ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΩ
Συγγραφέας
Νεκταρία Μαρκάκη
Η Ήβη επιστρέφει στον τόπο της μετά από πολλά χρόνια απουσίας, έπειτα από το προτροπή του μελλοντικού συζύγου της, ώστε να δει τη μητέρα της που έχει εύθραυστη υγεία αλλά και να κλείσει παλιές υποθέσεις πριν το γάμο τους. Είναι μια επιστροφή που απέφευγε για χρόνια και που την τρομάζει, αφού θα πρέπει να παλέψει με τις φοβίες της και με ό,τι την πλήγωσε και την ανάγκασε να φύγει από εκεί, με το κεφάλι σκυφτό. Έρχεται αντιμέτωπη με ένα μίσος που κρατάει άσβεστο και παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του, μία παλιά αγάπη που σιγοκαίει ακόμα κι ένα μυστικό που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή της και ανοίγει νέες πληγές, ενώ κάνει παλιές να ματώσουν ξανά.
Η Ήβη ξαφνικά καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της, αν θα αφήσει πίσω το παρελθόν της, αν θα συγχωρήσει λάθη που της στέρησαν την ευτυχία και εντέλει… που πραγματικά ανήκει.
Τρεις γυναίκες, τρεις έρωτες καταδικασμένοι από το μίσος, μία εξιλέωση…
Η γραμμή μεταξύ αγάπης και μίσους είναι λεπτή… πόσο εύκολο είναι να την περάσει κανείς;
Απόσπασμα βιβλίου
Τι είναι ο έρωτας και το μίσος; Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το πετάς ψηλά κι αναρωτιέσαι σε ποια πλευρά θα προσγειωθεί. Αν νικήσει η αγάπη, τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται. Η ζωή δεν είναι σαν τα παραμύθια που όλοι ζουν καλά, ευτυχισμένοι και χωρίς προβλήματα. Η αγάπη στην πραγματικότητα μπορεί να σου κάνει κακό, εκτός από το να σε λυτρώσει. Εξαιτίας της μπορείς άθελά σου να ζεις για τους άλλους κι όχι για τον εαυτό σου. Αν την αφήσεις να σε πείσει να χάσεις τον εαυτό σου, τότε δυστυχώς, το έχεις χάσει το παιχνίδι. Ακόμα κι αν η αγάπη κι ο έρωτας υπερτερήσουν, πρέπει να μάθεις να τους βάζεις όρια. Και αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο, γιατί όταν αγαπάς πραγματικά δεν μπορείς να παλέψεις ενάντιά τους. Η αγάπη για να μην σε καταστρέψει χρειάζεται εγωισμό, να ξέρεις πότε να πρέπει να φεύγεις, πότε να συμβιβάζεσαι αλλά και πότε να μην δέχεσαι κανέναν συμβιβασμό. Κυρίως όμως να είναι ξεκάθαρο το αν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος ή απλά βολεμένος. Χρειάζεται να κοιτάς στα μάτια τον άνθρωπό σου και να ξέρεις πως σε γεμίζει, πως έχεις βρει το άλλο σου μισό που κουμπώνει τέλεια στην ψυχή σου και σου φέρνει εκείνη τη λύτρωση που τόσο πολύ λαχταρούσες.
