Ευάγ. Γαλούσης: Από τις εκπλήξεις των εκλογών

Του
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΛΟΥΣΗ
πρ. Πρύτανη ΔΠΘ

Τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών στην ουσία δεν εξέπληξαν κανέναν. Όλοι τα περίμεναν, απλώς το στοίχημα ήταν αριθμητικό. Δηλαδή, ποια θα ήταν η διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων. Αλλού ήταν η βουβή έκπληξη όμως. Το γκρίζο χρώμα στην περιοχή Ροδόπης – Ξάνθης.

Πολλοί φίλοι και γνωστοί γνωρίζουν ότι έχω ξοδέψει 30 χρόνια από τη ζωή μου, αδιάλειπτα και ενεργά, στην περιοχή της Θράκης, ενώ το ενδιαφέρον μαζί με την ανησυχία μου παραμένουν ζωντανά και μετά τη συνταξιοδότησή μου. Γνωρίζοντας λοιπόν όλα αυτά, μου τηλεφωνούσαν για να πληροφορηθούν τι σημαίνει το γκρίζο χρώμα.

Όταν άκουγαν ότι αφορούσε το κόμμα DEB ή ΚΙΕΦ (Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας), όπως επισήμως αναφέρεται, αλλά απροσχημάτιστα αυτοαποκαλείται το τούρκικο κόμμα, μάλλον έδειχναν ανήσυχοι.
Έλεγα, «επιτέλους, κάτι προβλημάτισε το κράτος των Αθηνών». Όχι, βέβαια, τους υπεύθυνους, αλλά τον λαό, τουλάχιστον.

Είναι βέβαιο ότι αυτό είναι πρόσκαιρο και σε λίγο θα το έχουν ξεχάσει. Αυτοί όμως που πρωτοστατούν εκεί (και όχι μόνον) δεν εφησυχάζουν, παρά δυναμώνουν και συνεχίζουν.

Ποιοι είναι αυτοί. Επικεφαλής το τουρκικό προξενείο και κορμός όσοι ονειρεύονται να δουν τη Θράκη ως την «τρίτη Τουρκική Δημοκρατία», όπως την αποκαλούν και κινούνται τοπικά και στην Ευρώπη.

Έχουν συνθέσει εθνικό ύμνο, έχουν σχεδιάσει και προβάλουν δική τους σημαία, έχουν δομήσει άτυπο κυβερνητικό σχήμα, που παρακολουθεί και καθοδηγεί θέματα παιδείας, εργασίας, αγροτικά και διεύρυνσης.

Ξέρουν να μοιράζουν τους ψήφους ώστε να πετυχαίνουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στα συμβούλια (δημοτικά, κοινοτικά, περιφερειακά), ακόμη και στις βουλευτικές εκλογές.

Ας δοκιμάσει να δει κανείς και να ανακοινώσει τις συνθέσεις των συμβουλίων αυτών και θα δει πώς μεγιστοποιούν την παρουσία τους. Είναι χαρακτηριστική η έκφραση: «Θέλουμε απλά να είμαστε η πλειοψηφία και να ελέγχουμε τον Δήμο Κομοτηνής. Θα μπορούσαμε να έχουμε και τον δήμαρχο, αλλά για την ώρα δεν θέλουμε να δώσουμε στόχο». Γιαβάς γιαβάς λένε. Σε άλλους δήμους, όμως, έχουν και τον δήμαρχο.

Ποια μπορεί να είναι η πραγματική σημασία όλων αυτών, άραγε; Είναι πολυσήμαντο το πρόβλημα και δεν υπάρχει μία και μόνο απάντηση.

Μπορεί, όμως, κανείς να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος εάν γνωρίζει τα εξής:

1. Υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, με κέντρο τη Θράκη και με συλλόγους και οργανώσεις σε όλη την Ευρώπη, με μόνιμο παρατηρητή και προσωπικό του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

2. Όταν οι εποχές για τα πανεπιστήμια ήταν οικονομικά καλύτερες, ο επίσημος προϋπολογισμός (από τον επίσημο προϋπολογισμό που κατατίθεται στην Τουρκική Βουλή) του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής ήταν κατά 25% μεγαλύτερος από τον τακτικό προϋπολογισμό του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης. Το προξενείο είχε επτά άτομα επίσημο προσωπικό και το ΔΠΘ 300 περίπου. Δεν μιλάμε για τα λεγόμενα μυστικά κονδύλια που έχει το κάθε υπουργείο Εξωτερικών και διανέμει σε πρεσβείες και προξενεία.

