Π. Νεάρχου: Γεωπολιτική αναταραχή στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, τουρκικές απειλές και εθνομηδενιστική προπαγάνδα στην Ελλάδα
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
Για μια ολόκληρη περίοδο το Μεσανατολικό προσδιόριζε καθοριστικά την κατάσταση και τους συσχετισμούς στη Μέση Ανατολή. Σήμερα είναι μόνο μία από τις βασικές παραμέτρους της περιοχής. Ο πόλεμος στη Συρία έγινε καταλύτης για να έρθουν στο προσκήνιο και να αναδειχθούν νέες παράμετροι, νέες δυνάμεις, αλλά και νέες αντιφάσεις:
• Οι σχέσεις μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, που διαπλέκονται με αναδυόμενα περιφερειακές δυνάμεις: Το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία.
• Ο ακραίος μαχητικός Μουσουλμανισμός, που έδειξε στη Συρία ποια βαρβαρότητα μπορεί να προαγάγει και ποια επίδραση μπορεί να έχει πολύ πιο πέρα από το επίκεντρο της δράσεώς του.
• Η περιφερειακή και γεωπολιτική διάσταση που έχει το πρόβλημα των Κούρδων και οι προοπτικές δημιουργίας Κουρδικού κράτους.
• Η παλινδρόμηση του Ισλάμ στην Τουρκία με το καθεστώς Ερντογάν και η ένταση στις σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ και Τουρκίας – Ισραήλ.
Σ’ αυτό το σκηνικό, προστίθεται η νέα, ενεργειακή, σημασία που αποκτά η Ανατολική Μεσόγειος, κοντά στην παραδοσιακή στρατηγική σημασία της. Μέσα από τον εναλλακτικό ρόλο μάλιστα, που σχεδιάζεται για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης, η ενεργειακή σημασία της διασυνδέεται με τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό ΗΠΑ – Ρωσίας για την Ευρώπη και τις πηγές της ενεργειακής εξαρτήσεώς της.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, με τα ενεργειακά κοιτάσματα που έχουν στην ΑΟΖ τους αλλά και με τον νέο ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν στον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης, ως χώρες-μέλη μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αποκτούν εν δυνάμει ένα νέο πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, το οποίο όμως πρέπει να αξιοποιήσουν και ταυτόχρονα να περιφρουρήσουν από την Τουρκική αρπακτικότητα, που εκδηλώνεται ωμά και απροκάλυπτα.
Η άμυνα απέναντι στην Άγκυρα είναι μια μάχη που οργανώνεται και εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα: Στο στρατιωτικό, αλλά ταυτόχρονα στο οικονομικό, στο επιστημονικό, τεχνολογικό και βιομηχανικό, στο δημογραφικό, στο ιδεολογικό και παιδαγωγικό.
Η κρίση η οικονομική, στην οποία έχει εγκλωβισθεί η χώρα εδώ και μια δεκαετία, είναι ολέθρια, γιατί η έξοδος από αυτήν εξαρτάται κυρίως από ξένους παράγοντες. Είχαμε και προσφάτως νέες ομολογίες ότι η χώρα έγινε θύμα ανεπίτρεπτων χειρισμών και πολιτικών. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ομολόγησε ότι στην περίπτωση της Ελλάδος δόθηκε προτεραιότητα στη διάσωση ξένων τραπεζών, που είχαν στην κατοχή τους μεγάλο αριθμό Ελληνικών ομολόγων.
Η περικοπή χρέους, αντί να γίνει πριν από την επιβολή του Μνημονίου, έγινε εκ των υστέρων και υπό όρους, που δεν οδήγησαν σε πραγματική μείωση του χρέους, ώστε αυτό να γίνει βιώσιμο, αλλά έπληξαν αντιθέτως τους Έλληνες μικροομολογιούχους, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τη βιωσιμότητα των Ελληνικών τραπεζών, παρά τις σκανδαλώδεις ανακεφαλαιοποιήσεις τους από το Ελληνικό Δημόσιο.
Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ επιβεβαίωσε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιβαρύνθηκε ούτε με ένα ευρώ από την παρέμβασή της στην Ελλάδα. Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Ένωση άντλησε χρήματα από τις αγορές για να δανείσει την Ελλάδα ώστε αυτή να πληρώσει τα ομόλογα και να «προστατεύσει» τις Ευρωπαϊκές τράπεζες από απώλειες και το ευρώ. Με τον τρόπο αυτό τα χρέη προς ιδιώτες έγιναν χρέη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και η Γερμανία, π.χ., μπορεί να προτάσσει τα φτωχά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και να ισχυρίζεται ότι δεν μπορούν να πληρώνουν για την πιο πλούσια απ’ αυτά Ελλάδα!
