Γ. Αποστολόπουλος στο “Π”: Καιρός για αλλαγή

Του
ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Υποψήφιου Βουλευτή Α’ Αθήνας
με το Κίνημα Αλλαγής – Δημοτικού Συμβούλου

Καθώς οι μέρες περνάνε και πλησιάζουμε στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, είναι λογικό να ξεχνάμε τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές.

Τις ξεχνάμε όμως όλοι; Όχι βέβαια, διότι ειδικά η περιφέρεια της Α’ Αθήνας ταυτίζεται με τον Δήμο Αθηναίων, όχι μόνο γεωγραφικά και διοικητικά, αλλά και όσον αφορά τα προβλήματα της πόλης.

Είναι λογικό επομένως οι κάτοικοι της Αθήνας να αναζητούν επίλυση των σοβαρότατων προβλημάτων, όπως είναι η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, το Μεταναστευτικό, το περιβάλλον, το κυκλοφοριακό, απευθυνόμενοι τόσο προς την εκάστοτε δημοτική αρχή, όσο και προς τους βουλευτές της περιφέρειάς τους. Και είναι αυτονόητο ότι αναζητούν τόσο τον δήμαρχο, όσο και τους βουλευτές τους.

Τι συμβαίνει όμως; Κάποιοι έχουν συνηθίσει να θεωρούν την Αθήνα μια απρόσωπη μεγαλούπολη. Επικρατεί συνεπώς η συνήθεια να ασχολούνται μόνο με την… υψηλή πολιτική, ξεχνώντας τα σοβαρά καθημερινά προβλήματα, τα οποία αναπτύσσονται εξαιτίας ενός μονομερούς πολιτικού ενδιαφέροντος.

Καλή η υψηλή πολιτική. Τι γίνεται όμως με όλους εμάς, στα… χαμηλά;

Είμαι της άποψης ότι ο πολιτικός του αύριο πρέπει να ασχολείται με όλα. Ψηλά και χαμηλά. Μεγάλα και μικρά. Εξάλλου πρώτος διδάξας είναι ο ίδιος ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος, σύμφωνα με τη βιογραφία που έγραψε ο βρετανός συγγραφέας Herbert Adams Gibbons, συναντούσε στο γραφείο του τους πιο περίεργους επισκέπτες.

Από υπουργούς και στρατηγούς, μέχρι τον Δημήτριο, που του έκλεψαν την… κατσίκα, και τη γιαγιά, που περίμενε δύο ώρες για να εξηγήσει στον πρωθυπουργό ότι το πανωφόρι που δόθηκε στον εγγονό της στον στρατό είναι λίγο φθαρμένο. Και ο Βενιζέλος πράγματι έβρισκε χρόνο για όλους!

Αυτή είναι η μεγάλη πολιτική του παρελθόντος και η πολιτική του μέλλοντος.

Μια πολιτική που πρέπει να ασκηθεί συστηματικά, ειδικά στην περιφέρεια της Α’ Αθήνας, με τα χιλιάδες προβλήματα. Η υψηλή-ξύλινη πολιτική μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο και στη δυστυχία. Καιρός να το πάρουμε αλλιώς. Καιρός για αλλαγή!