Αντ. Αργυρός: Από τον θρίαμβο στον όλεθρο
Του
ΑΝΤΩΝΗ Π. ΑΡΓΥΡΟΥ
Δικηγόρου ΑΠ, Αν. Νομικού
Συμβούλου Πανεπιστημίου Αθηνών
Οι ευρωεκλογές αποτελούν παρελθόν. Έφεραν όμως πιο κοντά τις εθνικές εκλογές και έδωσαν την αφορμή για προβληματισμό όσον αφορά τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το εκλογικό σώμα τη δύναμή του. Αποτελεί ολέθριο λάθος να αποδίδουμε στον κυρίαρχο λαό τα λάθη της πολιτικής.
Είναι καιρός να τελειώσει και μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στην οποία είδαμε και ακούσαμε τα πάντα! Είναι καιρός όμως να αποκτήσει ο τόπος μια καινούργια κυβέρνηση, που θα σκύψει στα τεράστια προβλήματα του λαού και του έθνους. Δεν προτίθεμαι να μιλήσω για τα αυτονόητα. Στην Ελλάδα ψηφίσαμε εάν συμφωνούμε με την κυβερνητική πολιτική, όχι την ευρωπαϊκή μας προοπτική. Αμφιβάλλω για την αξιοκρατική μας επιλογή σε συγκεκριμένα πρόσωπα, που θα κληθούν χωρίς εφόδια και γνώση να υπερασπισθούν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Ύστερα από κάθε εκλογική αναμέτρηση τα κόμματα και οι πολιτικοί μας λένε ότι πήραν τα μηνύματα από τους πολίτες. Αμφιβάλλω έντονα για την αποδοχή του μηνύματος. Η κρίση που ανέκυψε με την επιλογή της νέας ηγεσίας της Δικαιοσύνης το μαρτυρεί, δυστυχώς. Ελπίζω και εύχομαι να μη δω συνθήκες ακραίας υποβάθμισης του Κοινοβουλίου, να κατατίθεται, δηλαδή, ένας ορυμαγδός τροπολογιών, που να «λύνει» ό,τι δεν επιλύθηκε τα τελευταία χρόνια!
Είναι γνωστό ότι στο κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα κυρίαρχο στοιχείο είναι ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Είναι ακόμα γνωστό ότι ο νικητής των εκλογών λαμβάνει την εντολή και την παραδίδει όταν ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του το αποφασίζει. Η Ελλάδα κυβερνήθηκε από αναρίθμητες κυβερνήσεις, καλές ή κακές, μεταξύ των οποίων του αείμνηστου Δημήτριου Βούλγαρη ή Τζουμπέ, που διετέλεσε οκτώ φορές πρωθυπουργός.
Ο Τζουμπές πέρασε στην Ιστορία ως πρότυπο φαυλότητας, αυθαιρεσίας και πελατοκρατίας. Κανάκευε τους οπαδούς του και εξυπηρετούσε αδίστακτα τους πολιτικούς του φίλους. Ο Τζουμπές κατέληξε, χωρίς να τιμωρηθεί, στο Ειδικό Δικαστήριο, κατηγορούμενος για πλαστογραφία και αντιποίηση αρχής, μαζί με τον γαμπρό του και υπουργούς που πουλούσαν έδρες σε Μητροπολίτες!
Στο δημοκρατικό μας πολίτευμα έχουμε ζήσει την άνοδο και την πτώση μεγάλων πολιτικών, όπως του Χαριλάου Τρικούπη, του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Γεωργίου Παπανδρέου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Γεωργίου Ράλλη, του Ανδρέα Παπανδρέου. Όλοι προσέφεραν στον τόπο με τον τρόπο τους, αλλά τελικά πολλοί έφυγαν πικραμένοι από την ετυμηγορία του λαού. Κανείς δεν είναι αμετακίνητος και κανείς νικητής των εκλογών δεν μπορεί να αισθάνεται ισόβιος ιδιοκτήτης της εξουσίας. Ευτυχώς, οι δημοκρατικοί κανόνες επιβάλλουν τη σωστή εναλλαγή των κυβερνώντων σύμφωνα με την επιθυμία του κυριάρχου λαού.
Ο τόπος μας ζει δέκα χρόνια τώρα την τραγωδία της νομισματικής κρίσης, της πτώχευσης και αυτήν την τραγωδία την πληρώσαμε όλοι, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι πληγές είναι βαθύτατες και η άσκηση της εξουσίας πολλές φορές είναι δραματική, όπως και «το μαρτύριο της σταγόνας», που ήταν τα βασανιστικά μέτρα για την πληρωμή της δόσης κάθε φορά. Ο κόσμος κουράστηκε, απηύδησε μπορώ να πω. Τα παιδιά μας ξενιτεύτηκαν για να βρουν δουλειά.
Χρειαζόμαστε ένα χαμόγελο, λίγη ελπίδα, όχι διχασμούς, όχι άλλη μιζέρια και ένα συγγνώμη για τα λάθη και τις παραλείψεις. Χρειαζόμαστε ενότητα, αλήθειες, και μια αγκαλιά. Όχι, ερήμην του λαού, ψευτονταϊλίκια, μικροπολιτικές, λαϊκισμούς και βρισιές. Ας το καταλάβουν όλοι: Από τον θρίαμβο στον όλεθρο είναι ένα φινάλε δρόμος.