Αντ. Αργυρός: Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει: Ελπίζω ο αυριανός πρωθυπουργός…

Του
ΑΝΤΩΝΗ Π. ΑΡΓΥΡΟΥ
Δικηγόρου ΑΠ, Αν. Νομικού
Συμβούλου Πανεπιστημίου Αθηνών

Η 7η Ιουλίου πλησιάζει. Ακούω καθημερινά πολλά και διάφορα που υπόσχονται στους πολίτες ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν ελπίδα εκλογικής νίκης. Όμως, ως πολίτης, νομίζω ότι έχω τη δυνατότητα να ζητήσω ταπεινά από τους διεκδικητές της εξουσίας να ακούσουν την ευχή μου:

Να επιστρέψει η ανάπτυξη. Οι πληγές μας παραμένουν πα­ντού και πρέπει να επουλωθούν. Τα ζητήματα συνεχίζονται για χρόνια, διαβρώνοντας την εμπιστοσύνη μας. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά, μετά τη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων επιστημόνων λόγω της κρίσης, ότι πρέπει να γυρίσουν τα παιδιά μας πίσω. Η Ελλάδα, που έχει απομείνει με ανεπαρκείς δημόσιες υπηρεσίες, πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, αδύναμα θεσμικά όργανα και άθλια δημογραφικά στοιχεία, πρέπει να ξαναμπεί στη μάχη της προόδου.

Υπάρχουν ανέξοδες και εύκολες λύσεις που απαιτούν πολιτική βούληση και κυρίως αποφασιστικότητα και έχουν τεράστιες ευνοϊκές δημοσιονομικές συνέπειες, δεν είναι όμως πολιτικά ευχάριστες. Μερικές από αυτές θα αναφέρω παρακάτω, τις οποίες ελπίζω να υιοθετήσει ο αυριανός πρωθυπουργός:

1) Μικρό Υπουργικό Συμβούλιο: Να επιλεγούν για τη διακυβέρνηση της χώρας μόνο 15 υπουργοί και υπουργεία και όχι 40 και 50, όπως σήμερα. Να επιλεγούν οι άριστοι, οι επαγγελματίες που βγάζουν μόνοι τους το ψωμί τους, επιστήμονες καταξιωμένοι. Να καθιερωθούν απαραιτήτως μόνιμοι αναπληρωτές υπουργοί ή υφυπουργοί στα υπουργεία Άμυνας, Εξωτερικών, Παιδείας, όπως και επί του προϋπολογισμού.

Να ληφθούν αυστηρά μέτρα με την τοποθέτηση υπουργών με τα ανάλογα προσόντα, ώστε τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας να ασκούν απερίσπαστα το καθήκον τους κάτω από τη φυσική τους ηγεσία.

2) Κατάργηση στρατιάς κρατικών αξιωματούχων: Να καταργηθούν οι στρατιές των γενικών και ειδικών γραμματέων, συμβούλων και παρασυμβούλων, συμβουλίων και ανεξάρτητων αρχών, συγγενών και φίλων. Ένας γενικός γραμματέας ανά υπουργείο. Από τις ανεξάρτητες αρχές να διατηρηθούν μόνο εκείνες που προβλέπει το Σύνταγμα.

3) Λογοδοσία – διαφάνεια: Λογοδοσία σε όλους τους κρατικούς λειτουργούς και πρώτα απ’ όλα στο Δημόσιο και στους υπουργούς. Η ώρα του πρωθυπουργού και των υπουργών να γίνεται σταθερά ανά μήνα, με ενημέρωση της Βουλής, ανεξάρτητα από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Να επιβληθεί η ηλεκτρονική τήρηση πρακτικών σε όλα τα συλλογικά όργανα της διοικήσεως, για λόγους διαφάνειας.

4) Άμεση ψηφιοποίηση των διαφόρων διαδικασιών της δημόσιας διοίκησης και υποχρεωτική ψηφιακή υπογραφή για τη δημόσια διοίκηση.

5) Λιτότητα στο κράτος και όχι μόνο στους πολίτες: Να καταργηθούν άμεσα οι στόλοι των κρατικών αυτοκινήτων, να επιβληθεί η θέρμανση των κρατικών κτιρίων με φυσικό αέριο, να αξιοποιηθούν τα δημόσια κτίρια, έτσι ώστε να γλιτώσει ο τόπος από την κρατική σπατάλη και τις επιχορηγήσεις σε ανύπαρκτους φορείς.

