Π. Αδαμίδης: Τα Σκόπια και η Ευρώπη

Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, LL.M (Harvard’ 95), ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας τρέχουν, όπως και στο σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών.

Πέρα από τις εθνικές εκλογές που επίκεινται σε σειρά κρατών-μελών, τόσο προγραμματισμένων, όσο και έκτακτων, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα την Ιταλία, που ο Σαλβίνι, ενδυναμωμένος, «φλερτάρει» με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, τη Γερμανία, όπου ο μεγάλος συνασπισμός κλονίζεται και το φάσμα νέων εκλογών, αν δεν βρεθεί λύση εκ των ενόντων, προβάλλει έντονο, τη Γαλλία, που η Λεπέν ζητά νέες εκλογές, αλλά και τη Μεγάλη Βρετανία, που ο χειρισμός του Brexit, μετά μάλιστα την προαναγγελ­θείσα παραίτηση της Μέι, θα απαιτήσει κάποιας μορφής λαϊκή νομιμοποίηση, μέσα από εκλογές ή δημοψήφισμα, έχει ξεκινήσει και η μεγάλη διαπραγμάτευση για τη στελέχωση των μεγάλων θέσεων του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του ύπατου εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική.

Από κοντά βέβαια και η διαχείριση των κοινοτικών πολιτικών και εκκρεμοτήτων. Με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, μεταξύ άλλων, για τα εθνικά μας συμφέροντα την έκθεση-εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με Σκόπια και Τίρανα.

Πέρα από τους εύλογους προβληματισμούς για τις συνθήκες και το περιεχόμενο αυτής της έκθεσης, υπάρχει μπροστά μας το δεδομένο της 18ης Ιουνίου, οπότε και θα συνέλθει στο Λουξεμβούργο το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών για να λάβει τις σχετικές αποφάσεις.

Η Γαλλία, η Ολλανδία και η Δανία έχουν εκφράσει και σε προηγούμενη ευκαιρία και εισήγηση τον σκεπτικισμό τους, προκρίνοντας για σειρά λόγων την εμβάθυνση και όχι τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδίως μάλιστα για Σκόπια και Τίρανα, που και συνυφασμένα είναι με τις συγκρούσεις που ταλάνισαν την τελευταία εικοσαετία τα Δυτικά Βαλκάνια και μείζονα ερωτήματα προκαλούν για την ποιότη­τα και την επάρκεια των θεσμών τους και τη συμμόρφωσή τους με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Τρανταχτό παράδειγμα η ελληνική μειονότητα, που περνά των παθών της τον τάραχο μέσα από μια κυνική πολιτική, α λα Χότζα, των Αλβανών. Κραυγαλέες παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων της, που περιστασιακά αναστέλλονται, δίκην παραχωρήσεων, για τη διαπραγμάτευση του αυτονόητου. Παιδαριώδεις τακτικισμοί, που πρέπει να λάβουν τη δέουσα απάντηση και σε βάθος χρόνου.

Στην περίπτωση των Σκοπίων ειδικά, για τα οποία πιέζουν οι Γερμανοί, επικαλούμενοι «διεισδύσεις από τη Ρωσία, την Κίνα, τους Άραβες» και κάθε άλλες απίθανες δικαιολογίες, σαν αυτές που συνοδεύουν στη χώρα μας την πρόωρη διάλυση της Βουλής, ανακύπτει μια σειρά από ερωτήματα. Πέρα από το απαράδεκτο άρθρο 2, σύμφωνα με το οποίο η χώρα μας δεν θα αντιταχθεί στην αίτηση των Σκοπίων για ένταξη σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό, που δημιουργεί καραμπινάτες ευθύνες για τους εμπνευστές του, καθώς και το άρθρο 1.10 (β), τίθεται ζή­τημα συμμόρφωσης των Σκοπιανών με σειρά άρθρων της ελλειμματικής και ετεροβαρούς αυτής συμφωνίας.

Σύμφωνα με το άρθρο 1.3 οι Σκοπιανοί αναλαμβάνουν τη δέσμευση να χρησιμοποιούν το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» σε κάθε δράση συνυφασμένη με την κρατική τους υπόσταση και αντιπροσώπευση. Υποχρέωση που σε πλείστες όσες περιπτώσεις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Ακόμα και την παραμονή του Συμβουλίου της 18ης Ιουνίου ο σκοπιανός ΥΠΕΞ Ντιμιτρόφ μιλάει για «Μακεδονία».

Καμία επίσης πρωτοβουλία δεν έχει αναληφθεί από πλευράς Σκοπιανών για να αποθαρρύνουν, κατά τα άρθρα 6.2 και 6.3 της Συμφωνίας των Πρεσπών, όσους εμφανίζονται στην Ελλάδα ως «Μακεδόνες» και με δηλώσεις και συνε­ντεύξεις ρίχνουν νερό στον μύλο της έντασης και των προκλήσεων. Θα ήταν επίσης ενδια­φέρον να ενημερωθούμε αν οι Σκοπιανοί έχουν ανταποκριθεί, κατά τις διατάξεις 8.1, 8.2 και 8.3, στα ελληνικά αιτήματα, που θα έπρεπε να είχαν υποβληθεί, για την απομάκρυνση «μνημείων» και «συμβόλων» που θίγουν την ελληνική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό.

Σε κάθε περίπτωση, είναι αναγκαίο να συνέλθει το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και να καθορίσει την ελληνική θέση. Ειδικά τώρα που επίκεινται εκλογές και η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει έχει δεσμευθεί, διά του Κυ­ριάκου Μητσοτάκη, ότι η ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων θα πρέπει να άρει τις αρνητικές συνέπειες των Πρεσπών. Οψόμεθα.