Απειλή για όλη τη Μεσόγειο η Τουρκία και όχι μόνο για την Κύπρο
Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
-Επιτυχής η διαχείριση της κρίσης από τη Λευκωσία, σε πείσμα των Κυπρίων… Σημίτηδων
Με σπασμωδικές και επικίνδυνες για τη σταθερότητα της περιοχής κινήσεις η Τουρκία επιχειρεί, αγνοώντας για μία ακόμη φορά τη διεθνή νομιμότητα, να επιβληθεί ως κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, προκαλώντας πρακτικά όχι τη μικρή Κύπρο, αλλά όλες τις δυνάμεις της περιοχής.
Η πολιτική των κανονιοφόρων, την οποία ακολουθεί η Τουρκία στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτελεί το προεόρτιο για τα επόμενα βήματα, την απόσπαση –διά της ισχύος– της μερίδας του λέοντος των θαλασσίων ζωνών στην περιοχή και την εξασφάλιση μεριδίου από την εκμετάλλευση των πόρων που θα απομείνουν στην Κύπρο (μέσω των Τουρκοκυπρίων) ή στην Ελλάδα (μέσω της επιβολής της συνεκμετάλλευσης).
Όμως αυτή η πολιτική δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο. Μπορεί η Τουρκία, με τις γνωστές και αυθαίρετες ερμηνείες του διεθνούς δικαίου, να προτρέπει το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τη Λιβύη να μοιραστούν από κοινού (όπου φυσικά το μεγάλο μερίδιο θα καταλήγει στην Τουρκία) την υφαλοκρηπίδα της Ελλάδας και της Κύπρου (με το επιχείρημα ότι τα νησιά δεν έχουν θαλάσσιες ζώνες). Όμως τουλάχιστον δύο από αυτές τις χώρες, η Αίγυπτος και το Ισραήλ, έχουν άριστες σχέσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο, έχουν συνάψει διμερείς συμφωνίες με τη Λευκωσία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους, βάσει του Δικαίου της Θάλασσας και όχι των αυθαίρετων ερμηνειών της Τουρκίας, και κυρίως οι δύο αυτές χώρες έχουν εχθρικές σχέσεις με την Τουρκία.
Κάθε κίνηση που κάνει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, απειλώντας να διαταράξει και να αμφισβητήσει θαλάσσιες ζώνες που έχουν οριοθετηθεί, αλλά ακόμη και σε περιοχές που παρανόμως ασκεί αρμοδιότητα το κατοχικό και υποτελές καθεστώς στην τουρκοκυπριακή περιοχή, συνιστά μείζονα παράγοντα αποσταθεροποίησης.
Και αυτό σε μια περιοχή που οι ισορροπίες είναι ευαίσθητες, εκεί που υπάρχει πλέον η αντιπαράθεση δύο υπερδυνάμεων, της Ρωσίας και των ΗΠΑ, και σε έναν τομέα, τον ενεργειακό, που αποκτά στρατηγική σημασία για τη Δύση, καθώς υπάρχει η προσδοκία ότι οι υδρογονάνθρακες της περιοχής όχι μόνο θα απαλλάξουν το Ισραήλ και την Αίγυπτο από την ενεργειακή εξάρτηση από τα ευμετάβλητα και όχι πάντοτε φιλικά καθεστώτα του Κόλπου, αλλά θα αποτελέσουν μια σοβαρή εναλλακτική πηγή ενέργειας για την Ευρώπη, μειώνοντας την εξάρτηση από τη Ρωσία.
Αυτήν τη σοβαρή πτυχή, της απειλής που συνιστά η τουρκική πολιτική στη Μεσόγειο για τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής αλλά και για την Ευρώπη, δεν έχουν αναδείξει επαρκώς οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία.
Η απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ, που επιβεβαιώθηκε από τη Σύνοδο Κορυφής και προβλέπει τη διαμόρφωση πρότασης μέτρων, ακόμη και στοχευμένων, που θα αναληφθούν εις βάρος της Τουρκίας, εάν επιμείνει στην παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, είναι θετικό βήμα, δεδομένων των συσχετισμών στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει την Τουρκία, παρά μόνον να μεγαλώσει το κόστος που θα πληρώσει για τις παράνομες ενέργειές της.
Δεν πρέπει να υποτιμάται επίσης το γεγονός ότι όσο και αν ο κ. Ερντογάν δείχνει να αδιαφορεί για την ευρωπαϊκή αντίδραση, εφόσον οι σχέσεις του με την Ουάσινγκτον δεν αποκατασταθούν και εφόσον μάλιστα επιβληθούν κυρώσεις από τις ΗΠΑ λόγω των S-400, ένα ακόμη ρήγμα στις σχέσεις με την ΕΕ θα έχει σοβαρές οικονομικές συνέπειες –και όχι μόνο πολιτικές– για την Τουρκία. Και η ακρότητα των προκλήσεών του έκανε ακόμη και τους πιο θερμούς υποστηρικτές της Τουρκίας στην Ευρώπη να μην μπορούν να αρνηθούν την έκδοση σκληρής και έντονης προειδοποίησης προς την Τουρκία.
