Η ΚΟΜΗ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ – Η αληθινή ιστορία μιας τούφας μαλλιών
Συγγραφέας
Russell Martin
Μετάφραση
Παναγιώτης Μακρίδης
Το 1827, ενώ ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν βρισκόταν ξαπλωμένος στο νεκρικό του κρεβάτι, ο νεαρός μουσικός Φερδινάνδος Χίλερ βρισκόταν εκεί, για ν‘ αποδώσει τον ύστατο φόρο τιμής στον μεγάλο συνθέτη. Εκείνη την εποχή συνηθιζόταν να κόβουν μια τούφα από τα μαλλιά του νεκρού σαν ενθύμιο και αυτό έκανε και ο Χίλερ την επομένη του θανάτου του Μπετόβεν. Τη στιγμή που τον έθαβαν, το κεφάλι του Μπετόβεν ήταν κουρεμένο σχεδόν σύρριζα αφού πλήθος ανθρώπων είχε, με τον ίδιο τρόπο, θελήσει να αποκτήσει ένα τελευταίο ενθύμιο, του σπουδαίου αυτού συνθέτη. Η επιρροή του πάνω σε όλους όσους είχαν ακούσει τη μουσική του ήταν ακατανίκητη.
Επί ένα αιώνα η τούφα των μαλλιών αποτελούσε πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο της οκογένειας Χίλερ και ίσως να κατέληγε σε κάποιο θησαυροφυλάκιο Τραπέζης αν δεν ταξίδευε, με μυστηριώδη τρόπο, στην πόλη Γκιλελέγιε στην υποδουλωμένη από τους Ναζί Δανία, κατά τις πλέον ζοφερές ημέρες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί δόθηκε σε ένα γιατρό, τον Κέι Φρέμινγκ που είχε αναμειχθεί ενεργά στην προσπάθεια διάσωσης εκατοντάδων κυνηγημένων και τρομοκρατημένων εβραίων. Ποιος του έδωσε τα μαλλιά και γιατί; Και τι απόγιναν αυτοί οι πρόσφυγες, που είχαν κρυφτεί στη σοφίτα της εκκλησίας του Γκιλελέγιε;
Μετά το θάνατο του Φρέμινγκ τα μαλλιά τα πήρε η κόρη του, η οποία τα παρέδωσε στο Sotheby’s για να πουληθούν. Δύο θαυμαστές του Μπετόβεν, ο Ίρα Μπρίλλιαντ και ο “Τσε” Γκεβάρα τα αγόρασαν το 1994. Με την παρότρυνσή τους έγιναν πολλά ιατρικά τεστ με την ελπίδα να ανακαλυφθούν οι πιθανές αιτίες της χρόνιας κακής υγείας του συνθέτη, της κώφωσης και του θανάτου του. Τα αποτελέσματα, που αποκαλύπτονται για πρώτη φορά εδώ, είναι εντυπωσιακά και αποτελούν την περισσότερο πειστική εξήγηση που έχει μέχρι σήμερα δοθεί στο ερώτημα γιατί ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς που γνώρισε ποτέ ο κόσμος καταδικάστηκε να ζήσει, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, στη σιωπή.
