Έκπτωτη Θεά, Μεταμόρφωση & Αναγέννηση
Συγγραφέας
Βαρβάρα Σεργίου
“Εγκλωβισμένος στα δεσμά της αθανασίας, περιμένεις την στιγμή που Αυτή θα αμφισβητήσει την ίδια την Ύπαρξή της και θα αφιερωθεί στην πηγή της Ζωής, στην Μαγεία ενός ανώτερου κόσμου!”
Ο πόλεμος έχει πάντα απώλειες, ανεξαρτήτως αν συμβαίνει στη Γη ή στα ουράνια.
Η Θεά Σαμμανή πεθαίνει και αναγεννιέται στη Γη ως Λίζα και ο Στρατηγός της Βικά ως Έκτορας.
Το πεπρωμένο τους θέλει να είναι μαζί, μα αυτό, μέχρι να μπει ανάμεσα τους ο Λευτέρης.
Έρωτες, πάθη και προδοσία οδηγούν τη Σαμμανή σε δεύτερη αναγέννηση με το σώμα – ξενιστή της Αριάδνης.
Το νέο της πεπρωμένο όμως ακούει στο όνομα Δημήτρης και δεν είναι ο Βικά.
Θα καταφέρει η Σαμμανή να νικήσει το κακό που πλησιάζει;
Υπάρχει ηττημένος στον Έρωτα και την Αγάπη;
Όλα αυτά περιπλέκονται με τα κοινωνικά θέματα που αναδύονται μέσα από τις σελίδες του πρώτου βιβλίου της σειράς Έκπτωτης Θεάς, της Θεάς της Δημιουργίας.
Απόσπασμα βιβλίου
Τα δυνατά του χέρια είχαν ακινητοποιήσει το κορμί μου πλάι στο δικό του. Ήταν η τελευταία φορά που θα με άγγιζε. Το επιβεβαίωνε και η ανάσα που έβγαινε βαριά από το στήθος του. Τα χέρια του είχαν αποκτήσει ένα περίεργο χρώμα, κράμα κόκκινου και γκρίζου. Μύριζαν τόσο απαίσια που ένιωθα να ζαλίζομαι από την αηδία. Ήταν αίμα, αναμειγμένο με σκουριά του σπαθιού του. Το δικό μου αίμα. Ήμουν θνητή. Αιμορραγούσα. Αιώνες τώρα ο Βικά πολεμούσε ακούραστος. Ήταν πάντοτε σταθερός, βράχος στο πλάι μου. Μάχονταν για να σώσει εμένα, να γλιτώσει την ανθρωπότητα από τον αφανισμό. Κι εγώ… το μόνο που ήθελα εγώ ήταν να τον κρατήσω ασφαλή από το κακό. Να τον κλείσω για πάντα στην καρδιά μου.
«Βικά», ψέλλισα και σαν αδύναμο μουρμουρητό βγήκε η φωνή μου από το μικρό μου στόμα.
Ήθελα να μάθω τι συνέβη. Έπρεπε να βρω τη δύναμη να τον κοιτάξω στα μάτια, για να δω τι στους Θεούς γινόταν. Κλεισμένοι στη Σπηλιά του Φωτός, κρυβόμασταν από τους δαίμονες. Κυρίως, όμως, κρυβόμασταν από τον Ταβαέτ. Για πρώτη φορά ένιωθα τον τρόμο να καταβάλλει κάθε κύτταρο του σώματος μου. Δε γνώριζα πως να αντιδράσω. Ούτε ήθελα να χάσω τον Βικά. Ήταν η ζωή μου, τα πάντα για μένα. Δεν μπορούσα να τον αφήσω στο έλεος τους. Έπρεπε να τον βοηθήσω να τους ξεφύγει.
«Μην κλαις, μικρή μου νεράιδα», τον άκουσα να μου μιλά ψιθυριστά.
Βγήκα από τον λήθαργο μου, για να νιώσω την παρουσία του ίσως για τελευταία φορά. Βρισκόταν πλάι μου τον ένιωθα ένα με τον ίδιο μου τον εαυτό… Ακούμπησα τα χλωμά μου χέρια στο πρόσωπο του. Δημιούργησα εικόνες με το μυαλό μου και τις μοιράστηκα μαζί του. Τον άφησα να δει πως είχαμε επάνω μας φτερά και μαζί πετούσαμε στους αιθέρες ελεύθεροι! Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταλάβει ότι καυτά δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα μου και στη συνέχεια έπεφταν πάνω στα χέρια του. Έμοιαζαν με μικρές σταγόνες ζωής, μικρά πολύτιμα κρύσταλλα, που μέσα τους κούρνιαζαν οι αναμνήσεις μου, όλη μου η ύπαρξη. Μαζί τους και τα αισθήματα του αγγέλου που με συντρόφευε. Ήταν ο μοναδικός από τους αγγέλους που με στήριξε σε αυτήν τη μάχη, την οποία έδινα για τη σωτηρία του κόσμου μου.
«Πες μου…», τον παρακάλεσα διστακτικά, σαν να μη γνώριζα το τέλος. Ήθελα να το ακούσω από το στόμα του, για να πιστέψω ότι είχαμε χάσει τον πόλεμο.
