Χρ. Χαλαζιάς: Οι πολιτικοί να μιλήσουν συγκεκριμένα για το αύριο της χώρας
Του
ΧΡΗΣΤΟΥ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ
Ο πρωθυπουργός της χώρας έχει αποκλειστικά την ευθύνη της απόφασης για πρόωρες εκλογές, παρόλο που ορισμένοι από τους συνεργάτες του προσπαθούσαν να τον πείσουν να εξαντλήσει τη συνταγματική κυβερνητική θητεία, αν και οι δημοσκοπήσεις αλλά και τα αποτελέσματα των τριπλών εκλογών (δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές) προμηνύουν το αποτέλεσμα.
Με αυτά τα αποτελέσματα ήταν αναγκασμένος από τις εξελίξεις να οδηγηθεί σε εκλογές, κυρίως κάτω από την πίεση της αντιπολίτευσης, ίσως και των οικονομικών εξελίξεων.
Ο πρωθυπουργός τόλμησε αυτήν τη φορά να πάρει τη ριζοσπαστική απόφαση, όχι μόνο αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος που προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά επιδεικνύοντας και την ισχυρή αυτοπεποίθησή του, αφού θεωρεί ότι θα ανατρέψει το αρνητικό πολιτικό κλίμα που δημιουργήθηκε από την αλαζονεία ορισμένων στελεχών της κυβέρνησης.
Ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλουν να πείσουν –πράγμα δύσκολο– τη χώρα και τον λαό για τα περιθώρια επιτυχίας των σχεδίων τους για την επόμενη μέρα. Αυτό θα το πετύχουν μόνο εάν παραθέσουν ρεαλιστικά στοιχεία, με συγκεκριμένες κινήσεις, αριθμούς, πηγές, και δώσουν ουσιαστική σημασία στην πρωτογενή παραγωγή. Οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η εποχή των μεγάλων υποσχέσεων και του «θα» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Οι θέσεις τους θα πρέπει να είναι ξεκάθαρες όσον αφορά τους άμεσους στόχους που αφορούν τους πολίτες, θα πρέπει να παρουσιάσουν ακριβές χρονοδιάγραμμα υλοποίησης αυτών που λένε ότι θα κάνουν, ενώ οφείλουν να αποφύγουν να επαναλάβουν τα λάθη τους όσον αφορά την τακτική και τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησαν στο παρελθόν να πετύχουν τους στόχους τους.
Και οι δύο μπορούν να επιδείξουν έναν σύγχρονο πολιτικό πολιτισμό. Να μας πουν ξεκάθαρα το μοντέλο που θα ακολουθήσουν για την επανάκτηση του κοινωνικού κράτους, τι θα κάνουν για το μεγάλο πρόβλημα, το Δημογραφικό, για την παιδεία και ποιος θα είναι ο στόχος προσανατολισμού των νέων, τι θα γίνει με τη δυσλειτουργία της υγείας, με τους συνταξιούχους, τα εθνικά θέματα κ.ά.
Μέχρι στιγμής και οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές συνεχίζουν να μιλούν με αόριστες υποσχέσεις, πολλές από τις οποίες γαργαλάνε μόνο τα αυτιά των ψηφοφόρων τους, ενώ καλλιεργούν αυταπάτες και ουτοπικές ελπίδες. Δεν τους λένε τι σημαίνει λιγότερο κράτος, αν, δηλαδή, θα μειωθεί με απολύσεις ή αν θα προχωρήσουν σε συρρίκνωση προς όφελος των ιδιωτών, με τον ψηφισμένο νόμο των Μνημονίων «πέντε συνταξιούχοι – μία πρόσληψη».
Δεν ξεκαθαρίζουν αν η μείωση της ανεργίας θα συνεχίσει να επιτυγχάνεται μέσω των ευέλικτων μορφών εργασίας, πότε θα νομοθετηθεί η κανονική εργασία και όχι η τυπική απασχόληση, πότε θα σταματήσουν τα οκτάμηνα εργασίας, ανακυκλώνοντας τους ανέργους, για πόσο θα συνεχιστεί η διαδικασία των επιδομάτων και, τέλος, πότε θα υπάρξει ένας νόμος που θα πατάξει τη μεγάλη φοροδιαφυγή και θα φέρει την ισότητα των πολιτών, την οποία όλοι στο παρελθόν υπόσχονταν.
Θα πρέπει να καταλάβουν όλα τα κόμματα ότι ο ελληνικός λαός δεν θέλει λόγια του αέρα, αλλά εφαρμόσιμες πολιτικές και σίγουρα όχι εντυπωσιακές επικοινωνιακές αντιπαραθέσεις. Μόνο με την απευθείας σύγκριση αυτών των στοιχείων θα μπορέσουν οι ψηφοφόροι να ασκήσουν συνειδητά το προνόμιο και το καθήκον της εκλογής των αντιπροσώπων τους, όχι βέβαια προς το ατομικό συμφέρον αλλά προς το συμφέρον της χώρας.