Κέρδισα ό,τι ήθελα, δεν έκλαψα στις αποτυχίες μου…
«Κατάφερα ό,τι μπορούσα και ό,τι ήθελα. Πάλεψα. Δεν έχω απωθημένο, ζήλια. Έχω μια αίσθηση πληρότητας, ευγνωμοσύνης στη ζωή. Έχω και κούραση, αλλά είναι τόσες οι απολαβές. Ούτε μετάνιωσα που έγινα παραγωγός, μπορούσα να στρίβω το τιμόνι εκεί που ήθελα. Δεν έκλαψα πάνω στις αποτυχίες μου. Πάω παρακάτω. Είναι θέμα επιβίωσης.
Είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Μου ανήκουν μεγάλες επιτυχίες και παταγώδεις αποτυχίες. Έμαθα να τις αντιμετωπίζω με την ίδια ενέργεια. Θέμα ισορροπίας; Μπορεί. Έχω δουλέψει πολύ με την ψυχή μου – με βοήθεια, από τότε που έφυγε ο Μάριος (Πλωρίτης). Ήταν ο τελευταίος άνθρωπος της ψυχής μου κι έμεινα στο κενό».
«Δεν βρέθηκα τυχαία στην αρχαία τραγωδία. Είμαι στην καταλληλότερη στιγμή και ηλικία και έχω την εμπειρία ώστε να μη διακατέχομαι από καμία ανάγκη να αποδείξω κάτι. Ούτε φοβάμαι. Μόνον λαχτάρα και κέφι έχω, χαρά, συγκίνηση. Το κάνω με ό,τι κουβαλάω».
«Δεν βρήκα δυσκολίες. Είναι δουλεμένη η ψυχή μου, το βιολογικό μου σύστημα. Τίποτα δεν έκανα τυχαία. Ήμουν πάντα συνειδητή, συγκεντρωμένη, ήξερα και τους κινδύνους και τη δουλειά. Κι έχω μέσα μου ταπεινότητα».
«Δεν υπάρχει κανένα κύκλωμα που να εμποδίζει κανέναν άνθρωπο να προχωρήσει. Υπάρχει μόνον ένα κύκλωμα, στον εγκέφαλό του, που δεν αντέχει να δει τον εαυτό του, να τον αποδεχτεί και βρίσκει δικαιολογίες. Στο θέατρο και στον οποιονδήποτε πρωταθλητισμό δεν υπάρχει κανένας που να εμποδίζει κανέναν».
Υπογραφή: Κάτια Δανδουλάκη, ηθοποιός (Στην Επίδαυρο στις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη στις 5 και 6 Ιουλίου)
Φωτό: bovary.gr