά στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας τον εικοστό αιώνα.
Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις εκφράστηκαν αργότερα από τον Νικόλαο Πλαστήρα, τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Γεώργιο Παπανδρέου, στη δεκαετία του ’50. Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε το προνόμιο να συσπειρώσει, προς το τέλος αυτής της δεκαετίας, ολόκληρο σχεδόν τον κεντρώο χώρο και στη συνέχεια να ηγηθεί του Ανένδοτου Αγώνα, καλώντας σε δημοκρατικό εγερτήριο όλους τους καταπιεσμένους πολίτες.
Όλες εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που καταπίεζε το αυταρχικό και αστυνομικό κράτος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έτσι, η δημοκρατική παράταξη ξανάγινε δυνατή και μεγάλη και ως κυβέρνηση (1963-1965) προσέφερε ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη στον ελληνικό Λαό. Προσέφερε πρόοδο και ευημερία, μέχρι που, κακή τη μοίρα, την ανέκοψε η αποστασία της 15ης Ιουλίου 1965 και στη συνέχεια η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967.
Η νέα εποχή της δημοκρατικής παράταξης έρχεται με τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974, δηλαδή με την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου (πόσο μας λείπεις σήμερα, Ανδρέα).
Κατά τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήλθε η μεγάλη αλλαγή στην ελληνική κοινωνία. Ο κάθε πολίτης, συνεπώς, δεν έχει μόνο κρίση, αλλά και μνήμη.
Η μνήμη κοιτάει προς το παρελθόν. Θυμάται την εθνική συμφιλίωση, θυμάται την άμβλυνση και την εξομάλυνση των οικονομικών ανισοτήτων, το κοινωνικό κράτος, το κράτος της πρόνοιας. Θυμάται το Εθνικό Σύστημα Υγείας, θυμάται ότι τότε η Ελλάδα απέκτησε εθνική αξιοπρέπεια και διεθνή αναγνώριση. Θυμάται, με εθνική υπερηφάνεια, τη σθεναρή στάση του Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι στην τουρκική απειλή. Βεβαίως θυμάται και κάποιες μελανές κηλίδες ορισμένων επίορκων, τους οποίους το ΠΑΣΟΚ εξοβέλισε με βδελυγμία.
Θυμάται ακόμα ο υπεύθυνος πολίτης το μεγάλο αναπτυξιακό έργο. Το έργο των υποδομών που ξεκίνησε με τον Ανδρέα Παπανδρέου και απέκτησε εκρηκτικές διαστάσεις επί Κώστα Σημίτη (Αττική Οδός, Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», Ρίο – Αντίρριο, Εγνατία Οδός και πολλά άλλα, που άνοιξαν τους ορίζοντες μιας πολύπλευρης και αποκεντρωμένης ανάπτυξης μέσα και από τους νέους θεσμούς της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης).
Πέρα όμως από την ιστορική μνήμη, ο λαός μας έχει και κοντινή μνήμη, αυτή που παραπέμπει στο καταστροφικό έργο ενός αλαζόνα πρωθυπουργού, του κ. Τσίπρα, και της ανερμάτιστης παρέας του, που τέσσερα και πλέον χρόνια βύθισαν τον λαό στη φτώχεια, την ανέχεια και τη μιζέρια. Τον κ. Τσίπρα, ο οποίος έφερε τον διχασμό στον λαό και ανέτρεψε τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά του.
Ο έλληνας πολίτης θέλει την προοδευτική πολιτική της χώρας, την οποία εκφράζει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ και την οποία φρενάρει η συντηρητική και εν πολλοίς νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη.
Ιδού οι βασικοί λόγοι για τους οποίους και προσωπικά ψηφίζω ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ και καλώ τους έλληνες προοδευτικούς πολίτες, με καθαρή κρίση και ισχυρή μνήμη, να κάνουν τη δημοκρατική παράταξη δυνατή και μεγάλη, για να υπάρξει ανάχωμα στη συντήρηση και τον λαϊκισμό:
• Για να τιμήσω τη μνήμη όλων εκείνων των έντιμων στελεχών που πλαισίωναν τον Ανδρέα Παπανδρέου και λάμπρυναν με το ήθος τους τον πολιτικό βίο της χώρας.
• Για να τιμήσω τη μνήμη ενός Γιάννη Αλευρά.
• Για να τιμήσω τη μνήμη ενός Γιάννη Χαραλαμπόπουλου.
• Για να τιμήσω τη μνήμη της Μελίνας Μερκούρη.
• Για να τιμήσω τη μνήμη ενός Αναστάση Πεπονή.
• Για να τιμήσω τη μνήμη ενός Γιώργου Γεννηματά.
• Για να τιμήσω τη μνήμη ενός Λευτέρη Βερυβάκη.
Όλοι μαζί με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ.