Να γυρίσουμε σε ό,τι αγαπήσαμε
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Και ενώ το καλοκαίρι μπήκε για τα καλά, οι βροχές, οι καταιγίδες, ακόμα και το χαλάζι εξακολουθούν να καταστρέφουν σοδειές, σπίτια, ανθρώπους. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά κι εκείνο το τέρας στην Κύπρο, που βρήκε το σατανικό του μυαλό να εξαφανίσει τόσες γυναίκες με τον πιο απάνθρωπο τρόπο.
Οι ειδήσεις εξακολουθούν να περιγράφουν εγκλήματα, ακραία γεγονότα, το φευγιό νέων ανθρώπων, τόσο, που ακούς την καρδιά σου να χτυπά προκαταβολικά για ό,τι θα ακούσει, και τότε σκέφτεσαι ότι ο θάνατος δεν έχει προτεραιότητα.
Θα πρέπει πια να βγούμε από αυτό το πέρασμα, να μάθουμε και για κάτι πιο αισιόδοξο, να γυρίσουμε στην ταλαίπωρη γη μας, που προσπαθεί να αλλάξει τον τόπο με τα χρώματα του καλοκαιρού και της άνοιξης. Σαν εκείνη τη διαφήμιση με το παππουδέλι, που μαλώνει τα παιδιά γιατί του έκοψαν τα μήλα. Αυτή είναι η Ελλάδα. Εγώ αυτήν την πατρίδα θυμάμαι, που έσφυζε από ζωντάνια, από πλούσια γη, φορτωμένη με τα περιβόλια της, με κάθε είδους καρπό, με την αγνότητα των παιδιών να βουτήξουν κανένα μήλο και έπειτα να τρέξουν γελώντας που το κατάφεραν.
Να ξαναδώ έναν παππού να μαζεύει τους καρπούς από τα δέντρα, κάνοντας την γκριμάτσα κάποιου που του αφαιρούν ένα τόσο δα κομματάκι από τα δέντρα του. Να έχει τη ζωντάνια, το ενδιαφέρον για το μποστάνι του, την έγνοια του κάθε δέντρου του κι όχι εκείνη την άγρια κόκκινη λίμνη, που κρύβει στα σωθικά της άτυχες, μοιραίες υπάρξεις, που έκαναν το λάθος να εμπιστευτούν έναν κατά τα άλλα αξιοπρεπέστατο κύριο, με κορμοστασιά αντρίκεια, αλλά μυαλό χαλασμένο.
Η φύση εκδικείται την άνευ όρων εκμετάλλευσή της από τον άνθρωπο και οι άνθρωποι, παρασυρμένοι σε έναν χορό μαγισσών, ζουν μια περίοδο έντασης, γεμάτη ασέβεια προς το θείο δώρο της ζωής, που δεν την υπολογίζουν πια. Άραγε, θα ξαναδούμε και πάλι την Ελλάδα χωρίς τον ζουρλομανδύα του καταπατητή κάθε είδους ευπρέπειας, ενέργειας;
Θα ξαναδούμε να επανέρχεται η κοινωνία στον φυσιολογικό της ρυθμό, με την ανθρωπιά, τη συμπόνοια να επανέρχονται μέσα στο πλαίσιο ενός κόσμου προσγειωμένου στην πραγματικότητα, όπου δεν έχουν αξία ούτε τα οφίτσια ούτε η προβολή, για την οποία κόπτονται, λες και ενδιαφέρει τον άλφα ή τον βήτα αν η κυρία της τάδε οικογένειας πέτυχε στον γάμο της με τον γνωστό επιχειρηματία, γόνο της τάδε οικογένειας.
Ε, άνθρωποι είναι και αυτοί, που έχουν την αυταρέσκεια της επίδειξης. Αυτό τους ικανοποιεί τον εγωισμό και συνάμα προκαλεί ανθρώπους άτυχους, που δεν μπόρεσαν για διάφορους λόγους να πετύχουν κάτι στη ζωή τους.
Ας μπούμε στην τροχιά του φυσικού τρόπου ζωής, ας γυρίσουμε σε ό,τι αγαπήσαμε πριν από μερικά χρόνια και ας κοιτάξουμε όλοι μαζί τα συμφέροντα της πατρίδας μας.