Το επόμενο διάστημα αναμένεται να συνεχισθεί η ένταση καθώς το δεύτερο γεωτρύπανο της Τουρκίας, το «Yavuz», κατευθύνεται ήδη προς την Κύπρο, το οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενα των τούρκων αξιωματούχων, θα επιχειρήσει γεώτρηση στον κόλπο της Καρπασίας, ανοικτά της Αμμοχώστου, σε περιοχή που πριν από μερικούς μήνες έκανε σεισμογραφικές έρευνες το «Barbaros». Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μία ακόμη σοβαρή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα αφορά περιοχή που δεν είναι υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά υπό τον έλεγχο της κατοχικής δύναμης και αυτό εκ των πραγμάτων διευκολύνει τους χειρισμούς της Λευκωσίας, ενώ δεν αμφισβητείται εμπράκτως η οριοθέτηση των οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ στα νότια της Κύπρου.
Η Τουρκία θα επιδιώξει το επόμενο διάστημα είτε να εκβιάσει, με κάθε τρόπο, τη διακοπή των ερευνών και γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, είτε να επιβληθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία η επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, χωρίς όρους και υπό την απειλή της παρουσίας της Τουρκίας στην υφαλοκρηπίδα της Κύπρου.
Κινήσεις όπως αυτή με την πόλη της Αμμοχώστου, που το κατοχικό καθεστώς απειλεί ότι θα ανοίξει και πάλι, παραβιάζοντας τις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ, είναι ένας ακόμη μοχλός πίεσης προς την Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς ήδη έσπευσαν οι γνωστοί καλοθελητές, επισείοντας τον κίνδυνο οριστικοποίησης της διχοτόμησης (με το άνοιγμα της Αμμοχώστου), να τονίσουν ότι η κυπριακή κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία, υπό αυτές τις συνθήκες, για επανέναρξη των συνομιλιών.
Αυτό φυσικά θα επρόκειτο για τεράστιο λάθος, καθώς το πρώτο θέμα που θα έμπαινε στο τραπέζι –πιθανόν και ως αντάλλαγμα για να μη γίνουν κινήσεις στην Αμμόχωστο και για να ανασταλούν οι τουρκικές παράνομες γεωτρήσεις– θα ήταν είτε η διακοπή του ενεργειακού προγράμματος της Κύπρου είτε, σε κάθε περίπτωση, συμμετοχή και των Τουρκοκυπρίων στον ενεργειακό σχεδιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτό θα αποτελούσε φυσικά εκπλήρωση του βασικού στόχου της Τουρκίας, της απόκτησης, δηλαδή, ελέγχου στους φυσικούς πόρους της Κύπρου, μέσω των Τουρκοκυπρίων, ακόμη και με άλυτο το κυπριακό πρόβλημα.
Τέτοιες απόψεις ακούστηκαν από στελέχη του ΑΚΕΛ, από τους γνωστούς κύκλους που στήριξαν το Σχέδιο Ανάν, αλλά και από τον πρώην ΥΠΕΞ της Κύπρου Ιωάννη Κασουλίδη…
Και προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι αυτές οι απόψεις διατυπώνονται όταν η Τουρκία επιμένει ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω στο θέμα των εγγυήσεων και της παραμονής τουρκικών στρατευμάτων στο νησί, όταν η νέα «κυβέρνηση» στα Κατεχόμενα στέλνει το μήνυμα ότι η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία είναι «νεκρή».
Όταν η Άγκυρα επιχειρεί να διαπραγματεύεται με τις φρεγάτες και τα γεωτρύπανά της… ενώ στην Κύπρο υπάρχουν δυνάμεις που δυστυχώς ψέγονται τον Τάσσο Παπαδόπουλο, που ξεκίνησε την ανακήρυξη και την οριοθέτηση οικοπέδων στην κυπριακή ΑΟΖ, διότι, όπως υποστηρίζουν, έτσι διαταράσσονται οι σχέσεις με την… Τουρκία και απομακρύνεται η λύση του Κυπριακού. Είναι οι ίδιοι που με χαρά θα δέχονταν να αφοπλίσουν κάθε επιχείρημα και κάθε διπλωματικό όπλο της Κύπρου απέναντι στην πολεμική ισχύ της Τουρκίας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν είτε τα ιδεολογικά στερεότυπά τους είτε τα συμφέροντά τους, τα οποία συνδέονται με περιουσίες στα Κατεχόμενα.
Και, δυστυχώς, υπάρχουν πολιτικοί παράγοντες στην Κύπρο που δεν θα έβλεπαν αρνητικά το ενδεχόμενο να μπει τώρα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης η ενέργεια, ελπίζοντας ότι έτσι θα… καλοπιάσουν την Τουρκία για να προσυπογράψει τη λύση…
Φαίνεται ότι εκτός από την Ελλάδα έχει και η Κύπρος τους δικούς της… Σημίτηδες…
Φωτό: real.gr