Απόσπασμα βιβλίου
>> Ένα ζεστό μαγιάτικο απόγευμα, εκατόν εβδομήντα χρόνια πριν, τα μαλλιά του Mπετόβεν θα ανέμιζαν ατίθασα και από κάτω, τα σκούρα μάτια του, θα φάνταζαν μικρά, αλλά διαπεραστικά και ζωηρά, καθώς θα έκανε τον καθημερινό του περίπατο στην πόλη. Ήταν μελαχρινός, με ψηλό και φαρδύ μέτωπο, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του προσώπου του η ευλογιά είχε αφήσει τα σημάδια της από την παιδική του ηλικία. Ήταν κοντός, ακόμη και για την εποχή του, ενώ εξαιτίας των εντερικών διαταραχών που τον βασάνιζαν τα τελευταία τριάντα χρόνια, δεν ήταν πια, το 1824, ο ρωμαλέος και γεροδεμένος άνδρας που ήταν κάποτε. Eκείνη την άνοιξη, θα περπατούσε με το βαρύ και αδέξιο βάδισμα του που τον έκανε να μοιάζει άτσαλος και κακοφτιαγμένος και στ’ αυτιά του δεν θα έφταναν οι θόρυβοι της επιβλητικής και πολύβουης πόλης ούτε το συνεχές πανδαιμόνιο από τα καρότσια και τα αμαξάκια των πλανόδιων πωλητών, ούτε ο κακόηχος θόρυβος των ζογκλέρ, των παικτών κουκλοθέατρου και των μουσικών του δρόμου που έμοιαζαν να κατακλύζουν κάθε γωνιά, ούτε καν οι ευγενικοί χαιρετισμοί των γνωστών του, ούτε τα πειράγματα των χαμινιών που θα τον είχαν πάρει από πίσω. H κώφωση, που πριν από είκοσι χρόνια είχε αρχίσει να του κλέβει τις πιο λεπτές αποχρώσεις των ήχων, είχε τώρα, με μεγάλη σκληρότητα, περιορίσει τον κόσμο του σε μια ανελέητη και απόλυτα απομονωτική σιωπή που δεν του επέτρεπε πια να ακούει, παρά μόνο αυτά που ο νους του φανταζόταν.
Όμως ο Λούντβιχ βαν Mπετόβεν, η περίεργη και εκκεντρική αυτή φιγούρα αυτός που κάποτε είχε συλληφθεί για αλητεία ήταν ο πιο διάσημος συνθέτης σε μία πόλη γεμάτη, μέχρι τις εξαίσιες στέγες των σπιτιών της, από συνθέτες. H Eνάτη Συμφωνία του παίχτηκε για πρώτη φορά εδώ, ξεσηκώνοντας θύελλα ενθουσιασμού. Eίχε γίνει ένας αληθινός θρύλος στη Βιέννη τις τρεις δεκαετίες που πέρασαν από τότε που έκανε αυτή την πόλη σπίτι του και οι τολμηρές, παθιασμένες και ολότελα επαναστατικές συνθέσεις του έμοιαζαν προορισμένες να αντέξουν στο χρόνο. Oι άνθρωποι που τον χαιρετούσαν στο δρόμο ή απλώς τον αναγνώριζαν καθώς περπατούσε, καταλάβαιναν πως ο Χερ Mπετόβεν άρχισε να γερνάει και δεν ήταν καλά στην υγεία του. Όμως, τουλάχιστον η μουσική του, αυτό μπορούσαν να το εγγυηθούν, θα έμενε αιώνια ζωντανή.
Περισσότερα αποσπάσματα διαβάστε ΕΔΩ
Eίπαν για το βιβλίο
«Στην έξοχη διήγηση του Russell Martin για μια πολυταξιδεμένη και πολυλατρεμένη τούφα των μαλλιών του Mπετόβεν, περιγράφεται με τρόπο συγκλονιστικό η ζωή του περίφημου συνθέτη, το δράμα των ανθρώπων που διώχθηκαν από τους Nαζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ο μυστηριώδης κόσμος της σύγχρονης ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, γεμάτος συναρπαστικές αποκαλύψεις».
-Tod Siler-
«Μια συναρπαστική διήγηση… Όταν, φθάνοντας στις τελευταίες σελίδες, ο συγγραφέας περιγράφει τα τεστ DNA στα μαλλιά, με τα οποία δίνονται καινούργιες απαντήσεις στα αίτια της κώφωσης και του θανάτου του Mπετόβεν, ακόμη και ο πιο δύσπιστος αναγνώστης θα συμμεριστεί το θαυμασμό του γι‘ αυτή την τόσο καταπληκτική υπόθεση. Πρώτης τάξεως ιστορία και μια γοητευτική παρουσίαση της ιατρικής πραγματογνωμοσύνης».
-Kircus Reviews-
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Russell Martin είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων συμπεριλαμβανομένου και του Out Of Silence που έχει ιδιαίτερα επαινεθεί.
Κατηγορία: Ξένη Σύγχρονη Πεζογραφία
ISBN: 960-270-893-Χ