«Αγάπη μου…», είπε και νόμισα πως άκουσα έναν λυγμό να πηγάζει από μέσα του. «Οι δυνάμεις σου, αγάπη μου, χάθηκαν. Ο Ταβαέτ τώρα είναι παντοδύναμος».
Τον κοίταζα έντονα και προσπαθούσα να κρατήσω την εικόνα του στο μυαλό μου.
«Αυτό σημαίνει ότι… Εγώ… Βικά… Μη μ’ εγκαταλείπεις… Σε ικετεύω, μην αφήσεις ποτέ…»
Ακούμπησε τα χέρια του απαλά πάνω στο στόμα μου και το σφράγισε, όσο η γλώσσα και τα δόντια μου προσπαθούσαν να δώσουν νόημα στις κραυγές μου. Ήταν σαν να έβαζε το χέρι του μέσα σε κυψέλη και σμήνος από αμέτρητες μέλισσες να του επιτίθεται με ορμή. Το σώμα του κυριεύτηκε από άγρια απελπισία και ο πανικός τον έκανε να τρέμει. Δεν ήθελε να πιστέψει ούτε και ο ίδιος το τέλος που απειλητικά πλησίαζε. Τοποθέτησε το ένα του χέρι στο στόμα και το άλλο στο λαιμό μου και, σφίγγοντας με πάντοτε απαλά, μου έκλεψε τα λόγια. Με άφησε να κουρνιάσω στην αγκαλιά του αβοήθητη, μισολιπόθυμη και όταν κατέβασε με δυσκολία το χέρι του, βρήκε και πάλι την ψυχραιμία του. Μπορούσα να διακρίνω την υγρασία να συγκεντρώνεται και να καλύπτει τα στεγνά, σκοτεινά του μάτια. Τον κοιτούσα, αλλά για πρώτη φορά δεν μπορούσα να τον διαπεράσω. Ένιωθα πως φοβόταν για μένα.
«Δε θ’ αφήσω ποτέ να σου συμβεί κάτι κακό, μικρή μου Θεά. Είσαι τα πάντα για μένα. Η παρηγοριά της αθανασίας μου, το νόημα της ύπαρξης μου. Δε θα σε αφήσω ποτέ να χαθείς».
Έσκυψε και μου χάρισε το φιλί του. Ήταν τόσο μεθυστικό που ένιωσα να παραλύω και να πέφτω σαν πούπουλο στα χέρια του. Υπνωτισμένη από την παρουσία του, κοιτώντας τον στα μάτια, κατάλαβα τον θυμό και τη θλίψη που τον στοίχειωναν. Με ακούμπησε κουλουριασμένη πάνω στις πέτρες, στο μέρος όπου τόσες φορές είχε γίνει η κρυψώνα του έρωτα μας. Ένιωσα την υγρασία των αγριολούλουδων που φύτρωναν ανάμεσα τους και γίνονταν μεταξένια σκεπάσματα για τα ενωμένα κορμιά μας.
«Ξεκουράσου, καρδιά μου», είπε ο Βικά γλυκά και ξέσπασε. Το τελευταίο πράγμα που ένιωσα, ήταν τη γη να σείεται, καθώς άφηνα την τελευταία μου ανάσα!
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Βαρβάρα Σεργίου, σπούδασε Εγκληματολογία και Ψυχολογία και σήμερα ζει στην Κύπρο μαζί με την οικογένεια της. Όταν δε χάνεται στην ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων, της αρέσει να ακούει μουσική και να δημιουργεί φανταστικές ιστορίες. Αγαπημένο χόμπι της είναι η ζωγραφική…
Εκτός από το πρώτο της βιβλίο της σειράς Μεταμόρφωση & Αναγέννηση – Έκπτωτη Θεά #1, από τις εκδόσεις MARADEL BOOKS, έχει δημοσιεύσει διάφορες ιστορίες φαντασίας στην πλατφόρμα WATTPAD.
Το διήγημα της “Ο εραστής της Ρήγαινας” εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και βρίσκεται στην 1η Κυπριακή Ανθολογία Λογοτεχνίας του Φανταστικού.
Το διήγημα της “Η Μύρτιδα” φιλοξενείται από την ανθολογία: «Σκοτάδι: Η πρώτη ανθολογία ελληνικού διηγήματος με βαμπίρ» των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.
Βραβεύσεις
> To διήγημα της “Λυτρωτής Νο7” διακρίθηκε και βραβεύτηκε με την 3η θέση στα Βραβεία Λογοτεχνίας του Φανταστικού LARRY NIVEN 2016, Βραβείο «Επιστημονικής Φαντασίας» για την κατηγορία διήγημα από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
> To διήγημα της “Ο θάνατος των δέκα” διακρίθηκε και βραβεύτηκε με την 3η θέση στα Βραβεία Λογοτεχνίας του Φανταστικού LARRY NIVEN 2017, Βραβείο «Επιστημονικής Φαντασίας» για την κατηγορία διήγημα από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Επικοινωνία με την συγγραφέα
Facebook: https://www.facebook.com/varvara.sergiou
Goodreads: https://www.goodreads.com/varvarasergiou
Wattpad: https://www.wattpad.com/user/barbaraser
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία, Φανταστικό
ISBN: 978-618-84017-6-1
Δείτε το video του βιβλίου