6) Συνήγορος των πτωχών: Να δημιουργηθεί ένας μικρός φορέας προστασίας των αδυνάτων στη γραμματεία του πρωθυπουργού, ο «Συνήγορος των Πτωχών», ο οποίος θα επεμβαίνει άμεσα σε ζητήματα ακραίας φτώχειας.

7) Πρώτη προτεραιότητα στην Παιδεία, το Δημογραφικό και την ανομία, που είναι οι σημερινές πληγές του έθνους.

8) Πραγματική ενοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους κάτω από τον έλεγχο ανώτατου δικαστικού λειτουργού-«Γενικού Επιτρόπου» και όχι κομματικού φίλου, που θα διορίζεται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, με διετή, μη ανανεώσιμη θητεία. Η καθιέρωση ενός ανεξάρτητου δικαστικού ελεγκτή νομιμότητας, για τη διαφύλαξη της σύννομης και χρηστής διοικητικής δράσης, που συνεπάγεται δημοσιονομικό αποτέλεσμα και καταπολέμηση της διαφθοράς. Στον «Γενικο Επίτροπο» υπάγονται διοικητικά ολοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους. Η διαμόρφωση και η συνεπής εφαρμογή ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού συστήματος ελέγχου των πολιτικών δαπανών και χρηματοδοτήσεων, αποκλειστικά μέσω της δικαιοσύνης, με την ευθύνη του «Γενικού Επιτρόπου». Ο έλεγχος της διαφθοράς είναι αποκλειστική δουλειά της δικαιοσύνης, ενώ το σωφρονιστικό σύστημα είναι ανύπαρκτο.

9) Να καθιερωθεί ανώτατο όριο θητειών για όλα τα αιρετά αξιώματα.

10) Να γίνει πράξη η πραγματική σεισάχθεια, καταργώντας την πολυνομία και κακονομία και κυρίως τη νομοθέτηση με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, και να επιβληθεί προληπτικός έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων και υπουργικών αποφάσεων από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

11) Να ανοίξει ένας ευρύτατος διάλογος με όλα τα Μέσα Ενημέρωσης και στο διαδίκτυο, όπου όλοι οι έλληνες πολίτες θα μπορούν να καταθέτουν τις απόψεις τους για τα κρίσιμα ζητήματα της χώρας, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να ανοίξει ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, όπου οι πολίτες θα γραφούν την άποψή τους.

12) Πρώτο και κεφαλαιώδες ζήτημα η άμεση ενδυνάμωση της αξιοκρατίας και η απόδοση δικαιοσύνης σ’ εκείνους τους σιωπηλούς, έντιμους και ακέραιους δικαστικούς λειτουργούς, που αγόγγυστα, τόσα χρόνια, μοχθούν και δικαιούνται άμεση δικαίωση.

Ο στόχος είναι κάποιοι να τρέξουν το «καράβι» και αυτοί είναι γνωστοί και στην κοινωνία και στην Πολιτεία. Να επιλέξουν τους άξιους και να τους δώσουν τα μέσα, αλλά κυρίως να τους αφήσουν να κάνουν τη δουλειά τους. Ας σταματήσει η πολυνομία, που οδηγεί στην ανομία, και οι νόμοι-«κουρελού», που κάθε μέρα κατασκευάζονται!

Όπως έχει διατυπώσει με τρόπο κλασικό ο Μοντεσκιέ, «το καλύτερο πολίτευμα είναι εκείνο στο οποίο υπάρχουν θεσμικά όρια στην υπερβολική συγκέντρωση της εξουσίας και τα καλύτερα όρια είναι όταν τα πράγματα έχουν έτσι διευθετηθεί ώστε η (μία) εξουσία να αναχαιτίζει την (άλλη) εξουσία». Χαρακτηριστικά της νέας διακυβέρνησης πρεπει να είναι η αμοιβαια λογοδοσία των εξουσιών και η αξιοκρατία και η διαφάνεια λειτουργίας του πολιτεύματος και ο πόλεμος στον λαϊκισμό. Κανείς απολύτως δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υπεράνω του νόμου και κανείς δεν θα μπορεί να μένει ατιμώρητος, όπως συμβαίνει δυστυχώς σήμερα, σε πάμπολλες περιπτώσεις.

Ο λαός μας ποθεί την ανάσταση: «Κρασί δεν είναι, αδέρφια, η λευτεριά, μήτε γλυκιά γυναίκα, μήτε και βιος μες στα κελάρια σας, μήτε και γιος στην κούνια, έρμο τραγούδι ‘ναι ακατάδεχτο και σβήνει στον αγέρα!».

(Νίκος Καζαντζάκης, «Οδύσσεια»)