Ευάγ. Γαλούσης: Επιλεκτική δικαιοσύνη ή το δίκαιο του ισχυρού;
Του
ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΛΟΥΣΗ
πρ. Πρύτανη ΔΠΘ
Όταν η πολιτική ολιγωρία, μέχρις αβελτηρίας, γίνεται ποινική θηλιά στα πανεπιστήμια, τότε κάποιος πρέπει να πληρώσει για το τελικό κακό που γίνεται.
Ας δούμε, όμως, κάποια πράγματα από τα εντός των ακαδημαϊκών τειχών, για την Ιστορία και μόνο.
Υπήρχαν κάποτε τα πανεπιστήμια, στα οποία γινόταν η μεταφορά της γνώσης και η καλλιέργεια της επιστήμης.
Από κάποια περίοδο (όχι συγκεκριμένη) και μετά κάποιοι καθηγητές, έχοντας επιστημονική εσωτερική πίεση και μη βρίσκοντας διέξοδο για συνεργασίες (πράγμα που ήδη εγένετο από άλλους) με εταιρείες, οι οποίες είχαν σκοπό μέσα από τη στοχευμένη έρευνα να οδηγηθούν σε νέα ή και βελτιωμένα προϊόντα, προσανατολίστηκαν στην ανάπτυξη έρευνας βασικής και εφαρμοσμένης μέσα στα πανεπιστήμια, με τα εργαστήριά τους.
Επειδή μπήκε και το οικονομικό ως παράμετρος (για εξοπλισμούς, αναλώσιμα, συνεργασίες), έπεισαν το υπουργείο Παιδείας και έκανε τον ειδικό λογαριασμό διαχείρισης κονδυλίων, τα οποία θα προήρχοντο πλέον από πρόσθετα έσοδα εκτός των προϋπολογισμών (τακτικών και δημοσίων επενδύσεων) των πανεπιστημίων.
Ο ειδικός αυτός λογαριασμός, κατά καιρούς, δέχτηκε διάφορες τροποποιήσεις, βελτιώσεις, προσαρμογές.
Σε κάποιες περιπτώσεις οι χρήστες αυτής της διευκόλυνσης-διαχείρισης έκαναν κατάχρηση των διατάξεων και κατά καιρούς ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά, όχι αδικαιολόγητα. Π.χ., αναλαμβάνονταν εκπονήσεις μελετών, οι οποίες χαρακτηρίζονταν ερευνητικά προγράμματα, πράγμα που καταστρατηγούσε τους νόμους για εκπόνηση μελετών (με κρατήσεις, εισφορές και φορολογία συγκεκριμένη) και για το οποίο δικαιολογημένα διαμαρτυρήθηκε έντονα στο παρελθόν το ΤΕΕ.
Δόθηκε τότε το δικαίωμα στους πανεπιστημιακούς να ασκούν εκτός από τα ακαδημαϊκά τους καθήκοντα και ιδιωτικό επάγγελμα (ν. 4009/2011), αρκεί να το δηλώσουν με τον τρόπο που οριζόταν από τον νόμο.
Από εδώ αρχίζει και ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα. Υπάρχουν τέσσερις εμπλεκόμενες ομάδες.
Η πρώτη είναι οι διατελέσαντες υπουργοί Παιδείας, οι οποίοι όφειλαν να εκδώσουν ΚΥΑ για να λειτουργήσει ο νόμος που εξέδωσαν, με την οποία θα διευκρίνιζαν τη διαδικασία.
Η δεύτερη είναι οι χρήστες των διατάξεων πανεπιστημιακοί, οι οποίοι ασκούν ελεύθερο επάγγελμα ή με οποιονδήποτε τρόπο αμείβονται για πρόσθετες υπηρεσίες που εμπίπτουν σε δήλωση της Ζ’ Πηγής.
Η τρίτη ομάδα είναι οι έφοροι που ελέγχουν τις φορολογικές δηλώσεις.
Και η τέταρτη είναι οι καλούμενοι να εφαρμόσουν τη νομοθεσία. Κυρίως διοικητικοί υπάλληλοι και πανεπιστημιακοί που επιτελούν διοικητικό έργο στην περίπτωση αυτή και μόνο.