3. Το προξενείο της Κομοτηνής φαίνεται ανώτερο ιεραρχικά από την αντίστοιχη τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα. Αυτό το βλέπει κανείς από τα πρόσωπα που κατά καιρούς υπηρετούν στους δύο αυτούς χώρους.

4. Οι επισκέψεις επίσημων αξιωματούχων του υπουργείου Εξωτερικών, και όχι μόνον της Τουρκίας, είναι θορυβώδεις όταν γίνονται στη Θράκη και αδιάφορες όταν πραγματοποιούνται στην Αθήνα.

5. Από το προξενείο επιλέγονται μουσουλμανόπαιδα, στα οποία δίνεται η ευκαιρία να σπουδάσουν δωρεάν στην Τουρκία. Όχι, όμως, να μείνουν εκεί. Οφείλουν να γυρίσουν πίσω. Υπάρχει μια άτυπη προϋπόθεση. Όταν οι οικογένειές τους έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν, πρέπει να το κάνουν στην Τουρκία. Υπάρχει γειτονιά στην Κωνσταντινούπολη που άτυπα αποκαλείται Νέα Κομοτηνή (!).

Μακρύ χέρι του προξενείου είναι η εγκατεστημένη σε Ξάνθη και Κομοτηνή Zeraat Bank, η οποία επίσης δίνει χαμηλότοκα δάνεια σε μουσουλμάνους για αγορές γης και ακινήτων στη Θράκη (υποθηκευμένες φυσικά στην Τουρκία). Ύστερα από αυτά και πολλά άλλα, σε ποιο συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει κανείς;

Πρέπει να περιοριστεί η δράση του προξενείου –αν όχι να κλείσει–, καθώς ασκεί ιδιαίτερα επικίνδυνη πολιτική, έξω από τις αρμοδιότητες κάθε προξενείου. (Σημειωτέον ότι υπάρχει επίσης ιταλός και γερμανός πρόξενος στη Θράκη, αλλά δεν κάνουν έτσι.)

Εδώ βέβαια μπαίνει ο φόβος των διπλωματών. Αν το κλείσουμε, θα έχουμε αντίποινα σε Αδριανούπολη, Σμύρνη ή και Κωνσταντινούπολη. Μάλλον πρέπει να ζυγίσει κανείς τη ζημιά και εδώ η ζημιά με το τουρκικό προξενείο είναι μεγάλη.

Πολύ δε περισσότερο εάν συνδυαστεί με την προσπάθεια που από το 2007 ξεκίνησε η Τουρκία για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936. Ας μην ξεχνάμε ότι από τότε περίπου άρχισαν και οι «έρωτες» της Τουρκίας με τη Ρωσία, η οποία έχει κάθε λόγο να καλοπιάνει την Τουρκία (παρότι έχασε πολεμικό της αεροπλάνο από την Τουρκία).

Από την άλλη, βέβαια, η Τουρκία έχει έρθει σε ευθεία σύγκρουση με τις ΗΠΑ, που γνωρίζουν ότι αν η Τουρκία προσκολληθεί στη Ρωσία χάνεται το ΝΑΤΟ. Ποιοι θα αντικαταστήσουν τη στρατιωτική δύναμη που προσφέρει στο ΝΑΤΟ η Τουρκία; Οι Βέλγοι, οι Λουξεμβουργιανοί ή οι Ολλανδοί; Αυτοί μόνον από τραπεζίτες και «θεσμούς» (!) γνωρίζουν. Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μοντρέ, η Τουρκία ελέγχει κάθε κίνηση διά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων. Αυτό θέλει να αλλάξει προς το συμφέρον της η Τουρκία, καθότι η Θράκη είναι δίπλα στα Δαρδανέλια.

Κάποιοι ίσως σκέπτονται ότι όλα αυτά παρουσιάζονται πολύ απλοϊκά. Δεν κάνω σεμινάριο, ούτε πολιτική ανάλυση. Απλή αναφορά κάνω. Ας κάνουν και αυτοί τη δική τους και τότε είμαι έτοιμος να πω και να ρωτήσω περισσότερα.

Κατάληξη: Ταχεία κίνηση, με αναζήτηση ουσιαστικής στήριξης, για το κλείσιμο του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, αφού λειτουργεί έξω από τις αρμοδιότητες ενός προξενείου και σαφώς επικίνδυνα.

Εκλογές έχουμε. Ποιος έχει τα κότσια;