«Ζητήθηκαν υπερβολικά πράγματα από την Ελλάδα», δήλωσε επίσης ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας. Το παράδοξο όμως στην Ελλάδα είναι η εγκατάλειψη του αιτήματος για περικοπή του δημοσίου χρέους, ως αναγκαίου όρου για την έξοδο της χώρας από τη σημερινή κατάσταση. Γίνεται δηλαδή σιωπηρά παραδοχή ότι το χρέος είναι δήθεν βιώσιμο. Ως επιβεβαίωση μάλιστα της θέσεως αυτής, έρχεται ο ισχυρισμός ότι «βγήκαμε από τα Μνημόνια»! Ο ισχυρισμός είναι χρήσιμος ως προεκλογικό επιχείρημα. Αντιφάσκει όμως με την οδυνηρή πραγματικότητα, που τη συνθέτουν η βαριά φορολογία, τα πλεονάσματα, τα «κόκκινα» δάνεια, η ρευστοποίηση της περιουσίας των Ελλήνων.
Η αναπτυξιακή ανάκαμψη της χώρας και οι επενδύσεις έχουν ανάγκη από ένα άλλο φορολογικό καθεστώς, από ρευστότητα και στρατηγικό σχεδιασμό. Πώς θα γίνουν όμως αυτά πραγματικότητα, όταν η χώρα παραμένει εγκλωβισμένη σ’ ένα σύστημα που διευκολύνει μόνο το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και των ιδιωτικών περιουσιών;
Το κυβερνών κόμμα εκπλήττεται για την εκλογική ήττα, μετά μάλιστα την εξαγγελία μιας σειράς παροχών, υπολαμβάνοντας ως δεδομένη τη σταδιακή επιστροφή προς μια σχετική οικονομική κανονικότητα. Αυτή όμως είναι η μεγαλύτερη πλάνη και παραπλάνηση του λαού. Αρκεί ένα μόνο απλό παράδειγμα. Μπορούν να γίνουν επενδύσεις, όταν το κράτος ζητά από μια επιχείρηση 29% φόρο και προκαταβολή 100% του φόρου του επομένου έτους; Εάν προστεθούν σ’ αυτό οι δαπάνες κοινωνικών ασφαλίσεων, το απαιτούμενο ποσό προσεγγίζει το 80% των εσόδων. Είναι δυνατόν, με τέτοιους όρους, να γίνουν επενδύσεις και να προχωρήσει η ανάπτυξη;
Κοντά όμως στην οικονομική αποσάθρωση της χώρας και στο συνεχιζόμενο αδιέξοδο ασκούνται και άλλες, ολέθριες πολιτικές που πλήττουν τον ίδιο τον εθνικό πυρήνα της χώρας:
• Αδιανόητες πρωτοβουλίες για δήθεν «λύση» χρονιζόντων εθνικών θεμάτων, όπως η περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών. Χαρίζεται απλόχερα στους Σκοπιανούς «Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα» και προσβάλλεται, με τον πιο ανιστόρητο τρόπο, ένα ένδοξο κεφάλαιο της Ελληνικής ιστορίας και του Ελληνικού πολιτισμού, όπως επίσης αισθήματα των αυθεντικών Μακεδόνων και η πραγματική Μακεδονία, που είναι μία και Ελληνική.
• Κατευναστική και ενδοτική πολιτική απέναντι στην Άγκυρα, που κλιμακώνει συνεχώς τις διεκδικήσεις και τις προκλήσεις της κατά της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου.
• Ανεπαρκής και αναβλητική πολιτική στην άμυνα, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο την αεροναυτική ισορροπία στο Αιγαίο και τη χερσαία στον Έβρο.
• Πολιτική και προπαγάνδα ανοικτών συνόρων στη λαθρομετανάστευση, που απειλεί με πλήρη αλλοίωση τον δημογραφικό ιστό και με επανεγκατάσταση στη χώρα μεγάλων Μουσουλμανικών πληθυσμών.
• Ακατανόητη πολιτική στην παιδεία, που συντηρεί και προάγει την ανομία, τη σύγχυση και την υποβάθμιση αλλά και το πνεύμα του εθνομηδενισμού και της εχθρότητας κατά της Ελληνικής ιστορίας, της Ελληνικής ταυτότητας και της Ελληνικής παιδείας.
Για όλα αυτά πληρώθηκε βαρύ τίμημα από το κυβερνών κόμμα στις Ευρωεκλογές. Μπορεί να πληρωθεί και πολύ βαρύτερο στις εθνικές εκλογές. Ας είναι όμως και ένα μήνυμα και μία προειδοποίηση στη νέα κυβέρνηση που θα αναλάβει τις τύχες της χώρας.