Νομικός δεν είμαι αλλά, απλή λογική διαθέτω και απορώ:
Το γεγονός ότι οι υπουργοί Παιδείας δεν έχουν εκδώσει την ΚΥΑ εδώ και τόσα χρόνια, για να λειτουργήσει το σύστημα το οποίο θεσμοθέτησαν, μόνον ως πολιτική ολιγωρία χρεώνεται;
Οι πανεπιστημιακοί, οι οποίοι κάνουν χρήση μιας νομοθετικής ρύθμισης, η οποία παρουσιάζει το κενό όσων έπρεπε να προβλεφθούν στην ΚΥΑ, δεν παρανομούν; Άγνοια νόμου δεν δικαιολογείται, όπως λέγεται. Άρα, δεν γνωρίζουν ότι τουλάχιστον πρέπει να γνωστοποιήσουν αυτή τους τη δραστηριότητα και στην επιτροπή του ειδικού λογαριασμού των πανεπιστημίων τους; Η έννοια της δόλιας υπεξαίρεσης δεν υπάρχει εδώ ή, επειδή αφορά μεγαλογιατρούς, μεγαλοδικηγόρους, οικονομολόγους, μεγαλομηχανικούς (και όχι μόνον), αποκτούν μια άτυπη ασυλία;
Η δικαίωση απονέμεται «δημοκρατικά»; Οι πολλοί, όπως αυτοί (και ισχυροί), έχουν δίκιο να νέμονται το ποσοστό που έπρεπε να εισπράττει το πανεπιστήμιο;
Οι ελεγκτές των φορολογικών δηλώσεων των παραπάνω, οι οποίοι βλέπουν στη δήλωση (ό,τι τέλος πάντων δηλωθεί) εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες και από τη Ζ’ Πηγή (αμοιβές), δεν έχουν υποχρέωση να ζητήσουν και το αντίστοιχο προβλεπόμενο και οφειλόμενο να συνυποβληθεί έντυπο κράτησης για λογαριασμό του πανεπιστημίου;
Και, τέλος, οι οφείλοντες να εφαρμόσουν τον ελλιπή νόμο διοικητικοί, χωρίς μηχανισμό είσπραξης, αλλά με οδηγίες «προς ναυτιλλομένους» και μόνον, επειδή είναι οι ολίγοι (και αδύναμοι), δεν πρέπει να ελεγχθούν και να κατηγορηθούν (και μάλιστα επιλεκτικά μόνο στη Θεσσαλονίκη – ΤΕΙ, ΑΠΘ και Μακεδονία) για παρανομία, καθώς δεν εφάρμοσαν την ανύπαρκτη νομοθεσία (ευθύνη υπουργών), δεν ενημέρωσαν τους ενδιαφερόμενους (που έπρεπε μόνοι τους να γνωρίζουν τον νόμο και να συμμορφωθούν, αν και πληροφορίες λένε ότι ενημερώθηκαν όλοι) και ότι απώλεσε το πανεπιστήμιο έσοδα (τουτέστιν το Δημόσιο) εξαιτίας αυτής της «ολιγωρίας» τους; Αυτοί, λοιπόν, οι διοικητικοί παραπέμπονται σε δίκη και το χειρότερο είναι ότι πολλοί από αυτούς, οι οποίοι όφειλαν να καταβάλουν ποσοστό των αμοιβών τους στο πανεπιστήμιο, προσέρχονται ως μάρτυρες κατηγορίας και με τη δικαιολογία ότι δεν ενημερώθηκαν.
Και τώρα, που… ενημερώθηκαν, γιατί δεν τα καταβάλλουν;
Γιατί δεν κινείται η φορολογική δικαιοσύνη;
Έχω άδικο να αναφέρομαι σε απόδοση «δημοκρατικής» δικαιοσύνης ή όχι; Αφού οι πολλοί και ισχυροί είναι μάρτυρες και οι λίγοι κατηγορούμενοι κάτω από αυτές τις συνθήκες. Η Εισαγγελέας του Άρειου Πάγου θα δεχθεί αυτήν την ιδιότυπη απόδοση δικαιοσύνης τοπικά στη Θεσσαλονίκη, όταν συμβαίνει σε όλα τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ; Θα κλείσει τα μάτια, παραβλέποντας τους πολλούς και ισχυρούς «μεγαλοκάποιους», και δεν θα ζητήσει έλεγχο, ενώ σε αυτούς που φταίνε –και όσο φταίνε– πρέπει να τους καταλογιστεί το φταίξιμο, όπως και η επιστροφή των κατακρατηθέντων ποσοστών των πανεπιστημίων.
Κύριε υπουργέ, ολιγωρήσατε μέχρι τώρα και εσείς. Ποιος σας εμποδίζει να ζητήσετε με αναδρομικό τρόπο όσα έπρεπε να καταβληθούν από τους υπολόγους;
Η κυβέρνηση γνωρίζει από αναδρομικές επιδρομές στις τσέπες των πολιτών.
Εσείς θα υστερήσετε;
Μήπως πιστεύεται ότι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα χρηματοδοτούνται επαρκώς και δεν τα έχουν ανάγκη;
Μην ανησυχείτε, πάντως, αυτά είναι ψίχουλα γι’ αυτούς που θα τα δώσουν, μπροστά σε όλα αυτά που έχουν εισπράξει πραγματικά. Ελέγξτε τους και θα δείτε. Μπορείτε;