Αν το νόμισμα προσγειωθεί στην άλλη πλευρά, εκείνη τη σκοτεινή που εμπνέει φόβο, τότε έχεις βρεθεί φυλακισμένος σε έναν δυστοπικό κόσμο από τον οποίο πρέπει να παλέψεις πολύ για να ξεφύγεις. Ή θα αφήσεις το μίσος να ροκανίσει το φως στην ψυχή σου και τη δυνατότητά σου να συγχωρείς και να αγαπάς, ή θα το αφήσεις να σε παρασύρει ακόμα πιο βαθιά στο σκοτάδι, ώσπου το μυαλό σου να γεμίσει με μαυρίλα, εκδίκηση και πόνο που θα τρέφει το τέρας μέσα σου ασταμάτητα. Μπορεί να ξεχάσεις εύκολα πως είναι να αγαπάς, γιατί ο θυμός δεν σε πονάει, σε λυτρώνει. Έτσι τουλάχιστον νομίζει εκείνος που κλείνει την πόρτα στον έρωτα και την αγάπη, αλλά η αλήθειά είναι πολύ διαφορετική. Μετατρέπεσαι σε ένα άψυχο πλάσμα που τρέφεται από τη δυστυχία του άλλου. Που δεν αντέχει να βλέπει ευτυχισμένα πρόσωπα γύρω του και ζει για να τα τραβήξει σε αυτόν τον μαύρο κόσμο, ακόμα και τα άτομα που θέλουν το καλό του. Το μίσος όμως προσφέρει και μία υπέροχη ευκαιρία στους δυνατούς, εκείνους που μπορούν να υπερβούν τα όρια και να τα βάλουν με τον ίδιο τους τον εαυτό. Προσφέρει την υπέροχη ευκαιρία της εξιλέωσης. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη νίκη από εκείνη που σου προσφέρει η διάλυση του σκοταδιού και το πέρασμα στο φως της αγάπης. Πόσοι όμως έχουν αυτή την ψυχική δύναμη; Λίγοι. Αυτή είναι η απάντηση. Λίγοι θέλουν να παλέψουν να βγουν από αυτή την κατάσταση γιατί φοβούνται πως μπορεί να αποκαλύψουν έναν αδύναμο εαυτό που μπορεί να θελήσει κάποιος να τον εκμεταλλευτεί. Όμως, όπως και στην αγάπη, έτσι και στο μίσος, το ρίσκο επιβάλλεται.
Το δικό μου νόμισμα ήταν αναποφάσιστο και δεν έλεγε να διαλέξει πλευρά. Στεκόταν εκεί, όρθιο, να ταλαντεύεται μεταξύ αγάπης και μίσους φανερώνοντας μαύρα σύννεφα στο μυαλό μου που, ευτυχώς, εξαφανίζονταν ξάφνου εξαιτίας του φωτός. Και πάλι από την αρχή. Ίσως να είχα βρει την τέλεια ισορροπία και να μην το ήξερα. Μπορεί, από την άλλη, να μην ήμουν καθόλου ισορροπημένη και ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να γινόταν η καταστροφή μου. Μα δεν θα έμενα με σταυρωμένα τα χέρια. Είχε έρθει η στιγμή να διεκδικήσω ό,τι μου άξιζε. Να πάρω εγώ στα χέρια μου τη μοίρα και να μην την αφήσω πάνω σ’ ένα αναποφάσιστο νόμισμα που νόμιζε πως με έλεγχε.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Νεκταρία Μαρκάκη γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στους Φούρνους. Η αγάπη της για τη λογοτεχνία ξεκίνησε στα εφηβικά της χρόνια όταν δοκίμασε να αποτυπώσει τις σκέψεις της σε χαρτί. Η πρώτη της απόπειρα ανάρτησης της δουλειάς της έγινε το 2013 στην πλατφόρμα συγγραφέων wattpad όπου ανέβαζε τα έργα της στα αγγλικά. Το 2014 ανάρτησε το πρώτο κείμενο της στα ελληνικά κι ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε το πρώτο έντυπο βιβλίο της με τίτλο “Χωρίς χάρτη” το οποίο πλέον κυκλοφορεί μόνο στην Amazon.
Το 2017 κυκλοφόρησε το δεύτερο έργο της με τίτλο “Για να μην ξεχνάς” ενώ το 2018 ξεκίνησε η συνεργασία της με τις εκδόσεις Maradel Books με την επανέκδοση του βιβλίου “Το κορίτσι με το ηλιοτρόπιο”.
Το “Εκεί που ανήκω” είναι το δεύτερο βιβλίο που κυκλοφορεί κάτω από τη σφραγίδα των εκδόσεων Maradel Books.
Eπικοινωνία με την συγγραφέα:
Website: Nektaria Markakis Writer
wattpad: https://www.wattpad.com/user/NektariaMarkakis
facebook: https://www.facebook.com/NektariaMarkakiWriter/
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία, Κοινωνικό, Αισθηματικό
ISBN: 978-618-
Δείτε το video του βιβλίου